Στη παράστασή μας REM/κήπος ανάμεσα στα άλλα κείμενα υπάρχει κι ένα απόσπασμα από το Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, του Μαρσέλ Προυστ- στη μετάφραση του Παύλου Ζάννα.
Τα παιδιά εδώ που έχουν ξετρελαθεί και θα διαβάσουν Προυστ το καλοκαίρι- αποφάσισαν, δεν ήξεραν τίποτα για τον σπουδαίο μεταφραστή και τις συνθήκες που έκανε αυτή τη μυθική μετάφραση.
Πώς δηλαδή ξεκίνησε τη μετάφραση στη φυλακή- πολιτικός κρατούμενος στην επταετία- με παρότρυνση μάλιστα του Σεφέρη- και συγκινήθηκαν στη σκέψη πώς όντας φυλακισμένος ζούσε και μετέφραζε ΑΥΤΟ το κείμενο- και προσπαθούσαν να φαντασιωθούν πώς είναι να ζεις κάτω από αυτές τις εξευτελιστικές συνθήκες και να εργάζεσαι για τη μεταφορά στη γλώσσα σου αυτού του αριστουργήματος- τι θα ένιωθε; τι θα σκεφτόταν; πώς θα βίωνε την ομορφιά εκεί μέσα;
Πολλές φορές όταν διαβάζω Προυστ και μένω σε κάποια φράση πάντα σκέφτομαι τον Ζάννα πώς πάλευε κάτω από αυτές τις συνθήκες να αποδώσει το νόημα- τον αγώνα που έδινε- θα πρέπει να ήταν ένας βαθιά ευτυχισμένος άνθρωπος- ένας νικητής της ζωής, πραγματικά ελεὐθερος.
Λεπτομέρειες για την παράσταση που συνεχίζεται για λίγες μέρες ΕΔΩ