Ονομάζομαι Τζανής Σταυρακόπουλος. Η δική μου δυνατή ιστορία έχει ως εξής: υπήρξα χρόνια αθλητής στο μπάσκετ, που ήταν το παιδικό μου όνειρο, και πλέον εργάζομαι ως προπονητής. Ήταν κάτι που στριφογύριζε στο μυαλό μου από την εποχή που ήμουν ακόμα ενεργός αθλητής. Με ενδιέφερε η προπονητική στις μικρές ηλικίες γιατί έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με την εκμάθηση και τη χαρά του αθλήματος. όπου το αποτέλεσμα δεν είναι αυτοσκοπός. Θεώρησα ότι αφενός θα μπορούσα να ωθήσω περισσότερα παιδιά στον αθλητισμό και αφετέρου να τους ενθαρρύνω να κυνηγούν τα όνειρά τους.
Η προπόνηση στις αναπτυξιακές ηλικίες είναι μια δουλειά για δυνατούς ανθρώπους με αίσθημα ευθύνης. Ο προπονητής αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα που επηρεάζει όχι μόνο την πορεία των παιδιών ως αθλητών αλλά και τη συναισθηματική τους κατάσταση και υγεία. Είναι εκείνος που καθορίζει την εκμάθηση και την απόκτηση των τεχνικών δεξιοτήτων του αθλήματος, αλλά ταυτόχρονα ευθύνεται και για την ανάπτυξη των ψυχολογικών τους δυνατοτήτων.
Τέλος, από αυτόν εξαρτάται αν ο νεαρός αθλητής θα αποκομίσει θετικές ή αρνητικές εντυπώσεις από τον αθλητισμό και θα παραμείνει σε αυτό τον χώρο ή όχι. Συνεπώς, η ευθύνη είναι μεγάλη και πρέπει να φανούμε αντάξιοι της εμπιστοσύνης των γονιών που μας φέρνουν τα παιδιά τους.
Η δουλειά του προπονητή στις μικρές ηλικίες δεν είναι από τις πιο προσοδοφόρες ή από αυτές που έχουν προβολή και δημοσιότητα. Σου προσφέρει όμως ηθική ανταμοιβή. Είναι ο καλός λόγος των γονιών και η αναγνώριση από τα ίδια τα παιδιά. Είναι η ικανοποίηση και η πληρότητα που νιώθεις όταν τα βλέπεις να προοδεύουν, είτε ως αθλητές είτε ως μέλη της κοινωνίας.
Γεμίζεις δύναμη για να αντέξεις κάθε δυσκολία όταν νιώθεις ότι έχεις βάλει κι εσύ το λιθαράκι σου στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και του χαρακτήρα του παιδιού. Μπορεί ως προπονητής αναπτυξιακών ηλικιών να μην κερδίσεις ποτέ πολλά χρήματα. Σίγουρα όμως θα γίνεις πλούσιος σε συναισθήματα κι εμπειρίες και αυτό θα σε κάνει δυνατό για να συνεχίσεις.