ADVERTORIAL
Πριν κάτι μήνες όπως ξεσκόνιζα, με είχαν πιάσει οι προκοπές, έπεσα πάνω στην τηλεόραση. Την κοιτούσα βουτηγμένη μες τη σκόνη όπως ήταν, δεν με πιάνουν και πολύ συχνά οι προκοπές μου, και συνειδητοποίησα πως θα μπορούσα άνετα να ζω χωρίς να έχω τηλεόραση στο σπίτι μου. Βασικά, ζω ήδη σαν να μην έχω.
Δεν μπορώ καν να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που την άνοιξα έστω απλά για να «παίζει», σαν εναλλακτικό ραδιόφωνο. Και εντυπωσιάστηκα από αυτή την συνειδητοποίηση. Γιατί στη ζωή μου υπήρξα φανατική τηλεορασάκιας. Πέρασα αρκετές ώρες να παρακολουθώ με μανία σειρές, να ενημερώνομαι από τις ειδήσεις, να βλέπω ενημερωτικές εκπομπές, πρωινάδικα, βραδινά shows, τηλεπαιχνίδια, ταινίες και μεταξύ μας δεν ήταν λίγες οι φορές που είχα αφεθεί στην ένοχη απόλαυση των gossip εκπομπών. Όλα στην ώρα τους είχαν μια θέση στο σαλόνι μου και γιατί όχι, και στη ζωή μου.
Τώρα τελευταία όμως κάτι έχει αλλάξει. Και δεν είμαι μόνο εγώ. Παρατηρώ πως κανείς δεν μιλάει πια για την τηλεόραση. Όλοι την έχουν κλειστή. Και σκέφτομαι τι φταίει. Να αλλάξαμε τόσο πολύ εμείς; Δεν νομίζω. Μάλλον είναι η τηλεόραση που άλλαξε και έχασε κάτι από τη φρεσκάδα της. Σαν να ξέμειναν οι άνθρωποι της από ιδέες, σαν να φοβούνται πια να δοκιμάζουν το καινούριο. Έμοιαζαν πια όλα κοινότυπα και χιλιοειδωμένα και έτσι η τηλεόραση έκλεισε μόνη της. Και μείναμε εμείς να την κοιτάμε κλειστή και να την ξεσκονίζουμε. Ούτε σαν ράφι δεν χρησιμεύει, είναι και flat βλέπεις.
Όμως μου έχει λείψει η τηλεόραση. Τα μεσημέρια που μετά το φαγητό καθόμουν και χαλάρωνα μαζί της, ή τα βράδια που χουχούλιαζα μπροστά της. Είναι καιρός για μια αλλαγή. Είναι καιρός η τηλεόραση να ξαναβρεί τον εαυτό της και να ξαναμπεί στη ζωή μας και να μας αναγκάσει να την ανοίξουμε. Και η μέρα αυτή δεν αργεί. Σε λίγες εβδομάδες το Open tv θα μπει στη ζωή μας και υπόσχεται ότι η τηλεόραση θα είναι ξανά ανοιχτή!