Lidice
Το χωριό Lidice βρίσκεται στην Τσεχία σε απόσταση 20 χλμ. από την Πράγα. Το χωριό καταστράφηκε, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου από τους Ναζί ως αντίποινα για τη δολοφονία του Reinhard Heydrich, ανώτατου στελέχους των Ες-Ες, και υπεύθυνου του Ολοκαυτώματος.
Τα παιδιά του Lidice
2 Ιουλίου 1942. Στο Lidice σε ένα μικρό χωριό στην Τσεχοσλοβακία 82 παιδιά μεταφέρονται στο στρατόπεδο εξόντωσης Chelmno και δολοφονούνται από τους Ναζί με δηλητηριώδη αέρια. Το γλυπτό αποτελεί φόρο τιμής σε αυτά τα παιδιά. Η γλύπτης Marie Uchytilová δημιούργησε ένα χάλκινο σύμπλεγμα αποτελούμενο από 82 παιδιά (42 κορίτσια και 40 αγόρια).
Reinhard Eugen Tristan Heydrich
Από το Βικιπαιδεια
Ο Ράινχαρντ Όιγκεν Τρίσταν Χάιντριχ (Reinhard Eugen Tristan Heydrich) ήταν στέλεχος των SS, ο δεύτερος στην ιεραρχία μετά τον Χάινριχ Χίμλερ. Ήταν ο πρωτοστάτης της Τελικής Λύσης, του σχεδίου των Ναζί για το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα. Θεωρούνταν εξαιρετικά φιλόδοξος και ψυχρός υπολογιστής χωρίς κανένα οίκτο και γι'αυτό έφερε τα προσωνύμια "Το ξανθό κτήνος" (από τους ίδιους τους SS) και "Δήμιος Χάιντριχ". Είχε, επίσης, συζητηθεί μέχρι και η διαδοχή του Αδόλφου Χίτλερ από αυτόν.
H σφαγή του Lidice
Κατ' εντολήν του Χίτλερ, και ως πράξη εφαρμογής σκληρότερων αντιποίνων, οι άνδρες της SD (Sicherheitsdienst, Υπηρεσία Ασφαλείας της SS) κυκλώνουν την μικρή κωμόπολη του Λίντιτσε (Lidice) με την (ψευδή) κατηγορία ότι οι κάτοικοί του είχαν βοηθήσει τους εκτελεστές του Χάιντριχ.
Εδώ γράφεται μια από τις μελανότερες πράξεις του Πολέμου, στις 10 Ιουνίου του 1942: Τρεις αξιωματικοί και είκοσι στρατιώτες συστήνουν εκτελεστικό απόσπασμα, από το οποίο μεθοδικά εκτελούνται όλοι οι άνδρες της πόλης άνω των 16 ετών, συνολικά 172 άτομα, με πυρά πυροβόλων όπλων. Την ίδια τύχη έχουν ένδεκα άνδρες που άλλαζαν βάρδια σε παρακείμενο ορυχείο και δεκαπέντε συγγενείς των εκτελεστών, ανεβάζοντας τον αριθμό των θυμάτων σε 198. Εκτελούνται, επίσης, επιτόπου 71 γυναίκες, άλλες επτά οδηγούνται για "ανάκριση" στην Πράγα, όπου επίσης εκτελούνται. Οι υπόλοιπες γυναίκες, 184 συνολικά, οδηγούνται στο στρατόπεδο του Ραβενσμπιρκ , απ' όπου θα επιζήσουν 143.
Ενενήντα παιδιά στέλνονται στο στρατόπεδο του Γκνάιζεναου(Gneisenau). Μερικά από αυτά, έχοντας τα άρεια χαρακτηριστικά, στέλνονται σε ορφανοτροφεία του Ράιχ ή δίνονται για υιοθεσία σε οικογένειες των SS, διαφεύγοντας έτσι το θάνατο. Η ίδια η κωμόπολη πυρπολείται. Τα ερείπια καταστρέφονται με δυναμίτη και μπουλντόζες την ισοπεδώνουν, διαγράφοντάς την ολοκληρωτικά από το χάρτη, καθώς διατάσσεται η εκτύπωση χαρτών χωρίς το όνομα της πόλης. Στο χωράφι που κάποτε υπήρχε η πόλη σπέρνεται σιτάρι. Η κωμόπολη αποτέλεσε σύμβολο της Ναζιστικής κτηνωδίας. Την ίδια τύχη έχει και το παρακείμενο χωριό Λέζακι (Lezaky), στο οποίο οι SS ανακάλυψαν τον ασύρματο επικοινωνίας των εκτελεστών, στο οποίο εκτελούνται όλοι οι ενήλικες κάτοικοι. Με εντολή του Χίμλερ στις 24 Οκτωβρίου 1942εκτελούνται με αέρια 242 συγγενείς και φίλοι των κατοίκων του Λίντιτσε, κρατούμενοι στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν
Μετά τον Πόλεμο το Λίντιτσε ανοικοδομήθηκε λίγο πιο μακριά από το παλαιό και ονομάστηκε Νόβο Λίντιτσε (Novo Lidice). Ποτέ, ωστόσο, δεν αποδείχθηκε ότι υπήρχε κάποια σχέση μεταξύ Λίντιτσε και δολοφονίας του Χάιντριχ. Ο επικεφαλής της σφαγής του Λίντιτσε Συνταγματάρχης των SS Μαξ Ρόστοκ (Max Rostock) συνελήφθη, δικάστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε το 1951.
Το γλυπτό
H Marie Uchytilová ξεκίνησε να δημιουργεί το γλυπτό της στο τέλος της δεκαετίας του εξήντα. Δούλευε το έργο με τον σύζυγο της χωρίς να έχει κάποιο συμβόλαιο. Αποφάσισε να μην δημιουργήσει πιστά αντίγραφα των παιδιών που πέθαναν. Ήθελε το έργο της να είναι ένα μνημείο για όλα τα θύματα των πολέμων. Πέθανε το 1989 και η δουλειά της έμεινε ανολοκλήρωτη. Η Δανέζικη πόλη Alberstlund και άλλοι ξένοι επενδυτές δώρισαν το χρηματικό ποσό που χρειαζόταν για να καλυφθεί το έργο με χαλκό. Τα πρώτα 35 αγάλματα αποκαλύφθηκαν το 1995. Τα τελευταία δέκα τον Ιούνιο του 2000. Τα αγάλματα των παιδιών είναι τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται ότι κοιτούν τους τάφους των οικογενειών τους.
Ένα μίνι ντοκιμαντέρ για τη σφαγή στο Lidice:
σχόλια