Η Δόμνα Σαμίου ήταν μια γυναίκα σπάνια.
Εξέφραζε μια Ελλάδα απλή, στιβαρή, αφτιασίδωτη και με συνείδηση της καταγωγής της -και αφιέρωσε όλη της τη ζωή στην προσπάθεια να προσθέσει στην αυτογνωσία αυτής της φυλής.
Ο χαρακτήρας της πήγαζε από τα τραγούδια που είπε: ήταν αδρή και ασχολιόταν με τα βασικά και τα κύρια -την έρευνα, τη δημιουργία. Δεν έκανε ποτέ μικρότητες –ούτε όταν το περιβάλλον της φέρθηκε μικρά (στην υπόθεση με τα αθυρόστομα τραγούδια της Αποκριάς, για τα οποία την κυνήγησαν).
Στο εκπληκτικό “Μουσικό Οδοιπορικό” που παρουσίαζε στην ΕΡΤ (και υπήρξε ένα βασικό κομμάτι της ελληνικής παιδείας μου) πλησίαζε τον λαικό κόσμο ως ισότιμο μέλος του και του εκμαίευε τα τραγούδια της ζωής τους, με μια τέχνη τόσο αποτελεσματική και απροσποίητη, που δεν έχω ξαναδεί στην ελληνική τηλεόραση.
Λίγους μήνες πριν, της είχαμε ζητήσει ξανά συνέντευξη (είχε μιλήσει στη LifO No4 στον Μιχάλη Δέλτα) και τότε είδα πολλά στιγμιότυπα από τις παλιές εκπομπές της. Ήταν ένα λουτρό αγάπης. Για μια Ελλάδα φτωχή μα όμορφη, λακωνική μα αξιοπρεπή, αγράμματη μα καλαίσθητη.
Ποιός θα πάρει τη θέση της;
ΥΓ. Δείτε αυτό το απόσπασμα. Αρκεί.
σχόλια