Οι οδηγίες στην έκδοση των εισιτηρίων είναι σαφείς και λίγο αγχωτικές. Κινητά, φωτογραφικές μηχανές, αναπτήρες, ρολόγια και οποιαδήποτε πηγή τεχνητού φωτός πρέπει να παραμείνουν στα ντουλαπάκια. Μόλις το γκρουπ των 8 ατόμων συγκεντρωθεί, ο καθένας παίρνει από ένα μπαστουνάκι με λάστιχο στη λαβή του για να προσαρμόζεται και στον καρπό. Το πρώτο άτομο της παραγωγής μας εξηγεί τη χρήση του, τις σωστές κινήσεις που θα κάνουμε τα επόμενα 65 λεπτά με αυτό και τονίζει ότι αφενός δεν διατρέχουμε κανέναν απολύτως κίνδυνο, αφού όλη η εγκατάσταση είναι σχεδιασμένη και μελετημένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, αφετέρου όμως οφείλουμε να ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες του ξεναγού μας. Στη συνέχεια, το άτομο αποχωρεί, τα φώτα σβήνουν και ξεκινά η περιήγηση στην προσομοίωση ενός καθημερινού αστικού περιβάλλοντος.
Ακούγεται σαν εισαγωγή από θρίλερ. Το πραγματικό θρίλερ όμως το συνειδητοποιείς εύκολα μέσα στα πρώτα λεπτά αυτού του «Διαλόγου στο Σκοτάδι»: είναι η ζωή ενός ανθρώπου με μειωμένη ή καθόλου όραση σε περιβάλλοντα χωρίς κοινωνική ευαισθησία, όπως είναι η Αθήνα και η Ελλάδα γενικότερα. Η ουσία αυτής της εγκατάστασης όμως, που μετά την επιτυχημένη πορεία της εδώ και 25 χρόνια σε 120 πόλεις του πλανήτη κατέφθασε και στην Αθήνα, δεν έγκειται στο να αισθανθείς προνομιούχος ως προς αυτά τα άτομα και να καταλήξεις σε κλισέ συμπεράσματα. Προφανώς και το αγαθό της όρασης είναι το πολυτιμότερο, ωστόσο ο κόσμος των τυφλών έχει μια ιδιαίτερη μαγεία που δεν μπορείς να νιώσεις όντας έξω από αυτόν.
Για 65 λεπτά ζεις σε αυτό τον κόσμο. Μαθαίνεις να αναγνωρίζεις τα άτομα του γκρουπ σου από τη φωνή τους, πλάθεις εικόνες για τον καθένα από αυτούς ξεχνώντας εντελώς την όψη του. Τον τυφλό ξεναγό δεν τον βλέπεις, παρά μόνο μετά την έξοδο. Δεν θα αποκαλύψω φυσικά το παραμικρό από τη βόλτα μας στην εγκατάσταση, γιατί κάτι τέτοιο θα χάλαγε το στοιχείο της έκπληξης που βιώνει εξάλλου ένας τυφλός συνεχώς στην καθημερινότητά του. Μέσα σε μία ώρα όμως, όλες μου οι άλλες αισθήσεις ξαφνικά οξύνθηκαν και τα αντίστοιχα κέντρα σύνδεσης τους με τον εγκέφαλο έπλασαν μερικές από τις πιο όμορφες εικόνες της πρόσφατης μνήμης μου.
Όπως έγραψα και στο βιβλίο των επισκεπτών μετά την έξοδο, σπάνια ένα δρώμενο προσφέρει ακριβώς αυτά που υπόσχεται και ακόμα περισσότερα. Το Dialogue in the Dark, είναι όντως μια φιλοσοφική εμπειρία, όπως έχει χαρακτηριστεί από τον διεθνή τύπο, υπό την έννοια της επανεκτίμησης, σε εντελώς διαφορετικές βάσεις, πραγμάτων που θεωρούνται δεδομένα. Εγώ πάντως, αύριο το πρωί, δεν θα γκρινιάξω αν βρέχει ή αν έχει κίνηση στον δρόμο μου προς το γραφείο...
=====
Θέατρο Badminton
Πάρκο Στρατού, Γουδή
210 8840600 (κράτηση απαραίτητη)
Δευ.-Παρ.: 4-8.30 μ.μ., Σαβ., Κυρ.: 11 π.μ.-8.30 μ.μ.
Εισ.: Καθημερινές: 14€, 11€ (σπουδαστικό/ανέργων), Σ/Κ: 18€, 15€ (σπουδαστικό/ανέργων)
σχόλια