Για τους διάσημους Έλληνες που δεν θέλουν να κάνουν χαρούλες με το κοινό

Για τους διάσημους Έλληνες που δεν θέλουν να κάνουν χαρούλες με το κοινό Facebook Twitter
52

 

Για τους διάσημους Έλληνες που δεν θέλουν να κάνουν χαρούλες με το κοινό Facebook Twitter
Η Δάφνη Λαμπρόγιαννη / Φωτογραφία: Σπύρος Στάβερης

Πασίγνωστη ηθοποιός: "Όταν με σταματάει ο κόσμος στο δρόμο, με ενοχλεί!"

 

Αυτός ήταν ο τίτλος άρθρου με μια φωτογραφία ερωτηματικό ως εικονογράφηση. 

Για να μη σας κρατάω σε αγωνία (κατανοώ την προσμονή σας), είναι η Δάφνη Λαμπρόγιαννη. Το θέμα είναι πώς παρουσιάζονται οι δηλώσεις της. Διαβάζουμε:

<<Φαίνεται πως, μετά τις προκλητικές δηλώσεις του Γιάννη Μπέζου, ο οποίος αποκάλυψε πριν λίγο καιρό πως απαγορεύει στο κοινό να τον αγκαλιάζει και να τον φωτογραφίζει, η πασίγνωστη ηθοποιός αποφασίζει να ακολουθήσει τα... χνάρια του και να ταχθεί υπέρ των απόψεων αυτών:

"Να είναι καλά ο άνθρωπος και τον ευχαριστώ, αλλά όταν με σταματάει κάποιος στο δρόμο, μπορεί και να με ενοχλεί!" ανέφερε μεταξύ άλλων η ηθοποιός σε πρόσφατη συνέντευξή της σε γνωστό περιοδικό της τηλεόρασης. 

"Όταν κάποιος απαιτεί την προσοχή και τον χρόνο μου, με ενοχλεί, όπως νομίζω ότι θα ενοχλούσε και κάθε άνθρωπο. Μπορώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει, την οικειότητα που δημιουργεί η τηλεόραση, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι μπορώ και να το αποδεχτώ" πρόσθεσε η ηθοποιός, μιλώντας στο SuperTV.>>

 

==

 

 

Νομίζω ότι θέλει κότσια να το πεις δημοσίως και τόσο ξεκάθαρα και αυστηρά, όμως στους περισσότερους ηθοποιούς (εκτός απ' αυτούς που μόλις ξεκινούν ή που ψοφάνε για την αποδοχή του κόσμου) είναι λίγο αγγαρεία το να πρέπει, άνευ λόγου, να φωτογραφίζονται με εκατό άτομα την ημέρα, κι ας είναι αχτένιστοι, άβαφοι ή απλώς κακόκεφοι. Ή να μιλάνε με άπειρο κόσμο που δεν γνωρίζει καν το όνομά τους, αλλά το όνομα ενός χαρακτήρα που ερμήνευσαν κάποτε σ' ένα σίριαλ. 

 

Το γεγονός ότι ο Μπέζος δεν θέλει να κάθεται να φωτογραφίζεται με όποιον πάει μ' ένα κινητό και τον αγκαλιάζει, θεωρείται "προκλητικό", χρησιμοποιείται δε και η φράση "απαγορεύει στο κοινό να τον αγκαλιάζει και να τον φωτογραφίζει" λες και το λογικό είναι να σε αγκαλιάζουν άγνωστοι και να απαιτούν φωτογραφία ή αυτόγραφο και παράλογο το να μη θέλεις να το κάνεις (πόσω μάλλον δεκάδες φορές την ημέρα, κάθε ημέρα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο της καριέρας σου). 

 

Προσωπικά παίρνω πάντα ως δεδομένο πως ο διάσημος του οποίου μπορεί να είμαι θαυμαστής και που τυχαίνει να τον δω στο δρόμο είναι απασχολημένος/κουρασμένος, θα ντρέπεται ή θα βαριέται όταν πάω να του μιλήσω - και δεν θεωρώ ότι μου χρωστάει κάτι. Όταν τυχόν το κάνω και, με συστολή, του/της μιλήσω δεν θα έχω απαιτήσεις μόνο και μόνο επειδή εγώ τον/την γνωρίζω απ' την τηλεόραση. Αν δεχτεί να μου υπογράψει, να φωτογραφηθεί, να με παντρευτεί, έχει καλώς. Αν όχι, το να προσβληθώ ή να τον/την θεωρήσω ψώνιο θα 'ναι κάτι που λέει περισσότερα για μένα παρά γι' αυτούς.

 

Και κάτι ακόμα: Αν έχεις πληρώσει στο θέατρο να τους δεις και πας στο καμαρίνι για να δώσεις συγχαρητήρια, είναι λογικότερο να περιμένεις να σου μιλήσουν απ' ό,τι αν τους ενοχλήσεις στο δρόμο μόνο και μόνο επειδή τους έχεις δει κάποτε σε ένα ή περισσότερα επεισόδια ενός σίριαλ στην τηλεόραση. 

 

Προσωπικά, και ειδικά μετά τις δηλώσεις τους, δεν θεωρώ ψώνιο τον Μπέζο ή τη Λαμπρόγιαννη. Αντιθέτως, τους βρίσκω μάλλον ισορροπημένους, χορτασμένους και κυρίως ειλικρινείς. 

 

 

 

52

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

20 σχόλια
Το θέμα αυτό θεωρώ ότι είναι αρκετά βαθύτερο και σχετίζεται με τα αποτυχημένα ινδάλματα που έχει ο κόσμος σήμερα. Καθημερινά ασχολούμαστε με "καλλιτέχνες", αθλητές και διασήμους του κ@λου μόνο και μόνο επειδή είναι γνωστοί από την τηλεόραση. Η αναγνωρισιμότητα σε καθιστά σημαντικό και ας μην αξίζεις φράγκο, αλλά αυτό είναι καθαρά θέμα έλλειψης παιδείας. Δεν είναι σπουδαίο πρόσωπο κάποιος ηθοποιός, ειδικά αυτοί που αναφέρονται στο άρθρο. Κάνουν ένα επάγγελμα χωρίς σοβαρή ευθύνη και με ελάχιστες σπουδές. Έλεος. Καθημερινά υπάρχουν ήρωες γύρω μας που αξίζουν της προσοχής μας: επιστήμονες που σώζουν ζωές και εργάζονται για ένα κομμάτι ψωμί, πολύτεκνοι οικογενειάρχες, εθελοντές που συνεισφέρουν σε ορφανοτροφεία και παρόμοια ιδρύματα και πολλοί άλλοι που ομορφαίνουν τον κόσμο. Και μεις θεοποιούμε κάτι σαχλοκούδουνα που επειδή βγήκαν στο γυαλί έγιναν διάσημοι. Συμφωνώ και θεωρώ το ότι να ζητήσεις να φωτογραφηθείς με έναν από αυτούς είναι τρομακτικό υποτιμητικό για αυτόν που το κάνει. Δεν έχω ζητήσει ποτέ στη ζωή μου αυτόγραφο από κανέναν και αλλοίμονο αν θα ζητούσα να φωτογραφηθώ με κάποιον αναγνωρίσιμο. Δεν υπάρχει πιο υποτιμητική πράξη από αυτήν. Είναι όλο το σύστημα χειραγώγησης των μαζών που θέλει να ασχολούμαστε με αυτά τα ζόμπι που πλουτίζουν από τη βλακεία των ανθρώπων. Ο Μπέζος μάλλον ταυτίστηκε με τη βλακεία του Κάκαλου και η άλλη που αναφέρετε με την κακία της αδερφής στο είσαι το ταίρι μου. Ο Κάκαλος είχε πλάκα, το είσαι το ταίρι μου επίσης, αλλά ως εκεί. Οι ηθοποιοί που έπαιξαν σε αυτό δεν είναι σημαντικά πρόσωπα. Απλά έκαναν τη δουλειά τους. Μας διασκέδασαν. Ελπίζω κάποτε να ξυπνήσει ο κόσμος και να μην δίνει αξία σε κουρέλια.
1ον εχω δει τη Λαμπρογιαννη στο δρομο και πρεπει να σαι πολυ στοκος για να τρεχεις με το χαμογελο της κρεστ καταπανω της για αγκαλια,φωτο,αυτογραφο κλπ οπως λεει.Απτο υφος της καταλαβαινεις οτι δεν γουσταρει πολλα πολλα.Σεβαστο.2ον δεν νομιζω οτι κανενας παει επισης με τον ιδιο τροπο στο Μπεζο στο δρομο.Οπως και δεν νομιζω οτι κυκλοφορει και τοσο πολυ στο δρομο.Τις προαλλες ειδα το Ρωμα να κατεβαινει την Ερμου...Ε ολοι ειχαμε γυρισει και τον χαζευαμε κανεις δεν εκανε κινηση να παει κοντα του,που στη τελικη ειναι και πιο χαριτωμενος απτους παραπανω.Μ αυτα θελω να πω οτι αυτοι οι δυο ανθρωποι,που τη μια τη συμπαθω κιολας,υπερβαλλουν στις δηλωσεις τους.Και αν μη τι αλλο η Λαμπρογιαννη στο καμαρινι δεχεται και ειναι απλη και τυπικη-ως οφειλει για μενα μιας και το επαγγελμα απαιτει επαφη με κοσμο- ενω ο Μπεζος αφηνιαζει για μια φωτογραφια...Δεν νομιζω οτι ειναι τοσο ιδιες περιπτωσεις για να τις "τσουβαλιαζουμε" στο ιδιο αρθρο...
Πάντως εντάξει τώρα, εδώ δεν θα ενοχλούσα τον Morrissey στο δρόμο, θα σταματούσα το Μπέζο ή ακόμα χειρότερα τη Δάφνη Λαμπρόγιαννη; Έχει απόλυτο δίκαιο που δε το γουστάρει, προφανώς επειδή καταλαβαίνει οτι δεν είναι δα και "αξιοσταμάτητη" αλλά θα προσέθετα την απορία μου περί του τί είδους άνθρωπος σταματάει εγχώριους διάσημους σαν τη Δάφνη Λαμπρόγιαννη στο δρόμο...
Σαφώς, έχετε απολυτο δίκιο. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι και ανάγωγοι και να το δείχνουν, οπως πχ ο κ. Μπέζος στην παραπάνω περίπτωση.
Αλήθεια, ξέρετε ότι ο κ. Μπέζος, που έπαιξε τον Φιλάργυρο του Μολιέρου στην κεντρική σκηνή του Εθνικού, έκανε φασαρία σε μια κυρία που είχε πάει να δει την παράσταση, επειδή τον έβγαλε φωτογραφία στην υπόκλιση; Και όταν η κυρία του είπε μετά, ότι έβγαλε τη φωτο για το παιδί της που τον θαυμάζει, και δεν μπορούσε να πάει στην παράσταση, εκείνος συνέχισε. Η κατάληξη είναι ότι η κυρία του έκανε μήνυση. Νομίζω ότι όπως και σε άλλα πράγματα, στην Ελλάδα δεν υπάρχει μέτρο. Και δεν μιλώ για την κυρία - θεατή, αλλά για τον κ. Μπέζο που θεωρεί βεβαίως τον εαυτό του μεγάλο ηθοποιό (έλλειψη μέτρου κι εδώ).
Θυμάμαι το 2003 στη Φλωρεντία, βγαίνοντας από το ξενοδοχείο, ο Μπρους Σπρίνγκστιν στάθηκε αρκετή ώρα, μίλησε με τους φαν, υπέγραψε εξώφυλλα δίσκων και φωτογραφήθηκε με όσους του το ζήτησαν. Ρωτούσε μάλιστα πολλούς από πού είχαν έρθει για να τον δούν και αν ήθελαν να παίξει κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι εκείνο το βράδυ. Αυτός είναι ο Σπρίνγκστιν. Εκείνος είναι ο Μπέζος...
Είχα μια φίλη που ήταν μετανάστρια στη Γερμανία με τους γονείς της από μικρό παιδί. Είχε τεράστια αδυναμία στην Αρβανιτάκη. Ζούσε με τα τραγούδια της. Όταν μεγάλη πια ήρθε μόνη της στην Ελλάδα πήγαμε να δούμε αρβανιτάκη σε κάποιο κέντρο που τραγουδούσε. Όταν τελείωσε το πρόγραμμα με παρακάλεσε να πάμε στα καμαρίνια να πει η φίλη μου στην αρβανιτάκη πόσο πολύ τη θαυμάζει και πόσο δύναμη της δίνει στην ξενιτιά. Όταν φτάσαμε στα καμαρίνια και η Αρβανιτάκη ήταν απ' έξω, η φίλη μου πήγε να την πλησιάσει πολύ διστακτικά. Τότε ένα ντούκι της έκλεισε το δρόμο ενώ η Αρβανιτάκη την κοίταξε και της γύρισε την πλάτη χωρίς ούτε ένα χαμόγελο. Μπορεί να μ'αρέσει η Αρβανιτάκη και η κάθε Αρβανιτάκη αλλά να πληρώσω για να την ξαναδώ?......μόνο νεκρή. Την ξινίλα όλοι αυτοί που την έχουν ψωνίσει στην Ελλάδα να την πάρουν και να τη βάλουν εκεί που ξέρουν...... Γκε γκε?
Είναι απολύτως κατανοητή η απογοήτευσή σας. Νομίζω οτι μπορεί να αποφευχθεί όμως αν αποδεχθούμε ότι αυτό που μας αρέσει και αγαπάμε ΔΕΝ είναι το πρόσωπο του καλλιτέχνη αλλά αυτο που εμείς φτιάχνουμε γίαυτον μέσα στο μυαλό μας.Οπότε δεν υπάρχει λόγος για προςωπική επαφη. Φαντάζεστε να βλέπατε τελικά την Αρβανιτάκη και να βρώμαγε η ανάσα της ή οι μασχάλες της;; :-) Γιατί να το ξέρετε; Γιατί να χαλαστείτε;! Καλύτερα μέσα απ´τα τραγούδια της να την ξερετε και τελείωσε..
Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα αντίφαση στο όλο θέμα. Αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις όπου κάποιος άνθρωπος ανεξαρτήτως επαγγέλματος έχει μια κάποια αγοραφοβία, ανθρωποφοβία, πείτε την ό,τι θέλετε, η αποδοχή του κοινού κινείται στην κλίμακα αξιών της καταξίωσης. 'Ομως εδώ παίζεται όλο το παιχνίδι. Προσέξτε. Για ποιά πράγματα έχουν κινήσει το ενδιαφέρον και "αναγνωρίζονται" στο δρόμο; Για το Είσαι το Ταίρι μου, τους Απαράδεκτους κλπ. δηλαδή για mass επιτυχίες, όχι για την σούπερ ποιοτική παράσταση στο υπόγειο θεατράκι του Αρμένη πχ που χωράει 10 άτομα, φερ'ειπείν. Η ενόχληση λοιπόν -μου φαίνεται προσωπικά- πως απορρέει ακριβώς από μια απαξίωση του κοινού που τους έμαθε από το μέσο ευρείας αποδοχής κι όχι από το ελίτ (με την καλή και την κακή έννοια) θέαμα για το οποίο κόπτονται. Και ναι μεν έχουν κάποιο δίκιο ("άλλος ένας που θέλει να φωτογραφηθεί με τον 'Γιάννη' μετά 20 έτη, λες και δεν έχω κάνει κάτι άλλο") κι από την άλλη η στάση αυτή αποπνέει ακριβώς έναν κάποιον ελιτισμό που δύναται να τους καταστήσει αντιπαθείς, ακριβώς στο κοινό που τους αγάπησε από τα σήριαλ γιατί εμμέσως έτσι το υποτιμούν. Οι υπόλοιποι δεν νομίζω ότι θα στεναχωρηθούν κι ιδιαίτερα άλλωστε.
Ναι, οι χαιρετούρες τους ζαλίζουν και τους ενοχλούν αλλά τα ωραία τραπεζάκια που τους παραχωρούνται στα καφέ/μπαρ/μπουζούκια/εστιατόρια, τα κερασματάκια, τα δωράκια και οι εξυπηρετήσεις/πρωτεραιότητες όχι.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, άλλοι, όπως ο Μπέζος και η Λαμπρόγιαννη ή η Αλεξίου πχ, δεν θέλουν την επαφή με το κοινό εκτός πλαισίων επαγγέλματός τους. Όμως το αντίθετο θα έδειχνε μια γενναιοδωρία συναισθήματος που θα την ήθελα στους καλλιτέχνες που θαυμάζω.
Ειχα παει στο "2 τρελοι τρελοι παραγωγοι" πριν χρονια με Χαικαλη, Βουρο, Λουδαρο, Καγια και ηταν εκεινο το βραδυ και ο Καπουτζιδης με τον Αγγελου για να δουν την παρασταση (ηταν η περιοδος του Παρα 5 τοτε). Και σας πληροφορω οτι φωτογραφηθηκαμε με ολους! Ειδικα πηγαμε στον Βουρο και μας λεει "ναι εννοειται να βγαλουμε (φωτο)!" φυσικα ειναι σημαντικη η παιδεια του κανθε ανθρωπου/θαυμαστη αλλα παιζει ρολο και η παιδεια του καθε καλλιτεχνη/διασημου..
Μην μπερδευουμε τους καλλιτεχνες με τους πολιτικους και τα ψευτικα μεγαλα λογια τους για να κερδησουν την συμπαθεια και την ευνοια ολων , αλλο το εργο τους και αλλο η προσωπικοτητα τους
Χαίρομαι που σκέφτεται και κάποιος άλλος όπως εγώ... Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, επειδή βλεπω τον Χ ή την Ζ στην τηλεόραση, να είναι "κοντινοί"μου και να τους αγκαλιάζω ή να παθαίνω υστερία!!! Ειδικά τη τηλεόραση είναι τόσο μονόπλευρη.... Στο θέαστρο, είναι διαφορετικά! Όπως και να έχει, κάνουν μια δουλειά η οποία εμπεριέχει την έκθεση σε κοινό! Τα υπόλοιπα (αγκαλιές, φιλιά,υστερίες!!) είναι οκ, αλλά γι'αυτους που το επιθυμούν και το δηλώνουν. Όσο για τους σταρ (και "κριθάρ") του Χόλυγουντ, το ξέρουν ότι είναι μέρος της δουλειάς, μέχρι ενός σημείου.
Επειδή σίγουρα πολλοί δεν θα το θυμούνται να αναφέρω οτι όταν παιζόταν το ΄΄Είσαι το ταίρι μου΄΄ και οι περισσότεροι γνωρίσαμε την κ. Λαμπρογιαννη ως Αννέτα, είχε δώσει σε συνέντευξη στον Λιάτσο (;) σε μια εκπομπή που έκανε αυτός στο Mega τότε και είχε δηλώσει τα ίδια. Μιλάμε για πάνω από 10 χρόνια πριν. Για μένα είναι δικαίωμα της και το καταλαβαίνω απόλυτα. Προσωπικά έχω πολλούς ηθοποιούς και διάφορους καλλιτέχνες που θαυμάζω αλλά δεν θα κάτσω να σαλιαρίσω μαζί τους και να γίνω ενοχλητικός αν τους δω στο δρόμο. Δυστυχώς δεν έχουν όλοι την ίδια παιδεία και νομίζουν οτι επειδή ο άλλος εκτίθεται δημόσια στο θέατρο, στο σινεμά ή στην τηλεόραση, θα πρέπει οπωσδήποτε να ασχοληθεί μαζί τους. Βλαχοχωριατικά σύνδρομα τα ονομάζω και τα έχουν οι περισσότεροι. Σαφώς άλλοι καλλιτέχνες μπορεί να αποζητούν αυτή την επαφή και να διαχειρίζονται διαφορετικά τις καταστάσεις. Δικαίωμα και εκείνων να το κάνουν. Δεν υπάρχει όμως κάποιος κανόνας, ούτε είναι υποχρεωτικό να το κάνουν όλοι.
Ένας λόγος -που ακόμα και να μπορούσα- δεν θα ήθελα με τίποτα να ήμουν διάσημη, είναι αυτές οι συνέπειες. Του να μην μπορείς ας πούμε να απολαύσεις ένα ήσυχο περίπατο.
ποιος ''απειρος''( και με τις 2 έννοιες της λέξης)κόσμος ρε παιδιά θα δει τη Δάφνη Λαμπρόγιαννη(?) στο δρόμο και θα την πρίξει στο μιλητό?[Σχόλιο Άρη: Παίζοντας στο Είσαι το Ταίρι μου και στο Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα (σειρές με συνολικά πάνω από 3-4 εκατομμύρια τηλεθεατές) προφανώς πολλοί. Για να το λέει, φαντάζομαι ότι θα έχει τραβήξει διάφορα δυσάρεστα -και όχι απλές χαιρετούρες ή κουβεντούλες-, που θα την έχουν κάνει πιο κλειστή και προσεκτική. ]
τέλος πάντων, μου κακοφαίνεται σαν δήλωση απ τον οποιονδήποτε.Μπορούν απλά να το δείχνουν, δεν χρειάζεται κ να το λένε, το θεωρώ άσχημο, κυρίως αυτή την εποχή και κυρίως με τον τρόπο που λέγεται( βλ. Μπέζο)