Για το αφιέρωμα του Γιάννη Πανταζόπουλου στο Κουκάκι: «Επειδή ζω στο Κουκάκι τα τελευταία 50+ χρόνια, πολύ πριν γίνει trendy, πρέπει να πω ότι από μόνο του σίγουρα δεν είναι κάτι παραπάνω από μια κλασική αθηναϊκή γειτονιά που "αναπτύχθηκε" στραβά, ακολουθώντας το μοντέλο της αντιπαροχής τις δεκαετίες του '60 και του '70. Ελάχιστο χρώμα παλιάς εποχής έχει μείνει στον περιφερειακό του Φιλιπάππου και σε διάσπαρτα, ξεχασμένα από την "ανάπτυξη" σημεία. Ούτε καθαρό είναι, ούτε αεράτο και γραφικό. Όσο για εμάς, τους ντόπιους, τι να πω, μοιρασμένη η κατάσταση. Από τη μια μεριά, μιλώντας για τις πραγματικές συνθήκες ζωής και όχι για τα μουσεία, που δεν μας αφορούν σε καθημερινή βάση, είμαστε τυχεροί που έχουμε μέρη σαν τον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ο οποίος είναι τεράστια ανάσα. Για να καταλάβετε, στη θέση του υπήρχε κάποτε δρόμος διπλής κατεύθυνσης με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση και άπειρα παρκαρισμένα πούλμαν. Είμαστε επίσης τυχεροί λόγω του μετρό και των συγκοινωνιών γενικά. Όλα όμως έχουν ένα τίμημα. Προσπάθησε π.χ. να βρεις να παρκάρεις στην περιοχή σε λογική απόσταση από το σπίτι σου ΠΣΚ και τα ξαναλέμε. Οι χιπστεράδες του κόσμου δεν έρχονται (ευτυχώς) στα φοβερά trendy στέκια με το αμάξι τους, το κάνουν όμως οι άλλοι χιπστεράδες, της Αθήνας, και αυτό φτάνει. Φαντάζομαι ότι κάπως έτσι πρέπει να αισθάνονται και οι ντόπιοι Μυκονιάτες. Γύρω γίνεται χαμός, οι επισκέπτες περνάνε τέλεια, αλλά εμείς συνεχίζουμε τη δουλίτσα μας. Οι φοιτητές του Παντείου, πάντως, δεν ξέρω αν συνεχίζουν να μένουν στο Κουκάκι με τόσο υψηλά ενοίκια. Μάλλον έχουν μετακινηθεί προς Καλλιθέα μεριά. Αυτά, για να είμαστε λίγο ρεαλιστές». (Σχόλιο του bcool)
☛ Για το ρεπορτάζ «Τι συμβαίνει με τα αδέσποτα στην Ελλάδα;» του Δημήτρη Κυριαζή: «Στην Ελλάδα υπολογίζεται πως υπάρχουν περί τα 3.000.000 αδέσποτα. Η κρίση έχει αναγκάσει ή έχει δώσει, τέλος πάντων, το άλλοθι σε κάποιους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα ζώα τους. Δεν μου αρέσει η "βιομηχανία" που βγάζει τις ράτσες των σκυλόγατων για διάφορους λόγους, αλλά ακριβώς επειδή στην Ελλάδα ζούμε, ό,τι και να γίνει, ακόμα και υποχρεωτική στείρωση, σίγουρα πολλά ζώα δεν θα στειρωθούν και θα πεταχτούν στον δρόμο, αναπαράγοντας εν τέλει το είδος. Άντε, βαριά-βαριά, με τις στειρώσεις να επιτευχθεί ο έλεγχος του πληθυσμού – όχι ότι θα εξαφανιστούν τα αδέσποτα, μην τρελαθούμε τώρα. ΥΓ.: Στο Σύνταγμα αρκετά σκυλιά δεν φαίνονται ιδιαιτέρως υγιή, είναι πολύ νωχελικά και υπέρβαρα, επειδή ταΐζονται με σαβούρα (ψωμιά/τυρόπιτες), έχουν κολλημένες τσίχλες πάνω τους, πίνουν βρομόνερα κ.λπ. Όχι, δεν μου φαίνεται ακριβώς ειδυλλιακή η εικόνα». (Σχόλιο απ' το βλαχάκι (το))
☛ Για τη συνέντευξη του Αθηναίου της Εβδομάδας Σταμάτη Φασουλή στον Χρήστο Παρίδη: «Πολύ ωραία συνέντευξη, τη διάβασα και στην έντυπη έκδοση, τον εκτιμώ πολύ ως θεατράνθρωπο. Έχει δώσει πολύ ωραίες παραστάσεις στο θεατρόφιλο κοινό. Το μόνο σημείο της συνέντευξης στο οποίο διαφωνώ είναι εκεί που πλέον αρνείται τις ταινίες του Φασμπίντερ. Εγώ λατρεύω τις ταινίες του εν λόγω σκηνοθέτη». (Σχόλιο του κατοίκου μοναχούπολης)
☛ Για το «Συμβουλές και τεχνικές για την εξάλειψη της ακαταστασίας από το σπίτι»: «Οι συμβουλές είναι για ανθρώπους με ήδη OCD στο θέμα. Άμα θέλετε να δείτε τι πάει να πει ακαταστασία, σας προσκαλώ δύο μέρες μετά τη γενική, γιατί κάτι μου λέει ότι με τη λέξη "ακαταστασία" εννοούμε διαφορετικά πράγματα. Η ταξινόμηση κατά μήκος και τα ταμπελάκια είναι μαθήματα για προχωρημένους. Η ακαταστασία είναι σχεδόν τέχνη, πρέπει κάποιος να έχει ενδώσει ολόψυχα στο χάος και αυτό δεν λύνεται με ταμπελάκια, τα ταμπελάκια είναι το αποτέλεσμα της τάξης και όχι η μεθοδολογία προς την επίτευξη αυτής». (Σχόλιο του Προσωρινώς ο Ποκοπίκος)
☛ Για το «Μια απάντηση στον ανίδεο Βασίλη Τσιάρτα» του Άρη Δημοκίδη στο LiFO.gr: «Είναι ένα ζήτημα στο οποίο η ελληνική κοινωνία είναι λογικό να είναι εντελώς "αγύμναστη". Έχω στο μυαλό μου ένα τηλεοπτικό προγραμμα, νομίζω στην Αμερική, το "I am jazz". Επιγραμματικά να πω πως είναι για ένα παιδί στην προεφηβική ηλικία που κάνει τη μετάβαση από το αρσενικό στο θηλυκό. Η νέα άποψη είναι πως η ορμονική θεραπεία ξεκινάει πολύ νωρίς, ώστε να μην προλάβουν να σχηματιστούν τα χαρακτηριστικά του βιολογικού φύλου (στήθος, φωνή, τριχοφυΐα κ.λπ.). Κάτω από αυτές τις συνθήκες, εννοείται πως ένα παιδί πρέπει να προστατευτεί και όσο γίνεται νωρίτερα να δηλωθεί ορθά η ταυτότητα φύλου του στα επίσημα έγγραφά του. Στο νομοσχέδιο περιλαμβάνονται και ζητήματα πρακτικά για τη νομοθεσία σε σχέση με την ψυχολογική και ιατροφαρμακευτική στήριξη αυτών των παιδιών στην εφηβική ηλικία; Ή ξεκινάμε από το 10 και αφήνουμε γι' αργότερα τα βήματα 1-9; Ζητάω συγγνώμη αν κάνω λάθος, αλλά για ένα τόσο σημαντικό και σοβαρό ζήτημα η ενημέρωση του κοινού θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει μήνες πριν από την ψήφισή του, να είναι ουσιαστική και καθημερινή». (Σχόλιο του/της ms12)
σχόλια