Μπορεί η «Τουρκική Άνοιξη» να ωφελήσει τον Αμπντουλάχ Γκιουλ;

Μπορεί η «Τουρκική Άνοιξη» να ωφελήσει τον Αμπντουλάχ Γκιουλ; Facebook Twitter
3

Συνοδευόμενος από τη σύζυγό του Εμινέ, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ξεκίνησε χθες την περιοδεία του στις χώρες του Μαγκρέμπ.

Φτάνοντας μάλιστα στο Μαρόκο προέβλεψε ότι μέχρι την Πέμπτη που θα επιστρέψει στην Τουρκία, τα πνεύματα θα έχουν ηρεμήσει.

Η αλαζονική συμπεριφορά του κατακρίνεται από όσους έχουν κατέβει στους δρόμους και ζητούν την παραίτηση του απολυταρχικού πρωθυπουργού, όπως τον χαρακτηρίζουν.

Η στάση του Τούρκου πρωθυπουργού απέναντι στους διαδηλωτές παραμένει αμετακίνητη.

«Αν εξαιρέσουμε τους αφελείς και συναισθηματικούς ανθρώπους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, αυτοί που οργάνωσαν αυτές τις κινητοποιήσεις ήταν εξτρεμιστικά στοιχεία. Δυστυχώς οι πολίτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά τους. Αυτοί που απέτυχαν να μας κερδίσουν στις δημοκρατικές εκλογές, προσπαθούν να μας νικήσουν χρησιμοποιώντας αυτές τις μεθόδους» δήλωσε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Εκ διαμέτρου αντίθετες ήταν οι δηλώσεις του Τούρκου προέδρου Αμπντουλάχ Γκιούλ, ο οποίος δήλωσε: «Αν υπάρχουν αντιρρήσεις ή κριτική, εκτός από τις εκλογές, είναι πολύ φυσικό να εκφράζονται μέσω ειρηνικών διαδηλώσεων».

Μια κατευναστική στάση που ταιριάζει απόλυτα με την εικόνα του Αμπντουλάχ Γκιούλ. Ενώ οι αντιδράσεις στο εσωτερικό της Τουρκίας αυξάνονται δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι τελικά ο κερδισμένος της Τουρκικής Άνοιξης δεν θα είναι άλλος από τον Τούρκο πρόεδρο.

Το 2001 Ερντογάν και Γκιούλ αποχώρησαν από το ισλαμικό Κόμμα της Ευημερίας του Νετσμεντίν Ερμπακάν, και ίδρυσαν το κυβερνών σήμερα κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.

Το ισλαμικών καταβολών κόμμα έγινε το πρώτο, που μετά από 11 χρόνια κατάφερε να πάρει την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο και να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Μια καταδικαστική απόφαση σε βάρος του Ερντογάν από το 1994, δεν του επέτρεψε να αναλάβει την πρωθυπουργία. Πρωθυπουργός ορίζεται ο στενός συνεργάτης του Αμπντουλάχ Γκιουλ.

Τελικά το 2003 ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν γίνεται πρωθυπουργός. Με τον Ερντογάν στο τιμόνι, το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης κερδίζει στις εκλογές του 2007 και του 2011. Η οικονομία της Τουρκίας γνωρίζει άνθιση, και η στρατηγική επιρροή της χώρας στην περιοχή αυξάνεται.

Ο Αμπτνουλάχ Γκιούλ αναλαμβάνει το υπουργείο Εξωτερικών. Το 2007 εκλέγεται πρόεδρος της Τουρκίας. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τη δημοτικότητα του Γκιούλ να αυξάνεται συνεχώς.

Αν και ο Γκιούλ αποφεύγει την ανοιχτή σύγκρουση οι διαφορές ανάμεσα στους δύο άντρες είναι πλέον εμφανείς. Οι Ερντογάν εκφράζει ανοιχτά τη δυσαρέσκειά του στις πρωτοβουλίες Γκιουλ. Πολλοί θεωρούν ότι ο Τούρκος πρόεδρος αν παίξει σωστά τα χαρτιά του θα βγει ωφελημένος από αυτήν την κατάσταση.

Πηγή: Euronews

3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αμερικανός φίμωσε λύκο, τον πήγε σε μπαρ και μετά τον σκότωσε - Αντιδράσεις σε όλο τον κόσμο

Διεθνή / Αμερικανός φίμωσε λύκο, τον πήγε σε μπαρ και μετά τον σκότωσε - Αντιδράσεις σε όλο τον κόσμο

Το περιστατικό με τον λύκο έφερε απειλές θανάτου προς συνονόματους, στοχοποίηση της δημοσιογράφου που κάλυψε την υπόθεση, διαπόμπευση της κοινότητας και προσπάθειες για αλλαγή των νόμων
NEWSROOM

σχόλια

2 σχόλια
Σέβομαι τους διαδηλωτές αλλά αν μιλήσω ψυχρά ως Έλληνας μπορώ να πω ότι εμάς μια πτώση του Ερντογάν δεν μας συμφέρει. Γιατί αυτό που θα ρθει θα είναι οι εθνικιστές Κεμαλιστές.
Μπραβο στον Ερντογαν που τολμησε και μιλησε για "αφελεις και συναισθηματικους" και δε χαιδεψε αυτια. Ειναι σπανιο να βλεπεις πολιτικο να λεει τι πιστευει. Ο Γκιουλ πηγε να το "πολιτευτει", να βγαλει και το σκυλο χορτατο και τη πιτα ολοκληρη. Μπορει να μη συμφωνω με τις πολιτικες του Ερντογαν αλλα ειναι στο στυλ του Καραμανλη και του Ντε Γκωλ και δεν ειναι γαλιφης.
Όταν βρίσκεται κάποιος μπροστά σε τέτοιες εικόνες αυταρχισμού και ολοκληρωτισμού συνοδευόμενες από μια σαφή στροφή σε "ισλαμικού τύπου" κυβερνήσεις και νοοτροπίες, όσο και να θέλει κάποιος να λειτουργήσει μόνο με τη λογική, το συναίσθημα είναι αυτό που κερδίζει. Και ας μη γελιόμαστε, οι περισσότερες διεκδικήσεις στην ανθρώπινη ιστορία ανεξάρτητα από τη στήριξη που μπορεί να παρείχε ή όχι η λογική, το συναίσθημα είναι αυτό που έδωσε τροφή και κουράγιο. Και η αίσθηση του άδικου είναι αυτή που πνίγεται πιο δύσκολα απο όλα. Ολοι μπορεί να έχουμε επιχειρήματα υπέρ ή κατά κάποιων καταστάσεων, αλλά την ύπαρξη του άδικου τη νιώθουμε βαθιά μέσα μας, ανεξάρτητα από αυτά.