Mετά το “αίσχος” με το justinbieber-εξώφυλλο το Vanity Fair “επανορθώνει” επιλέγοντας ως εξώφυλλο τον ηθοποιό Rob Lowe φωτογραφημένο από την Άνι Λίμποβιτζ για το τεύχος Μαϊου.
Για όσους έχουν γεννηθεί μετά το 89 ο Rob Lowe υπήρξε ένας αμερικάνος Helmut Berger αν θέλουμε να μιλήσουμε με όρους κινηματογραφικού casting.
Όχι τόσο ταλαντούχος όσο ο Helmut, ούτε σκηνοθετημένος από σκηνοθέτες επιπέδου Βισκόντι αλλά με μια σπάνια “cool” ευρωπαικού τύπου ομορφιά υπήρξε στις αρχές των 80ς μαζί με τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές της ταινίας του Κόπολλα Outsiders Patrick Swayze, Matt Dillon, Tom Cruise, Ralf Maccio μέλος μιας γενιάς πρωταγωνιστών που ανανέωσαν το φιλμικό αντρικό πρότυπο (κατάσταση που συμβαίνει με μικρότερη ή μεγαλύτερη ένταση κάθε δεκαετία στο Χόλυγουντ). Άλλοι μπήκαν δυναμικά αλλά σύντομα ξοδέψαν το fame value τους όπως ο ίδιος, ο Maccio και ο Dillon στη διάρκεια των 80ς και άλλοι όπως ο Swayze και ο Cruise διάρκεσαν και καθιερώθηκαν.
Με αφορμή την αυτοβιογραφία του ο Lowe μιλάει στο περιοδικό για τις σχέσεις του με τις Demi Moore, Nastassja Kinski, Princess Stéphanie, για τη γνωριμία του και τις εντυπώσεις του από τον Τομ Κρούζ, τον Patrick Swayze, τον Matt Dillon με μια δόση φαρμακερής νοσταλγίας και κυνικού υποκειμενισμού θα έλεγα.
Δεν υπήρξε πότε σημαντικός ηθοποιός για να είμαστε ειλικρινείς (ο Robert Downey Junior που τυπολογικά τον πλησιάζει είναι πολύ καλύτερος ηθοποιός) αλλά το αρχικό μείγμα της νεοτητάς του, με τις jamesdeanίζουσες καταχρήσεις και την ακτινοβολία που εξέπεμπε ακόμα έχουν κάποιο αντίκτυπο στη μυθολογία της περσόνας του και στο fame value και το impact που ακόμα κουβαλάει (αν και εδώ και καιρό δεν ανήκει στην Α-list των χολλυγουντιανών ηθοποιών).
To αποδεικνύει το ίδιο το εξώφυλλο του Vanity Fair.
σχόλια