Η selfie ως παγκόσμιο φαινόμενο, η selfie ως μέθοδος πώλησης και προώθησης κάθε λογής προϊόντων στο διαδίκτυο, η selfie ως επιδράστικος τρόπος επικοινωνίας που ξεπερνά το φάσμα των social media. Μέχρι εδώ όλα κατανοητά. Η selfie, όμως, ως μορφή τέχνης μπορεί να υπάρξει; Και κυρίως μπορεί να «γεμίσει» και να κρατήσει το ενδιαφέρον μίας πρωτότυπης έκθεσης στο Λονδίνο; Εξαρτάται. Αν ο θεατής της αντιμετωπίσει ως αυτό που είναι -φωτογραφίες, δηλαδή, που εξυπηρετούν τη φιλοδοξία, έχεις καλώς. Αν αντιμετωπιστούν ως μέσο που επικοινωνεί ιδέες, ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει και ίσως χρειαστούμε ακόμη αρκετά χρόνια «προπόνησης» για να φτάσουν οι selfies μας σ' αυτό το σημείο. Κι όταν λέμε «προπόνηση», εννοούμε στην επικοινωνία μηνυμάτων, ιδεολογιών κ.λπ. Όχι στις πόζες και στο duckface.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Αδελφός Καλλιάνου: Ο πατέρας μου «πέθανε αβοήθητος με το αίσθημα της πνιγμονής και της δύσπνοιας»
Η Εύα Καϊλή λέει ότι θα πάει να ζήσει στην Ιταλία σε συνέντευξή της στην Corriere Della Sera
Αρσενικός ιπποπόταμος σε ζωολογικό κήπο της Ιαπωνίας τελικά είναι θηλυκός
Ελευσίνα: Ένας νεκρός και ένας σοβαρά τραυματίας σε τροχαίο
Νέα Ιωνία: Άτομο έπεσε στις γραμμές του ΗΣΑΠ
σχόλια