Ως μέλος των Στέρεο Νόβα έχεις κληροδοτήσει μια συγκεκριμένη αισθητική σε μια ολόκληρη γενιά. Τώρα που το βλέπεις από απόσταση, γιατί πιστεύεις ότι έγινε αυτό;
Μέσα από τους Στέρεο Νόβα άφησα την καρδιά μου να εκφραστεί με ειλικρίνεια και νομίζω πως ο κόσμος καταλάβαινε ότι αυτό το γκρουπ ήθελε να επικοινωνήσει αληθινά κι όχι να κάνει τη φιγούρα του. Προσπαθώ πολύ να μη γίνομαι μια καρικατούρα του εαυτού μου, γι' αυτό και κάνω πολλά αντιφατικά πράγματα μέσα στη μουσική. Προσπαθώ να βελτιώνομαι συνέχεια και όταν βάζουμε όλο και πιο ψηλά τον πήχη στον εαυτό μας, ξεπερνάμε τη στιγμή. Έτσι αντιλαμβάνομαι τη γνώση, νομίζω ότι και ο κόσμος το αισθάνεται αυτό.
Πριν δύο χρόνια περίπου επανασυνδεθήκατε για το πάρτι των τριών χρόνων της LifO. Πώς ένιωσες όταν ανέβηκες στη σκηνή δίπλα στον Μιχάλη Δέλτα μετά από τόσα χρόνια;
Όταν βγήκαμε στη σκηνή και αρχίσαμε να παίζουμε τα ακόρντα του «Τιβι-Ο» από το «Τέλσον», είπα άσ' το να κυλήσει μέσα στην αγάπη. Πίσω μου είχα ένα περίεργο συναίσθημα ζωής και θανάτου, χωρίς να καταλαβαίνω γιατί.
Τι ήταν αυτό που σας κράτησε μακριά από μια οριστική επανασύνδεση ύστερα από την επιτυχία που είχε το πάρτι της LifO και τις προτάσεις που δεχτήκατε για να συνεχίσετε να κάνετε συναυλίες;
Όταν κάτι τελειώνει, τελειώνει. Η επανασύνδεση μοιάζει λίγο με μπαγιάτικο φαγητό. Όταν κάτι υπάρχει στην ψυχή, θα υπάρχει πάντα. Η καταγραφή έχει γίνει.
Ποια ήταν η πιο έντονη εμπειρία που έζησες με τους Στέρεο Νόβα;
Από τις πρώτες φορές, ένα καλοκαίρι που κάναμε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Είχα ένα πρωτόγνωρο αίσθημα άγχους, κούρασης, εξερεύνησης, αυτοκαταστροφής και χαράς, μια και δεν είχα ξαναζήσει ποτέ κάτι αντίστοιχο. Πήρα μια γεύση από τον κόσμο του σταρ-σύστεμ, αν υπάρχει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα. Όταν τέλειωσε, έμεινα για έναν μήνα κλεισμένος στο σπίτι. Μετά ηχογραφήσαμε το «Τέλσον» και κατάλαβα ότι η μουσική είναι κάτι που συμβαίνει μακριά απ' όλα αυτά. Ζούσα σε ένα αόριστο ενδιάμεσο.
Τι αναπολείς από τον καιρό που πέρασες στην Αυστραλία;
Την ανωνυμία, ότι μπορείς να χαθείς σε ένα τοπίο γης και ουρανού. Ήμουν νέος και σπούδαζα τις συμπεριφορές των ανθρώπων, πολύ φτωχός, αλλά με μια πολύ πλούσια καρδιά, με όρεξη για μάθηση, διάβαζα και αλήτευα. Θυμάμαι τα νυχτερινά τραμ στην άδεια πόλη. Αισθανόμουν ότι ο χρόνος είναι άπειρος, κάτι που μετά τα 30 χάνεται, για να γίνει κάτι πιο εσωτερικό, μια και αρχίζεις να νιώθεις το άπειρο της ψυχής.
Τι σου αρέσει και τι όχι στην Αθήνα;
Η Αθήνα είναι μια γεωμετρία, ένα σχέδιο που με βοηθάει να προχωρώ, να χτίζομαι εσωτερικά, να μπορώ να κατανοώ και τη μεγαλύτερη αντίφαση από τις οποίες είναι γεμάτη. Έτσι, έχω μάθει να την αγαπώ με όλα τα άσχημα και με τα καλά της. Πάντα βρίσκω ενδιαφέρον σε οτιδήποτε, γιατί η γνώση ποτέ δεν σταματά. Μέσα σ' αυτή την πόλη όλοι εκπαιδευόμαστε σε κάτι. Όταν σκέφτομαι αρνητικά, αρχίζω να τα βλέπω όλα μαύρα γύρω μου. Πάντα πίστευα πως ο πόνος έρχεται από την έλλειψη κατανόησης και γνώσης.
Ποια είναι η πιο εμβληματική εικόνα που έχεις για την πόλη;
Δεν ξέρω αν είναι εμβληματική, αλλά μου αρέσουν τα κυριακάτικα απογεύματα στην οδό Σταδίου, στην Πανεπιστημίου, όταν η πόλη είναι άδεια κάπως, και η όψη της δυτικής και ανατολικής Αττικής από τον βράχο του Φιλοπάππου.
Αν δεν ήσουν μουσικός, τι θα ήθελες να ήσουν;
Δεν πιστεύω στην τύχη, αλλά σε άλλα πράγματα, στην προσπάθεια, στη δουλειά, στη θέληση. Το έχω σκεφτεί όμως και αυτό. Θα ήμουν ένας πολύ καλός μάγειρας, γιατί με ενδιαφέρει πολύ η σύνθεση, που είναι ένα πολύ έντονο στοιχείο μέσα μου. Μετά, ζωγράφος ή φούρναρης.
Ο Morrissey δηλώνει χορτοφάγος και έχει αποχωρήσει μάλιστα από κάποια φεστιβάλ που διέθεταν μαγαζιά που έψηναν κρεάτα. Ως χορτοφάγος, πώς βλέπεις αυτήν τη στάση;
Είμαι φαν του Μorrissey, αν και διαπιστώνω μέσα από τις συνεντεύξεις του ότι ακόμη του αρέσει να φλερτάρει με τα εφηβικά κλισέ. Μου αρέσουν τα τραγούδια του. Τώρα, για την άρνησή του αυτή, μπορεί να δηλώνει μια μονομανία, αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να σχολιάσω κάτι παραπέρα από τη μουσική του. Μπορεί να έχει πολλούς λόγους που το κάνει αυτό, θα πρέπει να ρωτήσετε μάλλον τον ίδιον. Η χορτοφαγία για μένα είναι ένας τρόπος από τους πολλούς που υπάρχουν για να παραμένεις υγιής ,δεν τη βλέπω ως στάση ζωής.
Σε ποια ταινία και σε ποια μουσική «επιστρέφεις» όταν αισθάνεσαι αδύναμος;
Στον Μπάρι Λίντον του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, που είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες, όπως και στα φιλμ του Αντονιόνι. Από μουσική μου αρέσει πολύ το κονσέρτο για τσέλο #1 του Σοστακόβιτς. Αυτό το κονσέρτο μπορεί να μου γεμίσει τις μπαταρίες για έναν μήνα.
Στη δεκαετία του '90 έζησες μια εποχή ακραίου κλάμπινγκ στην Αθήνα. Τι θυμάσαι από τότε;
Δεν θυμάμαι πολλά πράγματα από εκείνη την εποχή. Θυμάμαι ότι γύριζα σπίτι και έπεφτα στο κρεβάτι μου ξερός.
Τι έχει αλλάξει από τότε;
Η κινητή τηλεφωνία άλλαξε όλες τις πόλεις του κόσμου, περπατούσες και ήσουν πολύ cool. Σήμερα όλοι έχουμε κινητά, σαν αστακοί με τεράστια γυαλιά, mp3 και γκάτζετ, το σώμα έχει παντού θέματα, σαν να μην αντέχει καθόλου τον εαυτό του.
Μπαίνεις ποτέ στον πειρασμό να συγκρίνεις το αποτέλεσμα της σόλο δουλειάς σου με αυτό των Στέρεο Νόβα;
Ποτέ. Όταν τέλειωσαν οι Στέρεο Νόβα, είπα αυτό τέλειωσε. Κάνω αυτό που νομίζω ότι είναι σωστό, αυτό που αισθητικά μέσα μου με καλύπτει. Με την τέχνη πρέπει να είσαι πολύ αυστηρός. Γίνεται ένα μέσο κάθε φορά για να επικοινωνήσεις.
Θεωρείς τον εαυτό σου ρομαντικό;
Μόνο με την έννοια που έδωσε ο Βίκτωρ Ουγκώ μέσα από τα βιβλία του. Ουδεμία άλλη σχέση έχω με τις νεότερες διαστρεβλωμένες και γλυκερές απόψεις περί ρομαντισμού. Σύμφωνα με τις νεότερες, μάλλον δεν είμαι καθόλου.
Συνδέθηκες με τις παραστάσεις του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Συνδέθηκες και με κάποια κοινή αισθητική μαζί του;
Μου αρέσει η δουλειά του Δημήτρη από τότε που ξεκίνησε μέχρι σήμερα. Οι αισθητικές μας απόψεις στην Τέχνη τυγχάνει να είναι ακριβώς ίδιες, στον κινηματογράφο, στην μουσική - ελάχιστες φορές έχει τύχει να μη μας αρέσει το ίδιο πράγμα. Με την τέχνη του Δημήτρη μπορώ να συνδεθώ.
Θεωρώ το «Τυχερό Αστέρι» ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχεις γράψει. Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό;
Το έγραψα για τις ανάγκες ενός θεατρικού έργου το 1999. Το εμπνεύστηκα μέσα σε ένα ταξί διασχίζοντας την Πανεπιστημίου και το έγραψα πάνω σε ένα κουτί τσιγάρα. Την επόμενη μέρα το είχα έτοιμο, γιατί το ήθελε ο σκηνοθέτης.
Η Μόνικα διασκευάζει συχνά στις συναυλίες της το «Τυχερό Αστέρι». Πώς αισθάνεσαι γι' αυτό; Τι γνώμη έχεις για το φαινόμενο «Μόνικα»;
Αισθάνεσαι ωραία όταν ένας άλλος μουσικός διαλέγει ένα τραγούδι σου και ανακυκλώνεται η μουσική σου μέσα από τους νέους ανθρώπους. Καταλαβαίνω πολύ καλά την αγωνία των νέων μουσικών να δημιουργήσουν και την αγάπη τους για τη μουσική, όπως και όλων μας, γιατί αυτό δεν σταματάει ποτέ. Μου αρέσουν πολλά νέα παιδιά και μου αρέσει και η Μόνικα.
Εκτός από μουσικός, είσαι και εικαστικός. Ποιες είναι οι αισθητικές αναφορές σου στο κομμάτι του σκίτσου και του σχεδίου;
Από τότε που σπούδαζα μέχρι και σήμερα μου αρέσουν ο εξπρεσιονισμός, ο αφηρημένος εξπρεσιονισμός και η ποπ, όπως και το illustration.
Ποιες ειναι οι ποπ αναφορές σου και πως τις εχεις μετουσιωσει σε μουσικη/ποιηση;
Μου αρέσουν πολύ στη μουσική τα παρακλάδια της που μέσα στα χρόνια οι άνθρωποι δημιούργησαν. Ένα καταλυτικό ρόλο νομίζω είχε η τέκνο ηλεκτρονική μουσική που βγήκε μέσα από τα Αtari st του 1985 έως και αρχές '90. Όλο αυτό το κίνημα που έστησε το Detroit techno και που είχε αναφορές στην ποστ ντίσκο και το break dance του '80. Σαν κιθαρίστας βέβαια είχα πάντα μια ιδιαίτερη αγάπη προς τη φολκ μουσική. Μου αρέσει να παίζω finger picking και είχα γράψει κάποια τραγούδια σε τέτοιο στυλ τη δεκαετία του '80. Κάποια από αυτά τα τραγούδια ήταν το άστρο και η έκπτωση που τα συμπεριέλαβα μετά από πολλά χρόνια στο άλμπουμ Άγρια Χλόη. Η μουσική ανακυκλώνεται και σήμερα πια τα πάντα είναι καλοδεχούμενα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κατά βάθος τη μουσική και να πω ότι μου αρέσει αυτό ή εκείνο. Κάθε στιγμή έχει ένα δικό της κομμάτι, μπορεί να είναι ένα κλασσικό κομμάτι του Μπραμς ή κάτι άλλο.
τι ειναι αυτο που δεν θα ξεχασεις απο την ενασχοληση σου με το περιοδικο 01; τι σου εμεινε απο αυτη την εποχη;
Το περιοδικό 01 ήταν ένα καταφύγιο νέων ανθρώπων που μπορούσαν να γράψουν κυρίως για τα ρεύματα, τις τάσεις και τα πράγματα που αγαπούσαν, χωρίς τα κείμενα να είναι απαραίτητα δημοσιογραφικά. Ήταν σαν ένα μεγάλο σημειωματάριο όπου ο καθένας από μας συμπλήρωνε με τον δικό του τρόπο, ενώ οι γραφίστες του κάθε φορά εξαντλούσαν την ποπ κουλτούρα και το αποτέλεσμα ήταν κάτι μοναδικό και πρωτοφανές. Δεν νομίζω ο κόσμος να ξανααγάπησε περιοδικό όπως το 01, είχε πολλούς φανς και κανένα περιοδικό δεν μπόρεσε να το αντικαταστήσει από τότε. Ήταν μια συγκυρία, ένα σπίτι, μία φωνή ανθρώπων που προσπαθούσαν. Στην ταράτσα του κτιρίου γυρίστηκε το βίντεο της Νέας Ζωής των στέρεο νόβα. Έχω πάντα μια πολύ ωραία ανάμνηση από αυτό και χαίρομαι που ήμουν ένα πέταλο από αυτό το μεγάλο λουλούδι.
Ποιο είναι το πιο ωραίο ταξίδι που έχεις κάνει;
Έχω διασχίσει όλη την Ευρώπη με τρένο, λεωφορεία και οτοστόπ, όταν ήταν ακόμη ακίνδυνα. Ήταν πολύ ωραία γιατί είχα ένα μικρό σακίδιο, έμενα σε hostel, σε φίλους, πήγαινα στα μουσεία, σε γκαλερί, έπινα καφέ στις πλατείες, χάζευα, έκανα φίλους και γύρισα στην Αθήνα ταπί, αλλά ήμουν χαρούμενος γιατί είχα ζήσει το όνειρό μου. Είχε πολύ πλάκα.
Κάποτε είχες και ένα κόλλημα με τη Mαντόνα; Γιατί;
Έχω παρακολουθήσει την πορεία της γιατί είναι ένα κοματι της ποπ μουσικής. Μου αρέσει γιατί έχει ωραίο ρυθμό η μουσική της και μου αρέσει και η φωνή της, περνάω ωραία με τη Μαντόνα .
Πού περνάς τα καλοκαίρια σου;
Στην Αθήνα.
Έχεις πάει ποτέ στα μπουζούκια;
Έχω πάει μια φορά στα μπουζούκια, με μια φίλη μου που είχε κατάθλιψη, από τότε δεν ξαναπήγα.
Ποια ειναι η νέα δύναμη;
Οι νέοι άνθρωποι είναι η νέα δύναμη, η δύναμη της γνώσης, η ανάγνωση και η κατανόηση της ιστορίας, η εξάλειψη της άγνοιας και της συρρίκνωσης, η αφομοίωση των ποιητών μας για μια νέα ουσιαστική γλώσσα και επικοινωνία. Η αδελφοσύνη μεταξύ μας για να οδηγηθούμε σε μία ισορροπία και ενότητα. Η ζωή δεν είναι παρά μία συνεχής εκπαίδευση.
Πες μου μερικά πράγματα για το βιβλίο που θα κυκλοφορήσει.
Το βιβλίο περιέχει όλα τα τραγούδια που έγραψα από τότε που ξεκίνησα με τους Στέρεο Νόβα καλύπτοντας και την προσωπική μου δισκογραφία μέχρι σήμερα. Παράλληλα τρέχουν ανέκδοτα ποιήματα, σημειώματα για κάποια τραγούδια και υπάρχει ένα φωτογραφικό χρονολόγιο από τοποθεσίες και ασπρόμαυρα σχέδια που κρατάω στα μουσικά μου τετράδια. Οι φωτογραφίες είναι κυρίως ανέκδοτα φιλμ , εικόνες που τράβηξα όλα αυτά τα χρόνια με μια παλιά αναλογική κάμερα που είχα, ενώ κάποιες από αυτες τις είχα παρουσιάσει στην έκθεση που είχα κάνει στο Κέντρο Σύγχρονής Τέχνης στην Θεσσαλονίκη το 2005. Επίσης η έκδοση θα περιλαμβάνει και ένα screen saver για τους υπολογιστές .
σχόλια