Μια (πρώην) μυστική αυλή

Μια (πρώην) μυστική αυλή Facebook Twitter
15
Μια (πρώην) μυστική αυλή Facebook Twitter
Στη (μακρόστενη) αυλή

Μια (πρώην) μυστική αυλή. Είναι ένα από τα εναπομείναντα αθηναϊκά riad (τα μαροκινά σπίτια με τις εσωτερικές αυλές) του Ψυρρή, αυτά τα «συγκροτήματα» κατοικιών που χτίστηκαν κυρίως στα τέλη του 19ου αιώνα και φιλοξενούσαν καμιά δεκαριά (ανάλογα με το μέγεθος) οικογένειες (χαρακτηριστικό παράδειγμα και υπόδειγμα αναστήλωσης είναι το taf της Νορμανού). Σε πολλές περιπτώσεις (όπως της Αυλής εδώ) στα ισόγεια των κτιρίων αυτών υπήρχαν μαγαζιά, ένας τσαγκάρης, ένας που πουλούσε μπουκάλες φωταερίου, ένα μικρό μπακάλικο με σακιά με όσπρια κι ένα καφενείο που εξυπηρετούσε τόσο τις ανάγκες των κατοίκων όσο και των γύρω μαγαζιών. Το σκηνικό θυμίζει ελληνική ταινία της δεκαετίας του '50: μια μακρόστενη αυλή, ένα ισόγειο κτίσμα αριστερά κι ένα διώροφο δεξιά, μπλε παραθυρόφυλλα, γλάστρες, ασβεστωμένες σκάλες, γάτες, καρέκλες φύρδην μίγδην (πλαστικές, του «γύφτου» και ξύλινες), πλαστικά καρό τραπεζομάντιλα, λαϊκά στα ηχεία από ραδιοφωνικό σταθμό, ένα κουζινάκι με δύο εστίες και γκάζι, τσίκνα και ξύλινες ταμπέλες με ατάκες όπως «όλος ο κόσμος είναι ένα τρελοκομείο, αλλά εδώ είναι τα κεντρικά». Η Αυλή, το καφενείο της Αγίου Δημητρίου, αντιπροσωπεύει τέλεια τη χαμένη λαϊκότητα του αθηναϊκού downtown, που την προηγούμενη δεκαετία (ειδικά στου Ψυρρή και στο Γκάζι) αντικαταστάθηκε είτε με glamo-kitch καφετέριες και μπαρ, είτε με ανθυπο-ρεμπετάδικα με κράχτες στον δρόμο, ενισχυτές τσίτα στα πρίμα και κατεψυγμένα κεφτεδάκια στα πιάτα. Ευτυχώς που η κρίση έφερε τουλάχιστον μια διόρθωση και το Φρανκενστάιν Ψυρρή, έστω με τις εναπομείνασες παρασπονδίες, απέκτησε ξανά λίγο από τον παλιό του χαρακτήρα. Έγραψα και σε προηγούμενο σημείωμα ότι διαβλέπω μια δεύτερη «ανάσταση» της περιοχής, αυτήν τη φορά σε πιο underground βάση, όπως ακριβώς ταιριάζει σε αυτή την υπέροχη γειτονιά, την οποία για κάποιον λόγο τελευταία την προτιμούν όσοι ακούν darkwave (και τα παρακλάδια του), αφού εκεί βρίσκονται ήδη τρία μπαρ/κλαμπ του είδους (SecondSkin, TeddyBoy, DeathDisco).

Μια (πρώην) μυστική αυλή Facebook Twitter
Λίγα πιάτα, όλα στο τηγάνι

Η Αυλή υπήρξε καφενείο από την Κατοχή. Ο (πάντα χαμογελαστός) Τάκης που το έχει τώρα το ανέλαβε το 1985 και το κράτησε όπως ήταν, με μερικές διακοσμητικές προσθήκες (όπως το κασκόλ και τα αυτοκόλλητα της ΑΕΚ). Είχε προλάβει μερικές οικογένειες να κατοικούν στα λιγοστά τετραγωνικά των «διαμερισμάτων». Μέχρι και πριν από 2-3 χρόνια σέρβιρε μόνο καφέ ελληνικό και φραπέ. Είχα περάσει μερικές φορές. Ο κόσμος ήταν λιγοστός, ένα τραπέζι με μερικούς παππούδες που πρέπει να ήταν «αιώνιοι» θαμώνες και διάσπαρτοι άλλοι στα υπόλοιπα τραπεζάκια, ενώ έκλεινε καθημερινά μετά τη δύση του ήλιου. Μια Κυριακή πριν από τρία χρόνια βρέθηκα ξανά εκεί σε ένα dance party (!). Μια παρέα παιδιών είχε εγκαταστήσει στην αυλή μηχανήματα ήχου και μια ψησταριά με σουβλάκια και είχε στήσει ένα καταπληκτικό DIY πάρτι. Οι παππούδες έτρωγαν σουβλάκια μαζί με τους όψιμους ravers και όλοι έδειχναν να απολαμβάνουν εκείνη την γκροτέσκα βραδιά.  Έκτοτε, η Αυλή απέκτησε και φαγητό. Λίγα πιάτα, όλα στο τηγάνι (ωραίο συκώτι και χοιρινή τηγανιά), που παρασκευάζονται στην «ανοιχτή» του κουζίνα (δηλαδή έξω, μπροστά σου, πάνω σε ένα τραπεζάκι στο οποίο βρίσκονται οι εστίες) από έναν συμπαθέστατο Πακιστανό, ένα ψυγείο γεμάτο μπίρες και γυάλινες κανάτες με νερό (μου αρέσει πολύ αυτή η λεπτομέρεια), τιμές προ-περασμένης δεκαετίας και ένα αναπάντεχο hype τους τελευταίους μήνες, σε σημείο που να δυσκολεύεσαι πια να βρεις τραπέζι. Μάλιστα, το εξαιρετικό βρετανικό περιοδικό «Boat», που αφιέρωσε όλο του το τελευταίο τεύχος στην Αθήνα, έχει στο εξώφυλλό του μια φωτογραφία από την Αυλή κι ένα δισέλιδο θέμα. Και δεν θα τα έγραφα όλα αυτά, αν δεν είχα ανοίξει ένα βράδυ κατά τις 3 τα ξημερώματα τη μικροσκοπική πόρτα που βρίσκεται ανάμεσα σε μια αποθήκη ψιλικών και μια βιοτεχνίας επαγγελματικών ρούχων, για να διαπιστώσω ότι εκείνη τη στιγμή είχε περισσότερο κόσμο από άλλα μπαρ του κέντρου και ότι το παλιό, κατοχικό καφενείο του σενιόρ Τάκη δείχνει τον δρόμο στη νέα (που είναι παλιά) αφήγηση της πόλης.
Αυλή, Αγίου Δημητρίου 12, Ψυρρή, 210 3217642


Μια (πρώην) μυστική αυλή Facebook Twitter
hype! Το εξαιρετικό βρετανικό περιοδικό «Boat», που αφιέρωσε όλο του το τελευταίο τεύχος στην Αθήνα, έχει στο εξώφυλλό του μια φωτογραφία από την Αυλή κι ένα δισέλιδο θέμα.

15

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Διεθνή / Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Χαράλαμπος Παπασωτηρίου, εξηγεί πώς μια νίκη του Μπάιντεν θα σηματοδοτήσει την αναβίωση της Δύσης ως κεντρικού παράγοντα στη διεθνή πολιτική.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

12 σχόλια
Τιμές προ-περασμένης δεκαετίας δε νομίζω πως έχει, την προηγούμενη εβδομάδα, μεσημέρι, πληρώσαμε 2 άτομα 27 ευρώ για μία σαλάτα, 2 τηγανιές και 3 ή 4 μπύρες. Παλιότερα ήταν όντως φτηνό το μαγαζί.
Και κάπως έτσι φαίνεται η αλλοτροίωση, που το άρθρο αυτό θα ενισχύσει, όπως ισχυρίζονται και οι περισσότεροι σχολιαστές. Δεν πειράζει μωρέ, λεφτά υπάρχουν αν είναι για το must!
Δηλαδή για να καταλάβω... Τις φτωχογειτονίες του κέντρου, τις λεμε πλέον "η λαϊκότητα του αθηναϊκού downtown";;; Πολυ περικοκλάδα ρε αδερφέ! Πάντως αν και μένω εκτός Αθηνών πλέον, νομίζω οτι την κατέστρεψες αυτό το (κατά τ' άλλα) πανέμορφο στέκι για το οποίο έμαθα μέσα από το άρθρο σου.
πραγματικα δηλαδη πως συσχετιστηκαν με τα ... μαροκινα riad; μπορει να ειναι αναλογα και με τις θερινες κατοικιες των κατοικων του Α' Κενταυρου αλλά που να ξέρει κανεις..!
@uncut, @ggeorge: Πείτε τα!Ξανά: Πείτε τα!Επίσης: μ' έπιασε χυπστερικό γέλιο με αυτό το "Είναι ένα από τα εναπομείναντα αθηναϊκά riad (τα μαροκινά σπίτια με τις εσωτερικές αυλές)". 'Νταξ', επικό. Πού να το 'ξερε ο κάθε μπαρμπα-Μήτσος ο αρβανίτης όταν έχτιζε ο έρμος το σπιτάκι του, το 1850 ας πούμε, ότι "κάνει μαροκινό ριάντ"...Φορ γιωρ ινφορμέισιον, πρόκειται για την κλασική λαϊκή αθηναϊκή αρχιτεκτονική, με στοιχεία που απηχούν μέχρι και την αρχαιότητα (και με μερικές οθωμανικές πινελιές), πριν θεωρηθούν ως "αυθεντικά αθηναϊκά" τα βαυαρικής εμπνεύσεως "νεοκλασικά". Διαβάζουμε και λίγο Άρη Κωνσταντινίδη ("Τα παλιά αθηναϊκά σπίτια") πριν προτάξουμε τον αρχιτεκτονικό εξωτισμό μας, ε;
Καλαισθητη η αναρτηση σας!Αυτα τα μερη ομως εχουν διατηρηθει αυθεντικα κ απο τον κοσμο τους.Το κεντρο πια ειναι μια μοδα κ δυστυχως λογω εμπιστοσυνης στη lifo θα πανε στο μερος κ ανθρωποι που ουτε το γουσταρουν πραγματικα ουτε ποτε θα το επελεγαν μονοι τους. Δεν ειναι κριμα για ολους εμας που επιλεγαμε το κεντρο οταν κανεις δεν κατεβαινε?
είναι γραφική και ρομαντική η αθήνα σε κάποια σημεία αλλά όχι και να την αποθεώνουμε...μεστη βρώμα και στις αλητόφατσες φοβάμαι κάθε φορά αν θα επιστρέψω ζωντανή (βράδυ). τώρα ο φίλος μας εδώ θέλει να πάρει βραβείο που πήγαινε πρώτος! έλεος δηλαδή! δεν πήγαινες και στην πλατεία του Αγίου Μάρκου! πιο βόρεια πάντως είναι πιο καθαρά..ούτε πρεζόνια ούτε μυρίζει κατρουλιό το κάθε στενό ούτε παρακμή...και μην βιαστείτε να πείτε για την τιμή του καφέ κτλ...ψάχνεις κ βρίσκεις μαγαζιά εναλλακτικά με τιμές κέντρου