Το Σχιστό Κορυδαλλού, του Παντελή Δεντάκη

Το Σχιστό Κορυδαλλού, του Παντελή Δεντάκη Facebook Twitter
6
  • Παντελής Δεντάκης - Σκηνοθέτης / Ηθοποιός Μένω στο Σχιστό Κορυδαλλού, μια ήσυχη και αρκετά όμορφη -από πλευράς φυσικού τοπίου- συνοικία του Πειραιά. Το Σχιστό είναι κτισμένο στο όρος Αιγάλεω και κατοικήθηκε κυρίως από ανθρώπους της μεσαίας τάξης μετά το 1974, oπότε και διακόπηκε η λειτουργία του λατομείου που υπήρχε στην περιοχή.
  • Στη γειτονιά δεσπόζει ακόμα μία τεράστια, πέτρινη πυραμίδα που απέμεινε μετά τη διακοπή των λατομικών εργασιών.
  • Η περιοχή ήταν στο παρελθόν ένα πυκνό δάσος. Όμως, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, οι Γερμανοί, κυνηγώντας ΕΑΜίτες, έβαλαν φωτιά κι έκαψαν σχεδόν όλο το βουνό. Διασώθηκε ένα μικρό κομμάτι του, που σήμερα αποτελεί έναν από τους ελάχιστους «πνεύμονες» του Λεκανοπεδίου.
  • Κοντά στο σπίτι μου υπάρχουν τα «πυροβολεία». Είναι στην κορυφή του βουνού, έχουν τρομερή θέα και εκεί πηγαίνουν τα παράνομα ή «άστεγα» ζευγαράκια με τ' αυτοκίνητά τους και... γεύονται τον έρωτά τους.
  • Η περιοχή είναι λίγο σαν χωριό. Δεν έχει σούπερ μάρκετ, κινηματογράφους, πολυκαταστήματα και εμπορικά. Υπάρχουν 2-3 φούρνοι, 2 μανάβικα και 1 χασάπικο. Ο Χάρης, μάλιστα, ο φαρμακοποιός μας, ελλείψει υποκαταστήματος του ΙΚΑ στην περιοχή, εκτελεί και χρέη γιατρού! Δίνει την καλύτερη συμβουλή και το πιο αποτελεσματικό φάρμακο.
Το Σχιστό Κορυδαλλού, του Παντελή Δεντάκη Facebook Twitter
Το λατομείο/// φωτό: Ηλίας Κρουπής
  • Η ατραξιόν του Σχιστού είναι οι ταβέρνες του. Τις δεκαετίες του '80 και του '90 υπήρχαν εδώ καμιά δεκαριά νησιωτικοσκυλάδικες ταβέρνες που προσείλκυαν κόσμο από όλη τη δυτική Αττική. Έχω δει τόσους γάμους και βαφτίσεις, τόσες κυρίες με τακούνι και πλατινέ μαλλί... Τα τελευταία χρόνια, βέβαια, όλα αυτά είναι φαινόμενα... υπό εξαφάνιση.
  • Είναι σαββατόβραδο, κάπου αρχές του '90. Καθόμαστε με φίλους -πιτσιρικάδες τότε- στην κεντρική πλατεία. Είναι 3 το βράδυ. Είμαστε εκεί για χαζοκουβέντα και περιμένουμε εναγωνίως να επαναληφθεί το... συνηθισμένο φαινόμενο. Και να, κατά τις 3:30 συμβαίνει! Από την ταβέρνα «Νησιώτικο Στέκι» (ή κάπως έτσι) ακούγονται φωνές και βγαίνουν έξω καμιά πενηνταριά πελάτες, με τα κοστουμάκια τους (σταυρωτό σακάκι, της μόδας τότε) και τα κολλητά λαμέ βραδινά φορέματά τους. Ναι, συμβαίνει πάλι, τα σόγια του γάμου μαλώνουν. Καμιά πενηνταριά άνθρωποι να βρίζονται και να παίζουν ξύλο μεταξύ τους, η νύφη να μαλλιοτραβιέται με την πεθερά, ο γαμπρός να ανταλλάσσει μπουνιές με τον αδελφό της νύφης κι εμείς, από απόσταση, να στοιχηματίζουμε για το ποιος θα επικρατήσει. Συνηθισμένο φαινόμενο, που ήταν για εμάς το αποκορύφωμα της σαββατιάτικης εξόδου. Και όταν πια τα πράγματα ηρεμούσαν και τα σόγια έμπαιναν στα αυτοκίνητα κι εγκατέλειπαν τον τόπο του εγκλήματος, μπορούσαμε κι εμείς να πάμε για ύπνο.
  • Η περιοχή χαρακτηρίζεται «αναπτυσσόμενη», αλλά αυτό φυσικά στην Ελλάδα δεν σημαίνει και πολλά. Καμιά τριανταριά νεοπλουτίστικες πολυκατοικίες, μία τεράστια εκκλησία που προσπαθεί να ανταγωνιστεί τη Μητρόπολη Αθηνών και θα αποπερατωθεί μετά από 20 χρόνια, αυθαίρετες κατασκευές κ.λπ. Το μόνο κτίσμα που βρίσκω ενδιαφέρον είναι το εκκλησάκι του Άι-Νικόλα, όχι γιατί έχει πραγματικά κάτι αξιόλογο από αρχιτεκτονικής άποψης αλλά γιατί είναι πολύ ταιριαστό με το τοπίο και τη χωριάτικη αίσθηση της περιοχής.
Η Γειτονιά μου
6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φάνη, τι κάνει τη ζωή ωραία στην Πλατεία Βικτωρίας- παρ' όλα αυτά;

Η Γειτονιά μου / Φάνη, τι κάνει τη ζωή ωραία στην Πλατεία Βικτωρίας- παρ' όλα αυτά;

Φάνης Παυλόπουλος, ηθοποιός. Αν μπορούσε θα καθάριζε κάθε μέρα την Πλατεία, θα έβαζε μια τάξη στην πιάτσα των ταξί και θα έφτιαχνε έναν ελεγχόμενο χώρο για τους χρήστες. Ακούει κανείς;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης ξέρει την Καλλιθέα του βαθέος ΠΑΣΟΚ και των στεγαστικών

Η Γειτονιά μου / Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης ξέρει την Καλλιθέα του βαθέος ΠΑΣΟΚ και των στεγαστικών

Ο stand up comedian μιλά γλυκόπικρα για τη γειτονιά της καμίας αρχιτεκτονικής, του γκρίζου και των παραλληλόγραμμων κτιρίων, που, όμως φιλοξένησε τα πρώτα παιδικά του παιχνίδια στους δρόμους της
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
O Δημήτρης Γλυφός κάποιον που δεν ξέρει από Πατήσια θα τον πήγαινε στον Ποδονίφτη

Η Γειτονιά μου / O Δημήτρης Γλυφός κάποιον που δεν ξέρει από Πατήσια θα τον πήγαινε στον Ποδονίφτη

Συγγραφέας, αγαπά να περπατά παράλληλα με τις γραμμές του τρένου, να πίνει τσίπουρο με μεζέ στο «Μανταλάκι», να βλέπει το σούρουπο στις μπασκέτες των Τριών Αστέρων
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

σχόλια

5 σχόλια
Η περιγραφή του γάμου θυμίζει πανηγύρι Ρόμα. Η μουσική και τα ρούχα είναι μόνο διαφορετικά.Γελάτε οι ανίδεοι για την γειτονιά γιατί έτσι πραγματικά είναι σήμερα, τώρα, όχι όμως αύριο.Η θέα από ψηλά είναι μοναδική. ¨Όλη η Αττική και το μισό Αιγαίο. Τοποθεσία, τοποθεσία, τοποθεσία. Σε πολύ κοντινή απόσταση από την Αττική Οδό, τις άλλες κεντρικές οδικές αρτηρίες και σύντομα θα υπάρχει σε 10 λεπτά απόσταση το Μετρό.Εκεί που σήμερα την ημέρα οι νεαροί κάνουν μοτοκρός στα κατσάβραχα και την νύχτα οι νεαρές ιππασία στους μονόκερους, σε λίγα χρόνια θα υπάρχουν επαύλεις με γκαζόν. Η Νέα Πολιτεία του Πειραιά. Δεν θα χρειάζεται να κάψουν οι καταπατητές το δάσος μια και δεν υπάρχει ούτε ένα δεντράκι.
σας θίψαμε την λυκόβρυση και τον άγιο στέφανο οι ψηφίσαντες αρνητικό; αντε φτιαξτε ρε καμια λακούβα, έξω απο το πρωην δάσος νυν αυθαίρετο σας:P
Στο Σχιστό μένω από τότε ,που για να πας στο μπακάλικο της κυρά Ελισσώς, έπρεπε να πας από το μονοπάτι, μιας και δεν υπήρχε δρόμος.Από τότε ,αλλοιώθηκε ,αλλά παραμένει μια όμορφη και ήσυχη άκρη του Πειραιά.Ε,καλό είναι και το Παρίσι!!!.
καλα; τη λυκοβρυση ή τον αγιο στέφανο περιγραφεί ο 'αποπάνω΄ Δεν ειπε κανεις για τον δρομο απο τα πυροβολεια στην ιερα οδο. δυσκολα θα βρεις ομορφοτερο τοπικο στην αθηνα.
Δύσκολα θα βρεις πιο άσχημη γειτονιά στην Αθήνα φίλε. Ερημιά, πέτρες, νταμάρια, στενές κι απότομες ανηφοριες, ένας κεντρικός δρόμος καρμανιόλα, το κιτς απ' τα νησιωτοσκυλαδικα να σε παίρνει απ' τα μούτρα. Αποπνικτικο τοπίο
Κάθε φορά που περνάω από εκεί, δυσκολεύομαι να πιστέψω πως ανάμεσα σε σκασμένη άσφαλτο, σκόρπια σπίτια και ταβέρνες καλυμμένα με μουσαμά, βιομηχανικές εξόδους και εισόδους, πεταμένα μπάζα παράπλευρα του δρόμου και ερημιάς μένουν άνθρωποι.