1Οι φίλοι μού λένε ότι είναι φανατικοί αναγνώστες μου, αλλά βέβαια είναι και φίλοι... Με πήραν στο ΕΚΕΒΙ, όπου μεγάλοι και τρανοί λογοτέχνες μού είπαν ότι μου περισσεύει το ταλέντο. Αυτό που δεν μου περισσεύει είναι οι γνωριμίες. Είμαι άγνωστη μεταξύ αγνώστων και απευθύνομαι σ' εσάς (...). Mήπως αξίζει να με στείλετε σε κανέναν αρχισυντάκτη να τον εμπνεύσω κι αυτόν με τα κείμενά μου. Έτσι μου είπαν να λέω. Σοφία (δεν δημοσιεύω επώνυμο, οι λογοτέχνες είναι ντροπαλοί)
Aχ, Σοφία, δούλεψα από τη θέση του αρχισυντάκτη σε έντυπα για κάμποσα χρόνια, αλλά δεν ξέρω πια πολλούς - ή πολλές. Τα διάβασα όλα τα κείμενά σου και τα γλυκά και τα πικρά. Αν τα έστελνες σε 'μένα για δημοσίευση, ειλικρινά δεν θα ήξερα τι να τα κάνω, πώς να τα χρησιμοποιήσω, παρά το γεγονός ότι με άγγιξαν προσωπικά πολύ και είναι και καλογραμμένα. Νομίζω ότι αυτό που ψάχνεις είναι ένας εκδότης ή scouters εκδοτικών οίκων. Αν αυτό ισχύει, γράψε μου και θα σου απαντήσω, ιδιωτικά βεβαίως. Καλά κουράγια, που έλεγε και ο Ολι Ρεν (βρε 'σεις, πού κρύφτηκε αυτή η νυφίτσα;)
2Αγαπητή κυρία Βαγιάννη, αν και θεωρώ πως είμαι ο αρχαιότερος εν Ελλάδι μπλόγκερ (original since 1347 δηλώνω εις το konstantinoskantakouzinos.blogspot.com), το ιστολόγιόν μου δεν το παρακολουθούν παρά ελάχιστοι. Θα μπορούσατε να μου προτείνετε τρόπους για να αυξήσω τους αναγνώστας μου; Διατελώ μετά τιμής, Κωνσταντίνος Καντακουζηνός
Πανσοφολογιότατε, είστε θεότρελος. Με λοφίο! Ένας τρόπος να μαζέψετε πελάτες είναι να το γυρίσετε στη δημοτική, αφού η συντριπτική πλειοψηφία της μπλογκόσφαιρας συνεννοείται μεταξύ μεταλλαγμένου Τζάρτζανου και greeklish. Τα κείμενά σας, έτσι όπως τα συντάσσετε, θα τα διαβάζουν και θα νομίζουν ότι τα γράφει ο Εφραίμ (ενώ, στην πραγματικότητα, υποψιάζομαι ότι είστε ο εξαποδώς στο πιο μορφωμένο του - πλάκα κάνω, εντάξει!). Δημοτική, λοιπόν, αργκό και αγγλικούρα. Αλλά τότε δεν θα είσαστε ο γλυκούλης «πρωτοπανεντιμοϋπέρτατος», αλλά ένας κοινός θεότρελος με λοφίο, ανυπερθέτως. Κι αυτό το μαύρο φόντο τι το θέλατε; Το Βυζάντιο μισούσε το μαύρο. Ξανοίξτε το με καμιά πέρλα, κανένα ντεγκραντέ, ποστάρετε κανέναν Προκόπιο (αυτό με τις χήνες στ' απ' αυτά της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, τον καιρό που, υποτίθεται, δούλευε σε σέξ σόου, είναι all time classic, σιγουράκι, θα πέσουν σαν τις μύγες στο μέλι οι ανωμαλάρες).
Αλλά και τίποτα να μην πειράξετε στο ιστολόγιό σας, ούτε μια άνω τελεία, ούτε μια δασεία, έχετε ήδη αυξήσει τους τακτικούς σας αναγώστες: έστω και κατά ένα άτομο, αφού στο εξής θα σας διαβάζω τακτικά. Μιλάμε για πολλά μανουάλια τρέλα. Κύριε ελέησον!
3Από πού μας έρχεται κι όταν γελάει κάποιος λέμε ότι του καθαρίζουν αυγά; Πολ πούλος
Από την αγροτική κοινωνία, όπου υπήρχε πείνα και το φρέσκο αυγό της κότας τρωγόταν επιτόπου, στο κοτέτσι, και μάλιστα ρουφηχτό, ωμό. Η κλώσσα είχε σοβαρές αντιρρήσεις που της έτρωγαν το αυριανό παιδί της και κακάριζε έξαλλη. Το κακαρίζω είναι, μέχρι σήμερα, σε κάποιες περιπτώσεις, συνώνυμο του «γελάω». Αστείο για μας, τραγικό για την κλώσσα. Ευτυχώς, εφευρέθηκαν τα αυγά μπενεντίκτ στην παπική αυλή, αλλά και τα φλορεντίν (από τους Βοργίες) και τρώμε επιτέλους σαν άνθρωποι, όχι μέσα στα κοτέτσια και στα σιχάματα.
4Στις γέφυρες της εθνικής οδού Πατρών-Koρίνθου, στο ύψος της Ακράτας, οι κολόνες έχουν επενδυθεί με αχυρόμπαλες, από την πλευρά του θαλάσσιου μετώπου. Τι εξυπηρετεί αυτή η κατασκευή; C.F.
Τη μείωση του κόστους, πιθανολογώ. Η πολλαπλή επίστρωση τσιμέντου για λόγους ενίσχυσης της κατασκευής είναι πιο ακριβή από το να φτιάξει κανείς μια μόνο στρώση τσιμέντου και να την επενδύσει με αχυρόμπαλα, ενώ το ενισχυτικό αποτέλεσμα εκτιμάται ως εξίσου δυνατό. Και περιβαλλοντικά συμφέρον, επίσης. Ψύλλους στ' άχυρα, ψάχνεις κι εσύ, αδελφέ! Αυτόν το δρόμο, μιλάμε, τον βλέπω εφιάλτη, τόσο πολύ τον φοβάμαι. Τι έγινε, τον φτιάξανε να πάμε καμιά Πάτρα ή θα εξακολουθήσω να βλέπω το Καρναβάλι σε ντοκιμαντέρ (ή στον καθρέφτη μου;).
σχόλια