ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η διπλανή μου παιδιά φέρνει κάθε μέρα κόσμο. Κάνουν φασαρία, γελάνε, γενικότερα χαμός. Αυτό συμβαίνει από το Καλοκαίρι και της έχω κάνει ήδη δύο παρατηρήσεις, η μια έγινε ένα βράδυ 4 η ώρα που κυκλοφορούσε με τα ψιλοτάκουνα πριν βγει και της ζήτησα όταν βγήκε από το σπίτι (εγώ άνοιξα τη πόρτα) αν μπορεί να κάνει λίγο ησυχία όταν ετοιμάζεται και να μη τα φοράει από την αρχή και η άλλη 5μιση το ξημέρωμα που ήμουν άρρωστη και με ξύπνησε από τον ύπνο μου. Καμιά φορά δεν κατάλαβε, ένα διάστημα δεν έκανε τόση φασαρία, μετά τα Χριστούγεννα αρχίσαμε πάλι τα ίδια. Αλήθεια βάζω τα κλάματα από τα νεύρα μου, δεν με νοιάζει όλη την ημέρα να τις φέρνει, ώρες κοινής ησυχίας που θέλω να κοιμηθώ και οι τοίχοι μας είναι σαν γυαλόχαρτο... ε όχι, δεν το αντέχω!Η απάντηση της στην παρατήρηση μου ήταν "θα είμαι όπως θέλω στο σπίτι μου και αν δεν σου αρέσει φέρε την Αστυνομία". Αστυνομία για μια αγενή γειτόνισσα δεν νομίζω να έρθει.Αλήθεια έφτασα στα όρια μου, κοιμάμαι με ωτοασπίδες ορισμένα βράδια και δεν ξέρω τι να κάνω.