ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περνανε καποια χρονια, αφηνεσαι στην καθημερινοτητα και το αγχος της και γινεσαι καποιος που δεν αναγνωριζεις...δεν ξερω πως να το εξηγησω, αληθεια δεν αναγνωριζω ποιος ειμαι. Εχω γινει πολυ πιο ευκολα γκρινιαρης και αυστηρος με εμενα και τους αλλους, πιο κλειστος και απογοητευομαι ευκολα, εμπιστευομαι δυσκολα, ντρεπομαι περισσοτερο και ακομα περισσοτερο μαλλον λογω της ντροπης ή της απογοητευσεις απο τους αλλους και εμενα με ενδιαφερει ελαχιστα να γνωρισω νεο κοσμο ή να κοινωνικοποιηθω.Σταματησα να νιωθω σεξυ ή πως εχει νοημα να προσεγγισω καποιον σεξουαλικα και δεν δινω ευκαιρια σε κανεναν που θελει να με γνωρισει...απλα καπως δεν ενδιαφερομαι, σαν να ξερω ηδη πως θα περασουμε βαρετα ή δεν θα παει καλα το ολο πραγμα...Κατα τ αλλα ειναι μια απο τις πιο δραστηριες περιοδους μου σε αλλους τομεις αλλα παραλληλα νιωθω πως δεν εχω κανει τιποτα ή πως δεν το χαιρομαι...Το λες και καραμπινατη καταθλιψη που δεν εχω καταλαβει για ποτε ηρθε;