1931. Τα προβλήματα από την οικονομική κρίση του '29 γίνονται τώρα ορατά και στην Αθήνα. Σημειώνονται μεγάλες ανατιμήσεις, απόρροια των ελλείψεων και της κερδοσκοπίας. Σοβαρά κρούσματα ανεργίας. Πολλές οικογένειες αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Για τους ανέργους λειτουργούν συσσίτια. Η κυβέρνηση καταβάλλει προσπάθεια περιορισμού των εισαγωγών, με ταυτόχρονη προβολή των ελληνικών προϊόντων. Τον επόμενο χρόνο και μετά από απεγνωσμένη μάχη σωτηρίας, ο Ελ. Βενιζέλος αναγκάζεται να κηρύξει στάση πληρωμών. Πολλές τράπεζες χρεοκοπούν.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα έχουμε κοινωνικές αναταράξεις: «Γυναίκες αφήστε τα γραφεία ελεύθερα για τους άνδρες και γυρίστε σπίτια σας» «Εδώ δεν μπορούμε να ζήσουμε οι άνδρες –άντε στο καλό κορίτσια» «Μεντάμ έ ντεμουαζέλ λυπούμεθα εκ βάθους ψυχής... αλλά αδειάστε μας τη γωνιά!» Με τέτοια και παρόμοια συνθήματα ο ημερήσιος τύπος εκφράζει καθημερινά τις επικρατούσες στον άρρενα πληθυσμό απόψεις.
"Μα πουλάκια μου, κάντε τον αγώνα σας μέσα στην κουζίνα. Η γυναίκα επλάσθη δια το νοικοκυριό. Ο Θεός επήρε από την πλευράν του Αδάμ και έφτιασε την Εύαν, την οποίαν προσέφερε ως σύντροφον της ζωής του πρώτου. Την έφτιασε λεπτήν, ώμορφη, χαριτωμένην, ναζού, να τον περιποιήται, να τον αγαπά, να τον ... απατά."
Αντιγράφω από τα «Αθηναϊκά Νέα». Το σχετικό ρεπορτάζ με τα ακαταμάχητα επιχειρήματα υπογράφει ο Μίμης Ψαθάς:
«.... Ανακοινώνω στην δεσποινίδα προϊστάμενον που διεθύνει ολόκληρον τμήμα σε δημόσιον γραφείον:
-Αγαπητή μου... αφήστε κάτω, περικαλώ το χαρτί, το καλαμάρι και το ύφος και φτιάχτε μου το ταχύτερον μίαν ζεστήν σούπαν. Μ' αυτό το κρύο είνε το χρησιμώτερον πράγμα που μπορεί να βγή απ' τα χεράκια σας.
Η δεσποινίς που διευθύνει ολόκληρον τμήμα κλπ. Αγανακτεί:
-Κύριε... δόστε μου την αίτησιν και τα δικαιολογητικά σας κα να λείπουν ή φλυαρίες.
-Η αίτησίς μου: Μια σούπα! Και τα δικαιολογητικά μου: Ένεκα η κρίσις!
Τι γλέντι... Θέλουν να διώξουν τα θηλυκά από τα γραφεία διότι έχουν σφίξη τα πράγματα.!
Και ο αγώνας της γυναίκας; Μα πουλάκια μου, κάντε τον αγώνα σας μέσα στην κουζίνα. Η γυναίκα επλάσθη δια το νοικοκυριό. Ο Θεός επήρε από την πλευράν του Αδάμ και έφτιασε την Εύαν, την οποίαν προσέφερε ως σύντροφον της ζωής του πρώτου. Την έφτιασε λεπτήν, ώμορφη, χαριτωμένην, ναζού, να τον περιποιήται, να τον αγαπά, να τον ... απατά. Ούτε επάνω στον θυμό του ο Θεός εξέχασε ώστε να μπερδέψη τους ρόλους των δύο φύλων. Την ώρα που τους έδιωξε από τον παράδεισον έθεσε σαφώς το ζήτημα, αποταθείς προς τον Αδάμ:
-Με τον ιδρώτα του προσώπου σου να κερδίζης τον άρτον σου!
Είπε τίποτε παρόμοιον στην Εύα; Ίσα-ίσα που της υπέμνησε εντονώτερα τον ρόλο της με την ποινήν που της έβαλε όσον αφορά τον τρόπον κατά τον οποίον θα γεννά τα τέκνα της.
Η γυναίκα όμως επανεστάτησε κατά του ανδρός έβαλε τα δυνατά της και κερδίζει και αυτή τον άρτον μόνη της. Εάν η κατάστασις αυτή εξακολουθήση, θα αυξηθή τόσο ο αριθμός των ανέργων ώστε πολλοί σύζυγοι θα μείνουν χωρίς δουλειά, ενώ η γυναίκες τους θα εργάζωνται. Ο άντρας θα μείνη στο σπίτι και η γυναίκα θα γυρνά τα μεσημέρια:
-Γιώργο, δεν μπορεί να συνεχιστή αυτή η κατάστασις! Αυτό το ψητό που μαγείρεψες σήμερα είνε αίσχος! Κι' ούτε εσκούπισες κι' ούτε συγύρισες!...
Άνδρες... πρέπει να υψώσωμεν την σημαίαν με την σειράν μας. Απειλούμεθα με σκούπαν, τεντζερέδες, μπουγάδαν ...
Αρκεί ότι φανήκαμε έως τώρα αβροί εις της γυναίκες. Να γυρίσουν το ταχύτερον πίσω εις την κουζίνα τους!
Είπαν όμως ότι οι γυναίκες έχουν ευδοκιμήσει σ' όλες της δουλειές και ότι συναγωνίζονται εις αντίληψιν τον άντρα. Ένας λόγος περισσότερος να αναπτύξουν την ικανότητά τους εις το φυσικόν τους περιβάλλον. Εκεί όταν το θελήσουν θα κάνουν θαύματα. Οι καιροί είνε δύσκολοι. Ή όχι; Η Καίτη, η Σάσα, η Ζέττα, η Αριάδνη, η Μαρία, η Ασπασία που διαπρέπουν σήμερα εις τον καταρτισμόν των καταστάσεων, των αποφάσεων, των δημοσίων εγγράφων, αρκετά έχουν δουλέψει. Είνε καιρός να επιστρέψουν εκεί απ' όπου εξεκίνησαν.
Άλλωστε είνε και εκ φύσεως πλασμένες περισσότερο για ένα καλομαγειρεμένο πιάτο ψητού παρά για οποιαδήποτε άλλη εργασία...».
Η Παλιά Αθήνα περιμένει πάντα την επίσκεψή σας.
σχόλια