Στο σημερινό «Α μπα»: λάθος επιλογές, για κάποιο λόγο

Στο σημερινό «Α μπα»: λάθος επιλογές, για κάποιο λόγο Facebook Twitter
54

 

__________________
1.

Το θεμα μου ειναι το μακιγιαζ. Με ενοχλει τοσο πολυ που το εχουμε θεωρισει δεδομενο οτι οι γυναικες ΠΡΕΠΕΙ να βαφονται κ εχει ξεκινησει μια ολοκληρη βιομηχανια προωθησης αντιστοιχων προιοντων που η πλειοψηφια των γυναικων ακολουθει ευλαβικα φτανοντας συχνα κ σε υπερβολες, μην μιλησω κ για την οικονομικη προτεραιοτητα που εχει καταληξει να ειναι για μερικες . Ακους συχνα πυκνα "βαψου κ λιγο" απο ατομα που γενικως ειναι κοντινα σου κ υποτιθεται σου δινουν μια "συμβουλη για καλο". Εχει τυχει να το ακουσω ακομα κ απο γονεις προς κορες. Νομιζω οτι ειναι κατι καταπιεστικο κ ολες οι γυναικες εχουμε πεσει σε αυτη τη λουπα (οπως κ σε αλλες....) αλλα με εκνευριζει το αυτονοητο της υποθεσης που ειναι οτι φυσικα πρεπει να βαφεσαι αν θελεις να δειχνεις οπως οι υπολοιπες ομορφες κοπελες κ να εισαι ''εντος συναγωνισμου''. Αυτο θεωρω οτι δημιουργει μια ταση.Ξερω οτι εν τελη δεν ειναι καταναγκαστικο κ οτι ειναι θεμα επιλογης αλλα αυτο το οριο ειναι παρα πολυ λεπτο για μεγαααλη μεριδα γυναικων που σχεδον δεν μπορει να βγει αβαφτη μεχρι το περιπτερο. Καλλιεργειται η χαμηλη αυτοεκτιμηση, μαθαινουν να μην αποδεχονται τον εαυτο τους οπως ειναι ανταυτου κανουν εναν αγωνα βελτιωσης εικονικης που μονο περισσοτερη ανισσοροπια φερνει.Σε αλλες περιπτωσεις καλλιεργειται ο ναρκισισμος. Αυτη ειναι η γνωμη μου, την εχω συζητησει κ η απαντηση που παιρνω ειναι "μα μας αρεσει να βαφομαστε κ σαν διαδικασια κ γιατι μας αρεσει καλυτερα ο εαυτος μας". Ε αυτη η απαντηση με στελνει γιατι δεν ειναι αυτη η ουσια των λεγομενων μου.εσυ τι λες για αυτο? Φιλια- Ελενη

Και ποια είναι η ουσία των λεγόμενών σου; Τι τους απαντάς όταν σου λένε ότι βάφονται επειδή τους αρέσει; Δεν είναι κακό πράγμα η βελτίωση της εξωτερικής εμφάνισης, με κανέναν τρόπο. Αυτό που είναι προβληματικό είναι ότι η βελτίωση της εξωτερικής εμφάνισης είναι αναμενόμενη και υποχρεωτική για τις γυναίκες, ενώ οι κανόνες είναι πολύ πιο χαλαροί και ανεκτικοί για τους άντρες, και αυτό γιατί η γυναίκα κρίνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το πόσο επιθυμητή είναι και πόσο νέα δείχνει, ενώ ο άντρας κατατάσσεται με άλλα κριτήρια, πιο εγκεφαλικά, ας πούμε, σε επαγγελματικές και κοινωνικές επιτυχίες.


Τα πράγματα όμως αλλάζουν. Η πίεση για την αιώνια νεότητα (αντί να σταματήσουμε να επιμένουμε να μην πεθάνουμε ποτέ...) μεταφέρεται και στους άντρες. Μέχρι να νιώσουν την πίεση βέβαια να αγοράσουν το τέλειο κονσήλερ έχουμε πολύ μέλλον. Ίσως μέχρι τότε να έχει γίνει η πετυχημένη κοινωνική επανάσταση και να γλιτώσουμε όλοι. Ή μπορεί να βυθιστούμε όλοι σε ζεστά νερά επειδή θα λιώσουν οι πάγοι.

__________________
2.


Αγαπητή Α μπα,

Είμαι λεσβία και ζω με την κοπέλα μου στο εξωτερικό εδώ και 2 χρόνια (είμαι 26). Έκανα το coming out μου στους πολύ δικούς μου ανθρώπους κάποια χρόνια πριν, όχι όμως και στην οικογένεια μου.
Μετά από αρκετή σκέψη, νιώθω έτοιμη πια να τους το πω αφού έχω αναλύσει μέσα μου ο,τι με έκανε να κάνω πίσω τόσα χρόνια και επίσης είμαι πια πλήρως οικονομικά ανεξάρτητη.
Η ερώτηση μου είναι η εξής: Η μητέρα μου κατα 99% θα καταλάβει ποια είναι η κοπέλα μου, και επειδή η πρώτη της αντίδραση θα είναι drama queen show έχω βάσιμους φόβους ότι θα προσπαθήσει να επικοινωνήσει με τους γονείς της φίλης μου, η οποία δεν είναι ούτε έτοιμη να το ανακοινώσει και ούτε φυσικά θέλει να το μάθουν με τέτοιον τροπο.
Πιστεύεις ότι πρέπει να το πω και, αν χρειαστεί ,να απειλήσω τη μητέρα μου να μην κάνει καμία βλακεία όπως η παραπάνω; Πρέπει να κάνω υπομονή μέχρι η φίλη μου να νιώσει έτοιμη και μετά να μιλήσω;
Σ ευχαριστώ!

ΥΓ: Σήμερα ψηφίζεται στην Ελλάδα το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια. Κουτσό και λειψό είναι μια αρχή για να βγούμε απ το σκοτάδι της ιστορίας και είμαι πολύ χαρούμενη!

Δε νομίζεις ότι αυτή τη συζήτηση πρέπει να την κάνεις με τη φίλη σου;


Τέλος πάντων, ας πω κι εγώ. Αν υπάρχει κίνδυνος να την μπλέξεις με τόσο βάναυσο τρόπο, ναι, πρέπει να το κρατήσεις για την ώρα και να μην το πεις στην οικογένεια σου. Μην εμπιστεύεσαι την διακριτικότητα της μάνας σου που αυτή τη στιγμή δεν μπορείς να προβλέψεις ή να εγγυηθείς, όταν το πιθανό θύμα είναι η φίλη σου. Για μένα είναι αυτονόητο, όπως είναι και αυτονόητο ότι η φίλη σου πρέπει να συμμετέχει σε όλα τα στάδια και σε όλες τις αποφάσεις, αφού οι ζωές σας είναι συνδεδεμένες με αυτόν τον τρόπο.

__________________
3.


Καλή μου αμπα,
Τι γνώμη εχεις για το online dating; Γνωριμίες μέσω ιντερνετ δηλαδη. Φλερτάρω πολυ με την ιδέα τελευταία. Ζω στο εξωτερικό εδω και λιγο καιρό και το να γνωρίζω singles μοιάζει να ψάχνω βελόνα στα άχυρα μιας κ όλοι μου οι γνωστοί ειναι ζευγάρια. Μαλλον οι δραςτηριοτητες που κανω ειναι αρκετά μοναχικές. Ένα χορό ήθελα να ξεκινηςω και δέχονταν μονο ζευγαρια. Δεν θέλω ντε και καλα να κανω σχεςη, αλλα να βγω ένα ραντεβου, να γνωριςω κοςμο. Σε παρέα με φίλους μια μερα ανέφερε μια κοπελα οτι όποιος κανει online dating ειναι απελπισμένος! Ειναι ένας τρόπος γνωριμίας κ αυτος. Όπως οταν γνωρίζεις κάποιον σε ένα μπαρ. Τι πιστεύεις; Τι λένε οι υπόλοιποι φίλοι της στήλης;- Μαίρη

ΡΕ ΜΑΙΡΗ. Εντάξει, είμαστε όλοι μυωπικοί και το όραμα μας φτάνει μέχρι τον γείτονα και την ξαδέρφη, αλλά το παράκανες τώρα. ΠΕΝΗΝΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ κόσμος έχει δοκιμάσει το online dating, μόνο στην Αμερική. Κι εσύ κόλλησες με την τυχαία σε μια παρέα που είπε την αποψάρα της. Η κοτσάνα που άκουσες κάπου, και ό,τι τυχαίνει να πω εγώ, και οι φίλοι της στήλης, έχουν περισσότερη βαρύτητα από τα πενήντα εκατομμύρια κόσμο που το έχει κάνει ήδη; Κι αυτό μόνο στην Αμερική, ποιος ξέρει ποιος είναι ο αριθμός παγκόσμια.


Ο κόσμος κάνει άλματα προς τα μπροστά, δεν περιμένει εσένα να συντονιστείς. Αν δεν το κάνεις, θα σε αφήσει πίσω. Το σχόλιο που είπε η τυχαία σου έμεινε γιατί φοβάσαι ότι ισχύει. Αυτό που σου έχει μείνει είναι το στίγμα, ένα στίγμα που είναι εντελώς ανόητο, αλλά δεν είναι μόνο ανόητο, είναι ξεπερασμένο. Δεν χρειάζεται να είσαι στην πρωτοπορία, έχεις ήδη παρωχημένη ερώτηση. Άντε, κάνε ένα καλό προφίλ εκεί που ταιριάζεις περισσότερο, και βούτα. Καλή τύχη.

__________________
4.


Γεια σου Λενα,
Η ερωτηση μου ειναι γενικη,οποτε μαλλον δεν αναμενω μια λεπτομερειακη απαντηση απο σενα αλλα μου αρκει ο,τι σου ερθει στο μυαλο.Και παραθετω: πώς μπορουμε,αν ειναι εφικτο αυτο,να "απεξαρτητοποιηθουμε" συναισθηματικα απο κοντινα μας ατομα που επηρεαζομαστε; Εχω ως θεσφατο-αν θες- οτι πορευομαστε μονοι μας στα καλα κ στα ασχημα κ συνεπως θα πρεπει να βαδιζουμε με αυτο το σκεπτικο ανεξαρτητως των ατομων που μπορει να εχουμε διπλα μας. Με απλα λογια,μπορεις να κανεις de-touch απο καποιο αγαπημενο σου προσωπο;
Ευχαριστω πολύ- Lullaby

Εφικτό είναι, υποθέτω, αλλά γιατί να θέλεις να το κάνεις, αν πρόκειται για αγαπημένο σου πρόσωπο; Είπαμε να μην γράφουμε κατεβατά, αλλά η ερώτηση είναι υπερβολικά γενική.

__________________
5.

Αχ είναι τεράστια ιστορια... μετα το χωρισμο σταματησα να του μιλαω.δεν ήθελα καμια επαφη. Καποια χρονια μετα μ επιασε κ μου ειπε συγνωμη για ο,τι ειχε κανει ( ηταν κ πολυ μαλακας η αλήθεια είναι ) το ενα εφερε τ αλλο και κατι εγινε... Τελικά βρηκε κοπέλα αλλα συνεχισε να μου μιλαει κ να επιδιώκει επαφη (το ενα εφερε τ αλλο μην τα ξαναλέμε, εγινε κ συνεχισε να γίνεται )... αισθανομουν ασχημα για ολα αυτα και κυρίως για μενα. Αισθανομουν οτι τον θελω αλλα οχι ετσι.επισης αισθανομουν ηλιθια.πηρα λοιπον την αποφαση, εφοσον ήθελα πολλα περισσοτερα απ' αυτα που μου προσεφερε, να ξεκοψω, αλλα να μην το ξεκαθαρισω (μαλακια μου μεγαλη οπως αποδείχτηκε ) απλα να εξαφανιστω σταδιακα. Στα μηνύματα απαντουσα αλλα παντα φιλικα και παντα εβρισκα δικαιολογίες για να μην συναντηθούμε. Το καταλαβε (πιθανότατα, ορκο δεν παιρνω) στη συνέχεια βρηκε αλλη, με την οποια κερατωνε την κοπέλα του.τα φτιαξε μαζι της κ τωρα είναι σοβαρα.
Και ερωτω:Γιατι απ τη μια λεω οκ γλιτωσα απο μια ζωη μεσα στη μιζερια (πιστεύω πως κ η τωρινη τα ιδια θα τραβηξει μολις του φυγει ο "ερωτας") απ την αλλη παλι τον σκεφτομαι;
Γιατι νιωθω οτι δεν ενθουσιαζομαι με κανεναν κ πως δε θα ερωτευτω ποτε (ξανα;) κ θα μεινω για παντα μονη ; (προς το παρον ειμαι οκ ως σινγκλ αλλα αν αυριο μεθαυριο θελω να κανω κατι σοβαρο και δεν βρισκω καποιον να μου αρεσει; τι; θα συμβιβαστω με ο,τι "προκυψει";...βγαινω κ γνωριζω κοσμο αλλα δεν ενθουσιαζομαι!!! Γιατι;;;;;;;;;) επιπλεον εχω κ ενα σόι που μου τα πρηζει επειδη φτανω τα 30 κ ολοι εχουν φρικαρει κ στεναχωριεμαι (οχι για το οτι φτανω τα 30 αλλα γιατι μου συμπεριφερονται σα να μαι ξοφλημενη γρια κακομοιρα...) και δε θελω να νιωθω ετσι...είμαι σοβαρα;- Η Καίτη Παγαπούσες(κλαψ!)

Μια σχέση που δεν σου έδινε τίποτα έληξε. Και μετά ρωτάς αν θα μείνεις για πάντα μόνη. Πώς συνδέονται αυτά μεταξύ τους, αφού η σχέση αυτή δεν ήταν σχέση που οδηγούσε σε κάτι άλλο στο μέλλον; Τι έχασες και θρηνείς ότι δεν θα το «ξανά» βρεις; Ποια ζωή από μιζέρια γλίτωσες – ήσουν το τρίτο πρόσωπο, βρε Καίτη, ήσουν με το ένα πόδι έξω από την πόρτα, μια υποσημείωση. Το είχατε ήδη δοκιμάσει και δεν σας είχε πετύχει. Νομίζεις ότι αυτή η παρωδία έληξε μόνο και μόνο επειδή το αποφάσισες εσύ; Έτσι κι αλλιώς τελειωμένη ήταν.


Επειδή πλησιάζεις τα τριάντα και νομίζεις ότι οι άλλοι σου συμπεριφέρονται σα να είσαι ξοφλημένη και κακομοίρα, και αυτό το λίγο σου φαίνεται υποσχόμενο. Πόσες φορές πρέπει να πω ότι με τα τριάντα ξεκινάει η χρυσή δεκαετία. Αχ, πώς χαραμίζονται έτσι τα καλά αυτά χρόνια... Άνοιξε τα μάτια σου και άρπαξε τη ζωή. Μην λυπάσαι τον εαυτό σου, μην ανέχεσαι να σε υποτιμούν, είσαι νέα, δυνατή, και οι πιθανότητες όλες είναι υπέρ σου. Δες τους υποψήφιους σαν δύσκολη πελάτισσα, όχι σαν την καημένη που θα θέλει να ερωτευτεί και δεν θα μπορεί. Δεν ενθουσιάζεσαι εύκολα, κι ευτυχώς, γιατί δεν είσαι παιδί σε πανηγύρι, είσαι τριάντα χρονών γυναίκα, όποτε μην φέρεσαι σαν παιδί. Ντύσου, στολίσου, και δες τι έχει να σου προτείνει το μέλλον σου. 

__________________
6.

Για ποιο λόγο όταν ακούγεται κάτι προσβλητικό στη Βουλή των Ελλήνων ο/η πρόεδρος διατάζει "να διαγραφεί από τα πρακτικά"; Τα πρακτικά δεν θα έπρεπε να απεικονίζουν ακριβώς το τι έχει ειπωθεί στην αίθουσα και για τον ιστορικό του μέλλοντος; Ποιο είναι το σκεπτικό;- Λεωνίδας


Πολύ καλή ερώτηση. Δεν ξέρω, και δεν κατάφερα να καταλάβω από το μαγικό γκουγκλ. Βοήθεια κανείς;


__________________
7.


Γεια σου Α-μπα, ήθελα να ρωτήσω κάτι που δεν ξέρω αν παίρνει και απάντηση. Σε ποιο σημείο σταματούν οι αντικειμενικές δυσκολίες στον έρωτα και που ξεκινά η έλλειψη επιθυμίας; Νιώθω ας πουμε πολυ ερωτευμένη με κάποιον με τον οποίο υπάρχουν μεγάλα εμπόδια π.χ. ειναι παντρεμένος/δεσμευμενος με αλλη, τεραστια διαφορα ηλικίας, μεγαλη χιλιομετρικη αποσταση κτλ. Τα παραδειγματα ειναι ενδεικτικα, δεν θελω να τα εξισώσω. Όλοι μου οι φίλοι, αλλά και ο ίδιος ο ανθρωπος που ερωτευτηκα αργά ή γρήγορα, προσπαθούν να με προσγειωσουν ότι δεν γινεται τιποτα, οτι ειναι χαμενη περιπτωση, ότι διαρκως επιλεγω τετοιους αντρες όπου υπαρχουν εξ αρχης τετοια προβληματα. (Ειναι αληθεια οτι σχετικα συχνα μου συμβαινει). Αλλα σκεφτομαι μηπως απλα μου χρυσωνουν ολοι το χαπι γιατι υπαρχουν και περιπτωσεις όπου ο δεσμευμενος ερωτευεται την αλλη και χωριζει και κανουν σχεση ή και παντρευονται, ζευγαρια με πολυ μεγαλη διαφορα ηλικιας βλεπουμε όλοι μας όπως και ανθρωπους που μετακομισαν σε αλλη ηπειρο για χαρη του ερωτα. Μηπως είναι κι αυτό μια καθαρή απορριψη και όλα τα υπολοιπα δικαιολογιες;- Σοφία

Υπάρχουν οι περιπτώσεις που αναφέρεις, αλλά οι πιθανότητες σε ζευγάρια με αντικειμενικά προβλήματα είναι σαφώς εναντίον της επιβίωσης τους. Μην πιάνεσαι από εξαιρέσεις για να εξηγήσεις αυτό που κάνεις, το οποίο έχει νόημα να αναλυθεί μόνο αν υπάρχει ξεκάθαρη επανάληψη και ένα αναγνωρίσιμο pattern: αν έχεις σαφώς προτιμήσει δύσκολες περιπτώσεις από πιο εύκολες (μερικές φορές διαλέγουμε αυτό που βρίσκεται μπροστά μας επειδή δεν υπάρχει κάτι άλλο, όχι επειδή μας αρέσει τόσο πολύ), και αν υπάρχει ένας ικανός αριθμός λάθος επιλογών που δικαιολογεί τον προβληματισμό. Αν με το «κυρίως» εννοείς τις τρεις τελευταίες σου ιστορίες και είσαι 24, η στατιστική δεν αποκαλύπτει κάποιο ασφαλές συμπέρασμα.


Συχνά οι άνθρωποι κάνουν λάθος ή δύσκολες επιλογές γιατί κατά βάθος πιστεύουν ότι δεν αξίζουν κάτι καλύτερο. Άλλες φορές το κάνουν επειδή νομίζουν ότι ανίκητοι, και με τον εγωισμό τους πιστεύουν ότι θα λυγίσουν το σύμπαν και θα το υποτάξουν στα μέτρα τους. Μερικές φορές αυτά τα δύο συμπίπτουν στον ίδιο άνθρωπο, γιατί η μεγάλη αυτοπεποίθηση συχνά κρέμεται από μια μεταξωτή κλωστή. Το τι κάνεις εσύ και γιατί, μόνο εσύ το ξέρεις, άντε και ο ψυχολόγος σου, αν πήγαινες σε ψυχολόγο.

__________________
7.1

 

Ποια είναι η αγαπημένη σου μάρκα gin και σε ποιο συνδυασμό; Είσαι υπέροχη!


Οι αγαπημένες μου μάρκες τζιν είναι το Miller's και το Tanqueray No.10, τα αγαπημένα τόνικ είναι το Fevertree και το Q tonic, και το προτιμώ με πάγο και λάιμ, όχι λεμόνι. Τα τελευταία χρόνια όμως έχω αναπτύξει μεγάλη λατρεία για το Manhattan, που είναι αρκετά πιο δύσκολο και περίπλοκο, και ποιος θα το έλεγε, αλλά τα γούστα αλλάζουν και σε τομείς που δεν θα το περίμενες ποτέ.

54

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

8 σχόλια
#3 εγώ έχω φιλικό ζευγάρι που παντρεύτηκαν μέσω dating platform και έχουν και δυο παιδιά πια! :) H γνωστή σου που είπε αυτή την χαζομάρα είναι από αυτούς που αρνούνται (ή φοβούνται) να καταλάβουν ότι οι διαπροσωπικές ανθρώπινες σχέσεις έχουν περάσει στον 21ο αιώνα (μη σου πω στον 22ο και ακουστώ υπερβολική)!
Έχω παρατηρήσει ότι μέσω ίντερνετ είναι πιο εύκολη η γνωριμία με σκοπό το γάμο. Για άλλου είδους σχέσεις είναι πιο περίπλοκα τα πράγματα και συνήθως πέφτεις σε περίεργα άτομα (παντρεμένους, βιτσιόζους κ.λπ.).
Νομιζω οτι ο παραγοντας τυχη παιζει καποιο ρολο! Οι συγκεκριμενοι φιλοι μου οταν γνωριστηκαν online δεν ειχαν ουτε για πλακα στο μυαλο τους τον γαμο! Αυτο ηρθε μετα απο 6 χρονια σχεσης. Επισης εχω αλλη φιλη που ψαχνει διακαως για συντροφο online και "πεφτει" στανταρ στου ιδιου τυπου αντρες που βρισκει και irl! Ειναι και θεμα τυχης αλλα και θεμα επιλογης νομιζω..
#1 Ας μην το παρατραβάμε, σαν την Lena Dunham που μάλωσε την El Pais επειδή την παρουσίασε όμορφη στο εξώφυλλο του περιοδικού. Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που πρεσβεύει (η Lena) και καταλαβαίνω γιατί συγχύστηκε που είδε τη φωτό.. αλλά ας μην το παρακάνουμε. Κι εκείνη το κατάλαβε και ζήτησε συγνώμη.Καλό είναι και το μακιγιάζ. Μας κάνει να νιώθουμε λίγο πιο όμορφες. Οκ, κάποιες το παρακάνουν και βάφονται για να πάνε στο περίπτερο. Ε, είναι μειοψηφία όμως. Ας μην γενικεύουμε.
#2 Αν η μητέρα σου συμπεριφερθεί σαν Drama Queen όταν μάθει, θα προσπαθήσει να βρει συμμάχους για να μη νιώθει μόνη χάλια. Δεν το θεωρώ απίθανο να το πει στην μητέρα της συντρόφου σου μόνο και μόνο για να έχει κάποιον να συμπάσχει μαζί της. Είναι πια πιθανότητα. Εσύ την ξέρεις τη μαμά σου καλύτερα φυσικά και ξέρεις αν αυτό που λέω είναι λίγο ή πολύ πιθανό.Απλά ήθελα να σου πω ότι η απόφασή σου επηρεάζει και τις δύο σας και πολύ (όπως τα λες). Το σωστό είναι να μην αποφασίσεις μόνη σου, αλλά να αποφασίσετε μαζί.
#1Θεωρω οτι το μακιγιάζ αφορα καθαρή επιλογη της γυναικας, ανεξάρτητα απο το τι μας πλασάρουν ως ιδεατό. Αν φτάσει καποια σε σημείο να ενοχλείται απο την επιβολή του μακιγιάζ απο αλλους, καλα θα κανει να το ξεκόψει. Το μακιγιάζ, αν δεν το χρησιμοποιήσεις σωστά, μπορει και να μην σε αναδεικνύει και απο το να πέσει κανεις σε αυτη την παγίδα, ειδικα εάν δεν θελει να μακιγιάρεται, ας μην το κανει, δεν ειναι υποχρεωτικό. Μπορει να δεις μια γυναικα περιποιημένη χωρις μακιγιάζ και να ειναι πολυ περισσοτερο φινετσάτη απο καποια που βάφτηκε.
Πώς ακριβώς το χρησιμοποιεί σωστά το μακιγιάζ κανείς και πότε δεν τον/ την αναδεικνύει, οπότε καλύτερα να μην βάφεται; Ποιος το κρίνει και το αποφασίζει αυτο; Η καταπίεση, όπως το βλέπω εγώ, δεν έχει να κάνει μόνο με το αν "πρέπει οπωσδήποτε" να βάφεται. Εχει να κάνει και με το "πώς" πρέπει να βάφεται μια γυναίκα. Κι εδώ είναι που μπαίνουν μια σειρά από "κανόνες", οι οποίοι δεν είναι καθόλου άσχετοι με τα υπόλοιπα κουτάκια / στερεότυπα τα οποία περιορίζουν και καταπιέζουν τις γυναίκες σήμερα και αστυνομεύουν κάθε πτυχή της ζωής των γυναικών.
Και για να εξηγήσω τι εννοώ, αναφέρομαι στις πιέσεις / ελέγχους τύπου "βάφεται σαν πουτανα", "στην ηλικία της δεν πρέπει να φοράει κόκκινο κραγιόν" και άλλα τέτοια που σχετίζονται με το πώς επιτάσσει η πατριαρχία ότι πρέπει να είναι, να δείχνει κ να φέρεται μία γυναίκα.
Θέλει και λίγη τέχνη το μακιγιάζ. Σωστά χρώματα ανάλογα με την απόχρωση της επιδερμίδας, να τονίζει τα ωραία χαρακτηριστικά, να καλύπτει τυχόν ατέλειες, να μην γίνεσαι σαν κλόουν. Υποθέτω ότι το "σαν πουτάνα" εννοείτο πολύ έντονο μακιγιάζ.Γενικώς δεν υπάρχει καμία ιδιαίτερη κοινωνική πίεση για να μακιγιάρετααι η γυναίκα, εκτός αν η γράφουσα εννοεί ότι ψήνεται από το μάρκετινγκ των εταιρειών.Είναι χρήσιμο όταν πρόκειται να πας κάπου που ενδέχεται να σε φωτογραφίσουν για να μην γυαλίζεις με τα φλας. Αλλά σε καθημερινή βάση, ειδικά άμα είσαι στο τρέξιμο, δεν είναι πρακτικό γιατί υποφέρει η επιδερμίδα και βαραίνουν τα μάτια.
#3 Έχω ξαναπεί ότι βρίσκω χαζή την δαιμονοποίηση των γνωριμιών μέσω ίντερνετ, αλλά θα το ξαναπώ. Όχι τίποτ' άλλο, ειλικρινά αδυνατώ να συλλάβω την ρομαντική αχλύ που περιβάλλει την περίφημη ιδέα της λάιβ γνωριμίας. Ναι, καταλαβαίνω (κι έχω νιώσει) αυτά που λέμε για την "αύρα" του άλλου, τον μαγνητισμό που μπορεί να υπάρξει κλπ κλπ. Αλλά μην κοροϊδευόμαστε, αυτά ισχύουν για πολύ μικρό ποσοστό ζωντανών γνωριμιών. Στη συντριπτική πλειονότητα, η πρώτη σκέψη πριν ξεκινήσουμε μια γνωριμία εκ του σύνεγγυς είναι "καλό μωράκι, το 'τριβα το πιπέρι, άνετα". Ε, αυτό μπορείς να το σκεφτείς και με φωτογραφία.Δεν είναι ότι online κοιτάμε τον άλλο στο κ**ο ενώ άμα τον γνωρίζαμε από κοντά το βλέμμα μας θα διαπερνούσε τα μύχια της ψυχής του, "ράιθρου". Άραγε υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι όλες οι ζωντανές γνωριμίες είναι έτσι:https://www.youtube.com/watch?v=FXNZFe63brY;
Κι όμως Iris, υπάρχει "αύρα" και online! Δεν ξέρω πως να στο εξηγήσω. Ίσως ο τρόπος που γράφει ο άλλος, αυτά που γράφει... Υπάρχει πάντως. Την έχω νιώσει! Δεν είναι τυχαίο που τόσοι άνθρωποι βρίσκονται έτσι. Κι αυτοί την νιώθουν και γι' αυτό βρίσκονται.
Α καλά, φυσικά. Εγώ έλεγα απλώς ότι το online χαλβάδιασμα δεν είναι περισσότερο (ούτε λιγότερο) επιφανειακό από το live. Εννοώ όμως όταν μιλάμε όντως για χαλβάδιασμα: Είδα τη φωτό σου και γουστάρω, επιπέδου.Το άλλο που λες - το να έχεις δει τον τρόπο σκέψης του άλλου μέσα από γραφόμενά του κλπ. - όχι επιφανειακό δεν είναι, είναι και 100 φορές πιο εγκεφαλικό από τη λάιβ γνωριμία. Έχω γνωρίσει έτσι την πιο υπέροχη σχέση μου: Μέσω σχολιασμού σε σάιτ, που οδήγησε σε ιδιωτικό chatting. Είχα καταγοητευτεί από κάποιον που για κάποιο διάστημα δεν ήξερα καν πώς είναι (όχι πως με χάλασε αυτό που είδα μετά ;) ).Το ίντερνετ μπορεί να κάνει και αυτό: Να σου δώσει ευκαιρίες γνωριμιών που στηρίζονται πρώτα στην πνευματική και ψυχική εγγύτητα. Έτσι, όταν συναντηθείς, αν υπάρξει και σωματική έλξη, οι οιωνοί είναι άριστοι!Ενώ πολλές σχέσεις που ξεκινούν με βάση αποκλειστικά την έλξη της πρώτης ματιάς καταλήγουν σε δράματα όταν γνωρίσουμε τον εσωτερικό κόσμο του άλλου (συχνά αργοπορημένα, επειδή μας τύφλωναν τα επιφανειακά χαρίσματα).
Iris, διαφωνώ μαζί σου όχι στη θέση, αλλά στο επιχείρημα. Για εμένα είναι το μόνο ουσιαστικό αντεπιχείρημα της online γνωριμίας. Δεν αφορά μόνο την "αύρα" του άλλου, τον ερωτικό μαγνητισμό σας κλπ. (που είναι εξαιρετικά σημαντικά για εμένα προσωπικά, και δεν πιστεύω καθόλου ότι είναι μια φαντασιωσική ιδέα που μου έχει καρφωθεί), αλλά και άλλα στοιχεία. Όπως πχ. πως είναι πιο ασφαλές να κρίνεις είτε γενικότερα αν σου ταιριάζει ως άνθρωπος είτε συγκεκριμένα ως πιθανός σύντροφος κάποιον που βλέπεις να υπάρχει, να κινείται, να μιλάει, να κοιτάει, να κάθεται, να ακουμπάει, να κάνει έτσι αυτό και αλλιώς το άλλο κλπ. μπροστά σου live και χωρίς άλλα (εξωγενή) φίλτρα (παρά μόνο όσα έτσι κι αλλιώς έχεις καλώς ή κακώς εσωτερικεύσει - που τα ίδια θα κουβαλάς σε κάθε μορφή γνωριμίας). Το "γιατί" επικοινωνούμε και κατανοούμε πολύ καλύτερα (με) κάποιον εκ του σύνεγγυς - μέσα σε μία φυσικότερη διαδικασία αλληλεπίδρασης μαζί του - δεν το γνωρίζω επακριβώς. Όμως συμβαίνει. Έτσι θεωρώ. Αν οι θεάσεις, τα βιώματα και η αίσθηση των άλλων είναι τόσο διαφορετικές από τις δικές μου και η επικοινωνία τους σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων παράγει συχνότερα ωραιότερους καρπούς διαμέσου τεχνικών/ηλεκτρονικών μέσων παρά δια ζώσης, είμαι πρόθυμη να τις ακούσω. Σε καμία περίπτωση δεν δαιμονοποιώ τις online γνωριμίες και γενικώς τις γνωριμίες κάθε τύπου και εκδοχής. Αυτά είναι αστειότητες. Εξάλλου, δυσκολεύομαι κάπως να πιστέψω ότι στην εποχή μας υπάρχουν άνθρωποι στις δικές μας κοινωνίες, κάτω των 25 αν μη τι άλλο, που δεν είχανε ποτέ μα ποτέ την εμπειρία μιας διαδικτυακής γνωριμίας (όχι απαραίτητα με ερωτικούς σκοπούς/προοπτικές). Όπως προείπα, αυτό που ανέφερες αποτελεί κατ' εμέ το μοναδικό αντι-κίνητρο της συγκεκριμένης μεθόδου. Πράγμα που σημαίνει ότι υπερέχουν τα κίνητρα. Υ.Γ. Συμφωνώ με την Συννεφιά ότι κάλλιστα μπορεί να προκύψει μια "αύρα" και διαμέσου ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Όμως κι εκείνη με την σειρά της θα πρέπει να παραδεχθεί (lol) ότι είναι άλλου τύπου, κατώτερου από την άλλη, της φυσικότερης επαφής...
Nanina δεν διαφωνώ σε κάτι μαζί σου, αλλά εδώ μιλάμε απλώς για το μέσον γνωριμίας. Είναι λογικό (προφανές, για 'μένα) ότι προτού αποφασίσεις αν κάποιος σου ταιριάζει, και δη για σύντροφος, και δη για σοβαρή σχέση, θα πρέπει πρώτα να τον συναντήσεις. Πιθανότατα, πάνω από μια φορά. Εδώ συζητάμε απλώς το μέσον με το οποίο θα οδηγηθείς στα εν λόγω ραντεβού.
Ε, ναι, αυτό συνιστά την γνωριμία συντρόφου σε sites που προσφέρουν online dating. Εκείνο που υποστηρίζω είναι πως αυτό που έθιξες για να το υπερασπιστείς πρόκειται για το μοναδικό αντεπιχείρημα που εγώ θα έβρισκα πολύ λογικό σε μια ανάλογη συζήτηση. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω λίγο καλύτερα τί εννοώ : Η σωματικότητα μιας επαφής είναι αναπόσπαστο κομμάτι της βιωματικότητάς της. Όπου αυτή λείπει, η βιωματικότητα της επαφής είναι λειψή. (Ασφαλώς η σωματικότητα με την μεταφορική-συμβολική έννοια είναι ένα πεδίο - κυρίως στην Τέχνη - που βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον και θα ήθελα να εντρυφήσω περαιτέρω θεωρητικά.) Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αποτελούμαστε και από αισθήσεις οι οποίες τροφοδοτούν κι αυτές την αντίληψή μας. Κατ' επέκταση, επηρεάζουν και επιτελούν ρόλο (σ)την πρόσληψη μιας επικοινωνιακής κατάστασης και της διαμόρφωσης στοιχειώδους 'εικόνας' για τον άνθρωπο απέναντι. Η σωματική εγγύτητα συγκροτεί μια υπόσταση επαφής που κρίνεται αναντικατάστατη στην σύναψη τέτοιου είδους σχέσεων. Και τώρα δεν μιλάω καν για τη "μεταφυσικότητα" της κάθε ανθρώπινης επαφής (η λεγόμενη "αύρα", ο "μαγνητισμός" ή κάποια ανεξήγητη όχι απαραίτητα ερωτική "χημεία" μεταξύ δύο προσώπων κλπ.), αν και νομίζω πως μάλλον δεν μπορεί να διαχωριστεί καθόλου από όλα αυτά.Βεβαίως η αποκατάσταση της εξ' οκοκλήρου φυσικής υπόστασής της υποτίθεται θα ακολουθήσει σε μια άλφα επαφή που προέκυψε από διαμέσου τεχνολογίας εάν και εφόσον υπάρξει σχετικό ενδιαφέρον, αμοιβαίο και από τις δύο πλευρές. Δεν τίθεται. Μα δεν παύει να αποτελεί αντεπιχείρημα του ίδιου του εγχειρήματος μιας online επαφής με τέτοιον σκοπό. Δεν είναι απαραίτητο αλλά είναι καθ' όλα κατανοητό να μην αρκείται/να μη θέλει να αρκεστεί κανείς σε συγκεκριμένα αποσπασματικά/ημιτελή/μονοσήμαντα/αφαιρετικά ερεθίσματα από-και-για έναν άνθρωπο που γνωρίζει με προοπτική στενής διαπροσωπικής σχέσης - ειδικά στην αρχή της γνωριμίας πιθανόν. Εκτός από χάσιμο χρόνου, θα μπορούσε κάποιος να το κρίνει και ως υποτίμηση της ουσιαστικής διαπροσωπικής επικοινωνίας/επαφής εξ' ολοκλήρου. Στην οποία επί της αρχής δεν θα συμμετείχε αναφορικά με ένα τόσο λεπτό για τον ίδιο θέμα όπως μία γνωριμία με προοπτική μια σχέση ζωής. Και υπό καμία έννοια δεν μπορείς τότε να τον κατηγορήσεις για παράλογο ή ακραία συντηρητικό ξέρω 'γω (εξού και υπογραμμίζω ότι είναι σοβαρό αντεπιχείρημα, πολύ δύσκολα καταρρίπτεται).
Με αφορμή το 3, να παραθέσω οτι εγω παντρεύτηκα απο on line dating. Ουτε απελπισμένη ημουν να βρω καποιον (24 χρ. τοτε), ουτε και επεδίωκα κατι συγκεκριμένο. Απλως μιλούσα σε γκρουπ. Απλως έτυχε να γνωριστούμε εκει.
#1 Κατανοώ απολύτως τον προβληματισμό σου. Μόλις προχθές, σε σχολιάστρια που παραλλήλισε το μακιγιάζ με τη μαντήλα (ως κάτι που μπορεί να δείχνει καταπιεστικό αλλά δεν πειράζει αν είναι επιλογή της) είχα απαντήσει ότι αν το βάζει ψυχαναγκαστικά όλη την ώρα, κατακρίνει όσες δεν το χρησιμοποιούν και θεωρεί απαράδεκτο να παρουσιαστεί χωρίς αυτό τότε το μέικ-απ είναι φοβερά καταπιεστικό, ακριβώς όπως και η μαντήλα.Το ότι κάποια έχει ενστερνιστεί την νοοτροπία αυτή δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται για καταπίεση, εσωτερικευμένη απλώς.Ωστόσο, το εν λόγω θέμα δεν εμπίπτει αποκλειστικά σε θέματα πατριαρχίας, γυναικείας καταπίεσης κλπ. Επίσης δεν αφορά απλώς τις δυτικές/καπιταλιστικές κοινωνίες.Η εξωτερική εμφάνιση είναι που απασχολούσε τους ανθρώπους πάντα. Το βλέμμα μας τραβάει ό,τι κρίνουμε ως ωραίο, και θέλουμε κι εμείς να τραβάμε τα βλέμματα έτσι.Από τις πλέον πρωτόγονες ως τις πλέον εξελιγμένες, οι κοινωνίες είχαν κάποια πρότυπα για την εξωτερική εμφάνιση, και (σχεδόν) όλοι ήθελαν να εναρμονίζονται με αυτά. Αυτό άλλωτε "επιβάρυνε" εξίσου τα δύο φύλα, άλλοτε περισσότερο το ένα (όχι πάντα τις γυναίκες).Απλώς, όντως, επειδή στους άνδρες έπεφτε περισσότερο το βάρος των "σωματικών" ασχολιών και του πολέμου, στις γυναίκες έμενε συχνότερα το καθήκον του καλλωπισμού. Για τους ίδιους λόγους, εκτός από το φύλο, οι συνήθειας του καλλωπισμού διέφεραν και ανάλογα με την κοινωνικοοικονιμική τάξη. Πχ. τόσο στην Αρχαία Αίγυπτο όσο και στην Κεντρική Ευρώπη του 18ου αι., οι άντρες και οι γυναίκες της ανώτερης τάξης βάφονταν εξίσου, ενώ των κατώτερων τάξεων καθόλου.Αν το σκεφτείς, το μακιγιάζ είναι από τις σχετικά λάιτ μεθόδους ευρέως διαδεδομένης* πρακτικής καλλωπισμού. Σκέψου το σπάσιμο των πελμάτων των κοριτσιών στην Κίνα, την επιμήκυνση λαιμού στη Βιρμανία, το τρύπημα και τοποθέτηση δίσκου στο κάτω χείλος ή στα αυτιά σε αφρικανικές και νοτιοαμερικανικές φυλές, ακόμη και το ξύρισμα φρυδιών και μετώπου στις ευρωπαίες ευγενείς του 15ου αι.Το αν οι άντρες θα αρχίσουν πάλι να δίνουν στην εμφάνισή τους τόση σημασία όση οι γυναίκες μένει να φανεί (οι ενδείξεις πάντως υπάρχουν, ενώ υπάρχουν και οι αντίστοιχες προϋποθέσεις: οι εργασίες που κάνουν τα δύο φύλα ταυτίζονται όλο και περισσότερο, καθιστώντας δευτερεύοντα τον "σωματικό" παράγοντα).Αντιθέτως, το να μην αποζητούν οι άνθρωποι, με διάφορους τρόπους, να επηρεάσουν την εξωτερική τους εικόνα είναι κάτι που δύσκολα μπορώ να το φανταστώ. Δείχνει πραγματικά συνυφασμένο με την ανθρώπινη φύση.* Αν μιλήσουμε για λιγότερο διαδεδομένες πάμε στις πλαστικές ή το τατουάζ και η συζήτηση φαρδαίνει πολύ.
"οι εργασίες που κάνουν τα δύο φύλα ταυτίζονται όλο και περισσότερο, καθιστώντας δευτερεύοντα τον "σωματικό" παράγοντα"ο "σωματικός" παράγοντας καθίστατο δευτερεύων και για χάρη της αποτελεσματικότητας/παραγωγικότητας, φαντάζομαι.
Δεν το είπα ξεκάθαρα γιατί είχα ήδη μακρυγορήσει:Σωματικό παράγοντα εννοώ την σωματική διαφορά των δύο φύλων που αφορά στη μεγαλύτερη μυοσκελετική δύναμη των ανδρών. Αυτή αποτελεί το πλεονέκτημά τους στη διεξαγωγή χειρονακτικών εργασιών και μαχών.Ο χειρόνακτας και ο πολεμιστής αφήνουν, φυσικά, σε δεύτερη μοίρα τον καλλωπισμό, αφού τα μέσα καλλωπισμού είναι περιττά κατά τη διεξαγωγή σκληρής εργασίας/πολέμου, ή ακόμη και τη δυσχεραινουν.Οι γυναίκες, περιορισμένες στο σπίτι ή σε ελαφρές εργασίες, μπορούσαν να επικεντρωθούν στην συντήρηση της εξωτερικής εμφάνισης. Εξάλλου, οι γυναίκες που επιδίδονταν σε σκληρές χειρονακτικές εργασίες (αγρότισσες, εργάτριες ή και φτωχές νοικοκυρές με πολλά παιδιά) παραμελούσαν την εξωτερική εμφάνιση, ακριβώς όπως οι άνδρες.Αντιστοίχως, οι ευγενείς κάθονταν όλη μέρα, κι έτσι άντρες-γυναίκες δεν είχαν άλλη δουλειά από το να παρφουμάρονται.Πλέον, στις εξελιγμένες κοινωνίες, και με την διάδοση της τεχνολογίας, οι θέσεις καθαρά χειρονακτικής δουλειάς έχουν περιοριστεί. Άνδρες-γυναίκες απασχολούνται πολύ συχνότερα σε δουλειές γραφείου ή γενικώς υπαλλήλου, που όχι μόνο επιτρέπουν αλλά συχνά απαιτούν την ενασχόληση με την εμφάνισή τους. Έχουν μειωθεί οι καθαρά αντρικές (=βαριές χειρονακτικές) εργασίες. Και άρα οι άντρες μπορούν να ευκολότερα να καλλωπίζονται.
Νομίζω ότι δεν κατάλαβες τι ήθελα να πω, αλλά επειδή δεν το πιστεύω κιόλας, και επειδή νιώθω ότι ειρωνεύεσαι και ότι απαντάς για να πεις τα δικά σου κι όχι για να απαντήσεις στην ουσία, δε θα απαντήσω περαιτέρω.
Αν παρανόησα τι ήθελες να πεις θα μπορούσες να το αποσαφηνίσεις, όπως έκανα εγώ με όλη την καλή διάθεση. Ειλικρινά δεν κατάλαβα σε τι οφείλεται η επιθετικότητα του σχολίου σου, αλλά δε με πολυνοιάζει κιόλας.
Επειδή μπορούσα να το αποσαφηνίσω και δε θα το έκανα, για χάρη της απάντησης, αλλά και επειδή θεωρούσα ότι το σχόλιο μου ήταν ήδη σαφές και δεν ήθελα και να πλατειάσω, σχολίασα* ότι δε θα το κάνω.*με όχι-ολόκληρη την καλή διάθεσηΓια τα πρακτικά: θεωρώ ότι το σχόλιο μου ήταν σύντομο και σαφές. Έθιξα την έννοια της παραγωγικότητας, στην οποία δεν αναφέρθηκες καθόλου. Αντίθετα, με προθυμία δε λέω, απάντησες για το “σωματικό” παράγοντα, κάτι το οποίο ήταν ήδη σαφές από το πρώτο σου σχόλιο:“Απλώς, όντως, επειδή στους άνδρες έπεφτε περισσότερο το βάρος των "σωματικών" ασχολιών και του πολέμου, στις γυναίκες έμενε συχνότερα το καθήκον του καλλωπισμού.”Μην απαντήσεις για την παραγωγικότητα τώρα.