Το να κάθεται κάποιος -στο τρένο, το Μετρό ή το λεωφορείο- με τα πόδια τόσο ανοιχτά που να ακουμπάει τους διπλανούς του ή να καταλαμβάνει και το διπλανό κάθισμα, δεν είναι μόνο… ελληνικό φαινόμενο.
Στο εξωτερικό, ωστόσο, και σε πόλεις όπως το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη, το Τορόντο, η κατάσταση με τους «ανοικονόμητους» μάλλον έφτασε στο απροχώρητο και γι’ αυτό από τον Δεκέμβριο του 2014 ξεκίνησε καμπάνια καλών τρόπων στα ΜΜΜ που έχει στις μέρες μας κορυφωθεί.
«Μεγάλε, μην απλώνεσαι, σε παρακαλώ», ήταν το κεντρικό μήνυμα της καμπάνιας, με ένα εύγλωττο γραφιστικό, και μέχρι τον Αύγουστο το “manspreading” (o νεολογισμός για κάποιον που «χύνεται» στα καθίσματα) είχε βρει τη θέση του στο Oxford English Dictionary, τουλάχιστον στην ηλεκτρονική του έκδοση.
Θα περίμενε κανείς ότι τόσο η καμπάνια όσο και οι περιφρονητικές αντιδράσεις του κοινού προς τους επιβάτες με αυτή την κακή συνήθεια , αλλά και η έκταση που έχει πάρει το θέμα στα social media, θα έθεταν τέλος στο φαινόμενο.
Όμως, μόνο αυτό δεν συνέβη. Σύμφωνα με τις αιχμηρές επισημάνσεις αρθρογράφων, «κάποιοι απλώς δεν είναι έτοιμοι να τα κλείσουν». Ούτε το θέμα, ούτε τα πόδια τους.
Και μάλιστα προκειμένου να «αθωώσουν» την εξαιρετικά ενοχλητική και ανάγωγη συμπεριφορά ενός άντρα που κάθεται με ορθάνοιχτα πόδια στα ΜΜΜ -φέρνοντας σε δύσκολη θέση άντρες και γυναίκες στο διπλανό κάθισμα- έφτασαν να αναζητήσουν ακόμη και επιστημονικές δικαιολογίες.
Όπως αυτές που περιλαμβάνονται σε άρθρο του αναλυτή δεδομένων, Mark Skinner, ο οποίος απαντά στην καμπάνια με… στατιστικές.
«Ο Μύθος και τα Μαθηματικά, Μεγάλε», είναι το τίτλος του κειμένου του, η δομή του οποίου ισχυρίζεται ότι για το πώς κάθονται οι άντρες και για το πόσο χώρο καταλαμβάνουν ευθύνεται η ανατομία τους.
«Από την πολυπαραγοντική ανάλυση μας, βασισμένη σε ανθρωπομετρικές παραμέτρους πολλαπλών συνόλων δεδομένων, φαίνεται να προκύπτει ότι το manspreading είναι μία προσαρμοστική συμπεριφορά που υιοθετούν οι άντρες λόγω των έμφυτων μορφολογικών χαρακτηριστικών τους», γράφει περισπούδαστα ο Skinner.
Ο ίδιος επιμένει ότι είναι θέμα σωματικών αναλογιών. Βάσει των δεδομένων του, οι ώμοι των αντρών είναι κατά 28% φαρδύτεροι από τους γοφούς τους. Και μπορεί αυτό να μην είναι ακριβώς «φρέσκο νέο» για την ανδρική ανατομία, αλλά κατά τον επιστήμονα, «αναγκάζει το ανδρικό είδος να χρησιμοποιεί τα γόνατα του, όπως η γάτα τα μουστάκια της, για να σιγουρευτεί ότι το κάθισμα προσφέρεται για το εύρος του σώματος τους».
Εκτός από τα, όχι και πολύ σπουδαία, μαθηματικά, ο Skinner στο άρθρο του εναντίον της καμπάνιας επιστρατεύει και λίγη προσωπική εμπειρία για κάθε φορά που χρειάστηκε να καθίσει κόσμια στο κάθισμα κάποιου βαγονιού ή οχήματος. Καμπούριαζε, λέει, και το έβρισκε πολύ ενοχλητικό, ενώ δεν φαίνεται να τον απασχολεί η άβολη θέση του συνεπιβάτη του από την όλη επαφή.
Και, τέλος πάντων, ακόμη κι αν υπάρχει ένα ψήγμα στατιστικής αλήθειας στην επιστημονικοφανή υπεράσπιση μιας αγενούς συμπεριφοράς, το σίγουρο είναι ένα: κανείς δεν χαίρεται ακριβώς με το χάος που συμβαίνει στα ΜΜΜ όλου του κόσμου.
Κίνηση, πολυκοσμία, κλεισούρα, καθυστερημένα δρομολόγια είναι υπέρ-αρκετά για να τρελάνουν τους επιβάτες. Το μόνο που τους λείπει είναι και ένα οπλοστάσιο επιχειρηματολογίας υπέρ μίας κατ’ εξοχήν ανάγωγης συμπεριφοράς. Ή όπως θα ‘λεγε και η καμπάνια «μαζευτείτε».
σχόλια