Ποιά είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο;

 Ποιά είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο; Facebook Twitter
50

 

Ποια είναι η χειρότερη σας ανάμνηση από το σχολείο;

 Ποιά είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο; Facebook Twitter
Κατερίνα, 28, άνεργη και Αναστασία, 26, αισθητικός-διατροφολόγος

Κατερίνα: Μια μέρα, στο Δημοτικό, μας είχαν βγάλει έξω με την διπλανή μου επειδή μιλούσαμε. Για να μην μας δει όμως ο Διευθυντής στους διαδρόμους, και μας μαλώσει περισσότερο, κρυφτήκαμε μέσα σε μία ντουλάπα και χωρίς να το καταλάβουμε κλειδωθήκαμε εκεί! Γρήγορα μας ακούσανε και μας βγάλανε, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την τρομάρα.

Αναστασία: Η χειρότερή μου ανάμνηση από το σχολείο ήταν όταν μία συμμαθήτριά μου (Β' Λυκείου) έπαθε κρίση επιληψίας την ώρα του μαθήματος. Κανείς μας δεν γνώριζε ότι έπασχε από επιληψία, κι έτσι το σοκ ήταν απίστευτο. Μάλιστα μετά το περιστατικό, και για αρκετό καιρό μετά, ερχόταν ένας ψυχολόγος στην τάξη για να μας μιλάει κτλ. Ευτυχώς επανήλθε μετά από μερικές μέρες και η κοπέλα, και όλα καλά.

 Ποιά είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο; Facebook Twitter
Λάζαρος, 19, φοιτητής Γεωπονίας

Δεν μπορώ να πω ότι έχω κάποια άσχημη ανάμνηση, προσωπική, από το σχολείο.

Ποτέ μου όμως δεν θα ξεχάσω την στιγμή όταν, στην 'Α Γυμνασίου, παίζαμε στο προαύλιο του σχολείου και είδα - μπροστά στα μάτια μου- μια κοπέλα να πέφτει από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου!

Καθόταν στο περβάζι και το παράθυρο άνοιξε κατά λάθος, και θυμάμαι ακόμα και τώρα πώς την έβλεπα να πέφτει σε αργή κίνηση. Κοκάλωσα.

Αν το πιστεύεις, δεν έπαθε ούτε γρατζουνιά. ΤΙΠΟΤΑ απολύτως!

 Ποιά είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο; Facebook Twitter
Μελίνα, 25, φυσικοθεραπεύτρια

Σε ολόκληρο το Δημοτικό τα παιδιά με κορόιδευαν επειδή φορούσα γυαλιά.

Κάτι μικρά στρογγυλά γυαλάκια που για κάποιον λόγο φαινόταν τόσο περίεργα και άξια χλευασμού σε όλους. Δυστυχώς αυτό συνεχίστηκε για χρόνια, και ήταν κάτι που με έκανε να ντρέπομαι.

 Ποιά είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο; Facebook Twitter
Μαρίνα, 20, φοιτήτρια

Η πιο άσχημή μου ανάμνηση από το σχολείο ήταν η πρώτη φορά που έγραψα πολύ χαμηλό βαθμό σε διαγώνισμα, στην Β' Γυμνασίου.

Πόσο χαμηλό δηλαδή;

13, στα μαθηματικά. Κι από τότε μίσησα και τα μαθηματικά και την καθηγήτρια.

Αυτή είναι η χειρότερή σου ανάμνηση δηλαδή;

Ναι, αλλά και κάτι άλλο που συνέβη επίσης την ίδια χρονιά:

Ήμουν επιμελήτρια στην τάξη και σε ένα διάλλειμα είχε γίνει μια ζημία- δεν θυμάμαι τι ακριβώς- και η καθηγήτρια κατηγόρησε εμένα. Πληγώθηκα πολύ γιατί δεν έφταιγα και το ήξερε και η ίδια, αλλά έπρεπε μάλλον κάπως να ξεσπάσει και με ντρόπιασε σε ολόκληρη την τάξη.

 Ποιά είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο; Facebook Twitter
Σμαρώ, 21, φοιτήτρια Δημοσιογραφίας

Σμαρώ, εσένα ποια είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο;

Στην Γ' Λυκείου, στην κατεύθυνση, μια καθηγήτρια που δεν με χώνευε μου έβαλε πολύ χαμηλό βαθμό σε διαγώνισμα, ενώ τα είχα όλα σωστά, όπως τα είχε το βιβλίο γραμμένα!

Και;

Και όταν της ζήτησα τον λόγο, δείχνοντάς της ότι είναι όλα όπως στο βιβλίο μου είπε "αν δεν καταλαβαίνεις πού έχεις κάνει λάθος, τότε μάλλον έχεις αλλού πρόβλημα, στο μυαλό" Μου έμεινε αυτό το πράγμα.

 Ποιά είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο; Facebook Twitter
Κωνσταντίνος, 30, άνεργος

Ένα θα σου πω: Με αφήνανε - ενώ ήμουν σε αναπηρικό καροτσάκι με δυο πόδια κι ένα χέρι σπασμένο- να κατρακυλήσω από την μεγάλη κατηφόρα!

Σοβαρά μιλάς; Και δεν χτύπησες παραπάνω;

Μα με πιάνανε στο τέλος, και άντε ξανά από την αρχή, και δώστου τα γέλια.

!

Σωστά σαδιστικά καθίκια!

 Ποιά είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο; Facebook Twitter
Βαγγέλης, 37, ζωγράφος - ξυλογλύπτης("αλλά εδώ στην Ελλάδα, μπογιατζής")

Οι γονείς μου μου έλεγαν πάντα ότι η συμπεριφορά μου στο σχολείο είναι καθρέφτης του σπιτιού μας, και ότι θα έπρεπε να είμαι πολύ προσεκτικός και να μην δημιουργώ προβλήματα.

Όμως συχνά τους καλούσαν οι καθηγητές κι έκαναν πάντα κάποια παρατήρηση για την συμπεριφορά μου και θυμάμαι πάντα πως ένιωθα πραγματικά άσχημα απέναντί τους τότε, ότι τους απογοήτευα.

Κι ένα άλλο. Εκεί στα 15 που κάπνιζαν όλοι, πίσω από το σχολείο, είχε έρθει μια φορά ο διευθυντής. Ήμουν το μοναδικό παιδί που δεν κάπνιζα, κι όμως έφαγα το πιο δυνατό χαστούκι. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

 Ποιά είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο; Facebook Twitter
Μαίρη, 21, φοιτήτρια Τεχνολογίας Γεωπονίας

Μια φορά, στην Β' Λυκείου, είχαμε κενό σε μία ώρα και καθόμασταν έξω. Κάποια στιγμή, λοιπόν, είδα έναν συμμαθητή μας να χτυπάει μια κοπέλα. Και όταν λέω να την χτυπάει μιλάμε για πολύ ξύλο.

Κι όμως κανείς μα κανείς δεν παρενέβη, κανείς δεν έκανε τίποτα.

Εσύ γιατί δεν έκανες τίποτα;

Δεν ξέρω, τον φοβόμουν κάπως αυτόν, όλοι τον φοβόμασταν. Κι έτσι έκαναν τα στραβά μάτια.

Νιώθω πάντα πολύ άσχημα όποτε θυμάμαι αυτό το σκηνικό. Βασικά, δεν θέλω να το θυμάμαι.

 Ποιά είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο; Facebook Twitter
Σωκράτης, 19, ούτε σπουδάζει- ούτε δουλεύει

Ήμασταν στο Δημοτικό, Πέμπτη ή Έκτη τάξη αν θυμάμαι καλά, και είχαμε δείρει με έναν φίλο μου ένα παιδί. Είχαμε μαλώσει για την μπάλα ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων. Το θέμα είναι ότι μας έπιασε ο Διευθυντής και για μέρες μας έλεγε ότι θα μας αλλάξει σχολείο για τιμωρία. Όλοι μου οι φίλοι ήταν όμως σε αυτό το σχολείο, και είχα τρομοκρατηθεί από τον φόβο μου!

Ναι αλλά είχες δείρει εκείνο το παιδί...

Περασμένα ξεχασμένα, γίναμε φίλοι μετά, εκείνο τον φόβο όμως που τράβηξα δεν θα τον ξεχάσω ποτέ!

 Ποιά είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο; Facebook Twitter
Αλέξανδρος, 20, σπουδαστής σε σχολή μαγειρικής

Είναι πολύ άσχημο, δεν ξέρω αν θέλω κι αν κάνει να το πω.

Δηλαδή;

Εγώ προσωπικά δεν είχα καμία άσχημη εμπειρία, αλλά να, στο σχολείο που πήγαινα είχαμε και παιδιά ΑΜΕΑ και με ειδικές ανάγκες και για καιρό τα παιδιά αυτά τα κακοποιούσαν κάποια άλλα μεγαλύτερα παιδιά. Τα κορόιδευαν και τα χτυπούσαν και γενικά είναι κάτι που δεν θέλω καν να θυμάμαι! Με σημάδεψε κάπως αυτό το πράγμα, αυτή η σκληρότητα.

 Ποιά είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο; Facebook Twitter
Νικολέτα, 17, μαθήτρια

Πηγαίνω ακόμα σχολείο, και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια ιδιαίτερα άσχημη ανάμνηση.

Ίσως το σχολείο ολόκληρο. Το διάβασμα, το ξύπνημα. Αυτά θα μου μείνουν σαν χειρότερες αναμνήσεις πιστεύω!

 Ποιά είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο; Facebook Twitter
Γιώργος, 18, φοιτητής Διοίκηση Επιχειρήσεων

Ήμουν πρώτη Δημοτικού, πρώτες μέρες στο σχολείο και για κάποιο λόγο φοβόμουν ακόμα στο νέο περιβάλλον.

Ώσπου μια μέρα, την τελευταία ώρα θυμάμαι, κατουρήθηκα πάνω μου!

Και ντρεπόμουν και φοβόμουν ακόμα περισσότερο να μη με δει κανείς, και το έκρυβα όπως μπορούσα και έκλαιγα.

Πω, δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ευτυχώς χτύπησε το κουδούνι και έτρεξα να φύγω, και δεν με πήρε κανείς χαμπάρι. Ούτε η δασκάλα.

 Ποιά είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο; Facebook Twitter
Κατερίνα, 24, Μεταπτυχιακή φοιτήτρια, Οικονομικό

Ήμουν πάντα η καλύτερη μαθήτρια στην τάξη, και κάποια στιγμή είχε αρχίσει να διαδίδεται μια φήμη ότι οι γονείς μου πληρώνουν τον δάσκαλο γι' αυτό έχω τόσο καλούς βαθμούς!

Τι τάξη ήσουν;

Έκτη δημοτικού, και για κάποιο λόγο το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις και για καιρό ντρεπόμουν κι ένιωθα άσχημα για κάτι που προφανώς δεν ήταν δυνατόν να συμβαίνει, κι όμως όλα τα παιδιά το συζητούσανε πίσω από την πλάτη μου.

Ευτυχώς με είχε υποστήριξε τότε ο δάσκαλος τουλάχιστον.

 Ποιά είναι η χειρότερή σου ανάμνηση από το σχολείο; Facebook Twitter
Κώστας, 39, Δικηγόρος/Επιχειρηματίας

Απλά πράγματα, μην φανταστείς κάτι τρομακτικό.

Ας πούμε, εκφοβισμός περισσότερο. Από τις φασαρίες με τα υπόλοιπα παιδάκια, τους καυγάδες στα διαλλείματα και την μόνιμη απειλή "αν δεν....θα..."

Κάποτε θυμάμαι είχα καταλάθος σπάσει την τζαμαρία από το σπίτι ενός παιδιού ενώ μαλώναμε, και για καιρό με απειλούσε ότι "θα το πει στο σχολείο", στους δασκάλους μας δηλαδή.

Ενώ δεν έφταιγα καν και το ήξερε ότι έγινε καταλάθος.

Τώρα ακούγεται αστείο, αλλά τότε κάτι τέτοιο ήταν ικανό να σε κατατρομάξει, να σε αγχώσει για καιρό.

[φωτογραφίες: Γιώργος Πλανάκης/LIFO]

_____________________________

Εσείς;

Ποια είναι η πραγματικά πιο άσχημη ανάμνησή σας από το σχολείο;

Αρχείο
50

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

20 σχόλια
1.Στην τριτη δημοτικου ενα αγορι μου ειπε που πας ετσι μωρη στραβοδοντα και το θυμαμαι ακομα,απο τοτε εχω ψυχωση με τα δοντια μου.2.Στην πεμπτη ενα αγορι ανεβηκε επανω μου και μου ειπε οτι τωρα θελω να κανουμε σεξ και πηδουσε επανω μου..ναι.3.Στο γυμνασιο κοροϊδευα ενα παιδι που μου ελεγε οτι του αρεσω και εγω δεν τον ηθελα.Επειδη δεν τον συμπαθουσαν και ειχα πολυ χαμηλη αυτοπεποιθηση ,φοβομουν επειδη μας κοροϊδευαν οτι ειμαστε ζευγαρι ηταν η μονη μου λυση να τον κοροϊδευω απαισια.Μεχρι σημερα νιωθω χαλια γι αυτο αν και τον πετυχα προσφατα τυχαια και πιασαμε την κουβεντα.4.Στο γυμνασιο δεν μιλουσα καθολου 5.Με κοροϊδευαν οτι εχω πολυ μεγαλο στηθος για το σωμα μου.6.Οταν πηγα λυκειο ειδα να εκφοβιζουν εναν γκει μαθητη ο οποιος λιποθυμησε απο τον φοβο του πριν επεμβουν καποια κοριτσια.Αυτην την σκηνη δεν θελω να την θυμαμαι με πιανει καταθλιψη και με εχει συμαδεψει.7.Στην τελευταια ταξη του λυκειου τα εφτιαξα με εναν στο σχολειο ο οποιος με παρατησε και η φιλη μου ενω ηξερε πως ειχα μονο εκεινη με παρατησε επειδη με ζηλευε με αποτελεσμα να μεινω μονη μου αλλα δεν βαριεσαι τελειωσε.
Τις χειροτερες αναμνησεις τις εχω απο το γυμνασιο.Ειχε ερθει ενας καινουργιος μαθητης ο οποιος ειχε αποβληθει απο πολλα σχολεια.Απο τοτε αρχισε ο εφιαλτης για μενα και οχι μονο.. Μολις εβλεπε οτι καποιος ειναι πιο αδυναμος η εχει καποιο ελλατωμα τον κοροιδευε και τον εβριζε συνεχεια,του γινοταν εμμονη ιδεα!Στο γυμνασιο ημουν παρα πολυ κοντη και ειχΕ βρει πατημα για να μου το λεει συνεχεια! Ενα πρωι που πηγαινα σχολειο (το προηγουμενο βραδυ με ειχε παει η μανα μου για κουρεμα και με ειχε κανει σα γιδι :Ρ) πριν καν μπω στο σχολειο αρχισε να φωναζει ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΕΤΣΙ και ειχε μαζευτει ολο το σχολειο στα καγκελα και με περιμεναν πως και πως να μπω μεσα και να περασω απο μπροστα τους για να μπω στην αιθουσα και εκει καταλαβαινετε τι ακολουθησε αφου ολοι προσπαθουσαν να τους συμπαθει και ειχαν παει με το μερος του !! Μετα απο πολυ καιρο κι αφου ειχα περασει τα χειροτερα ενα μεσημερι που γυρναγα στο σπιτι μαζι με κατι αλλους νταηδες με πιασαν ,με αρπαξε απο το λαιμο και με κολλησε πανω στο καπο και αρχισε να με χτυπαει και να με βριζει. Καταφερα να ξεφυγω και γυρισα σπιτι τρεχοντας. Μετα εγινε χαμος πηρε ο πατερας μου τη μανα του τηλεφωνο και αυτη τον υποστηριζε επειδη ειναι χωρισμενοι ελεγε οι γονεις του εχει ψυχολογικα.. εκανε κι αλλα..Οπως να βαλει μια καμπια στο ματι ενος παιδιου το οποιο ειχε αλλεργια στις καμπιες και το εχασε τελικα το ματι του.. Δυστυχως αυτες ειναι καταστασεις που θελοντας και μη μας κυνηγανε μια ζωη..
Ειναι πολλες και δεν με παιρνει η μερα να τις γραψω ολες , ξεκινανε απο το νηπιο μεχρι το γυμνασιο δεδομενου οτι απο τα πεντε μου ημουν ψιλο παιδακι αρκετα για την ηλικια μου και ειχα φαει τρελο ρατσισμο οσο μεγαλωνα.....Στο νηπιο ενα πραγμα που με εχει στιγματισει τρελα ειναι οτι ημασταν δυο τμηματα εκει και η δασκαλα μας ειχε παει για λιγο στον διευθυντη και ολα τα παιδια πεσανε πανω μου και με τραβαγανε απο παντου ολα μαζι να με πανε στο αλλο τμημα και χαρακτηριστικα εγω να ουρλιαζω και σε βαθμο να αρχισω να χτυπαω χωρις να κοιταω ποιον η ποια,,,,και στο τελος ενω ηρθε η δασκαλα την πληρωσα εγω την νυφη χωρις να το χω ξεκινησει ολο αυτο.Και εχει ξαναγινει αυτο να με τραβανε ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗΣ παρακαλω, να κρατιεμαι απο την πορτα να με τραβανε απο τα ποδια τα αλλα τα μην τα χαρακτηρισω και αυτη να ξινεται διορθωνε γραπτα μωλις τελειωσε ηρθε και τα μαζεψε...και μια αλλη φορα ενα κοριτσακι που ημασταν στην ιδια ταξη δεν με συμπαθουσε ετσι απλα και καθε φορα στο διαλειμα πηγαινε και επεφτε μπροστα μου και ελεγε εγω την εσπρωχνα ενω δν ασχολιομουν μαζι της και για να μην τα πολυλογω εμπαινα συχνα πυκνα τιμωρια.....Στο δημοτικο δεν ειχα παρεες δεν με επαιζε κανεις μονο αν ειχα πατατακια μαζι μου για να μου τα τρωνε...μιλαμε για τετοιους γυφτουλες και σοβαρολογω η για να τα φυλαω μονο εγω σε οτι παιζανε κ με αποκαλουσαν παντα με το προσωνυμιο καμηλοπαρδαλη!!!!η πρωτη δασκαλα που ειχα απο πρωτη εως τριτη με συμπαθουσε παρα πολυ ελεγε σε ολη την ταξη να μην με κανουνε παρεα και να μην μου δινουν σημασια γιατι ειμαι γκαγκα....και το εμαθα πολυ καιρο μετα αυτο,, και ειχα φαει και σφαλιαρα απο την συγκεκριμενη επειδη ειχε πει να μην κανουμε φασαρια στην ταξη γτ ειχε παει σε μια δουλεια και μονο αυτο δεν εγινε....βγαιναμε απο τη ταξη πηγαιναμε στο κυλικειο για να μαρτυρησουμε οτι δεν κανουν ησυχια τα υπολοιπα παιδια και αυτη μας πηρε πρεφα τα τρια τεσσερα που ειχαμε βγει και επειδη δεν μπορουσε να πλακωσει ολη την ταξη μαλλον, χαστουκησε εμας τα τεσσερα!!!!!Στην εκτη δημοτικου τωρα μια μερα αγορια απο την αλλη ταξη ( γιατι ημασταν δυο τμηματα καθε επιπεδο) με κυνηγαγανε και με κλωτσαγανε γελωντας και εγω δεν μπορουσα να τα πιασω ενω με ειχανε φερει στο αμην και θυμαμαι εριξα τετοιο κλαμα μεσα στην ταξη που ειχα μελανιασει. Και ο πολυ καλος μου ο δασκαλος μου ειπε οτι θα τους τιμωρησει και τους εκανε τα τρουα ντε........Το γυμνασιο ητανε εφιαλτης για μενα ειναι μια ασχημη αναμνηση που θελω να την ξεχασω ολη απο Πρωτη μεχρι Τριτη ενα μονο θα πω, μετα την τελευταια ωρα που ειχαμε γυμναστικη τα κοριτσια αρχισανε να με κοροιδευουνε ετσι απλα για την πλακα τους και εγω να μην μιλαω και να βλεπω την "κολλητη μου " τοτε να γελαει μαζι με αυτες η οποια σημειωτεον οσες φορες γινοταν αυτο γτ δεν ηταν η πρωτη φορα .......να μου λεει "δεν γελαω μαζι σου , γελαω με αυτα που λενε για σενα" δεν περιγραφω αλλο......να γυρναω κλαμμενη σπιτι εκεινη την μερα και να ειναι οι γονεις της εκει επισκεψη σπιτι μου και οταν φυγανε την ΒΑΛΑΝΕ να με παρει τηλεφωνο να δει γτ εκλαγα οχι οτι το εκανε απο ενδιαφερον......οι καθηγητες οι περισσοτεροι ηταν για τον ................. ειχανε ξεχωρισει τους καλους μαθητες ασχολιοντουσαν μονο με αυτους και τους μετριους τους ειχανε γραμμενους κυριολεκτικα ειδικα στην γυμναστικη και οι δυο καθηγητριες που ειχα παναχριστες βλεπανε οτι ημουν απο αυτες που δε ξερουν να παιζουνε βολεϊ καλα και ηθελα να μαθω αλλα η συμμαθητριες μου δεν θελανε και με κατηγορουσανε γι αυτο η δεν με θελανε στην ομαδα τους και εκεινες δεν κανανε τιποτα σκοτιστικαν, απο τοτε μισω το βολεϊ ........Ειναι πολλα γεγονοτα που θα τα παραλειψω αυτην την στιγμη, απλα λεω αυτα που με πειραξαν αρκετα και δεν μπορω να τα ξεχασω .......εν ολιγης θα μπορουσα να απαντησω "το σχολειο" στο ερωτημα του lifo αλλα καλο ειναι να ξερει ο κοσμος τι γινοταν στα σχολεια και τι καθηγητες υπαρχουν στον κοσμο αυτο!!!!
Εχω γενικα πολλες ασχημες αναμνησεις απο τα σχολικα μου χρονια,αλλα αυτες τις θυμαμαι τοσο καθαρα..1)Στο νηπιαγωγειο,η δασκαλα μας ειχε δωσει κολλες με χριστουγεννιατικες ζωγραφιες για να χρωματισουμε.Εγω ειχα αρχισει να μπογιατιζω λοιπον ενα ελατο.Σε καποια φαση μου τελειωσε το πρασινο χρωμα οποτε για να μην αφησω κενο το εργο μου πηρα μια αλλη αποχρωση πρασινου.Το δεντρο λοιπον βγηκε διχρωμο.Πηγαινω ολο χαρα και καμαρι στη νηπιαγωγο να της το δειξω και της λεω ''κυρια σας αρεσει?'' και αυτη μου λεει ''ΟΧΙ'' με νευριασμενο τροπο,λες και ειχα κανει κανα εγκλημα ..Θυμαμαι οτι γυρισα σπιτι πολυ λυπημενη και η μητερα μου ειπε οτι ηταν πολυ ωραιο και το κρεμασε στο ψυγειο.Μπορει να ακουγεται χαζο τωρα,αλλα ακομα το θυμαμαι μετα απο τοσα χρονια,τα παιδια στιγματιζονται ευκολα..2)Απο το δημοτικο ημουν ΧΑΛΙΑ στα μαθηματικα.Στις αρχες προσπαθουσα θυμαμαι με τις ωρες να λυσω τις ασκησεις στο σπιτι και εκλαιγα γιατι φοβομουν την δασκαλα..Μετα απο πολυ προσπαθεια σε καποιο κεφαλαιο,λυναμε ασκησεις στην ταξη.Ελυσα την ασκηση μονη μου και οταν καποιος ειπε την απαντηση και ηταν σωστη χαρηκα παρα πολυ και εβγαλα καποιο επιφωνημα που τα καταφερα..και με κοιταει ρε παιδια με ενα βλεμμα η δασκαλα και μου λεει..''ΕΣΥ ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΧΑΙΡΕΣΑΙ??ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ??'τεταρτη-πεμπτη δημοτικου τωρα..ενιωσα τελειως αχρηστη και μου εχει μεινει στην ψυχολογια μου αυτο..3)Σε αυτο ημουν απλα μαρτυρας,ειχαμε στην ταξη ενα παιδακι το οποιο ειχε νοητικη καθυστερηση αλλα πηγαινε κανονικα στο γυμνασιο.Τα ''διαμαντια'' της ταξης λοιπον αντι να τα βαλουν με καποιον στο μεγεθος τους πηγαιναν και τραβολογουσαν το παιδι,του κατεβαζαν το παντελονι,τον τραβαγανε βιντεο,τον βαζανε να κανει βλακειες για να γελανε..δεν νομιζω να εκανε καποιος καθηγητης κατι.Γενικα τις πριν το γυμνασιο εχω ΠΟΛΛΕΣ κακες εμπειριες.Ευτυχως μετα εφτιαξαν τα πραγματα αλλα δεν θα γυρναγα ποτεεε στο σχολειο :)
Εχω αλλαξει 12 σχολεια κατα την διαρκεια της ζως μου, σε 4 διαφορετικες χωρες. Μερικες απο τις ιστοριες που διαβασα ηταν ανησυχητικές (κοροιδευαν το παιδι και μετα πεθανε, που ο τυπος χτυπουσε την κοπελα...) αλλα νομιζω υπαρχουν καποια συμβαντα και περιπτωσεις που εζησα που ηταν πολυ πιο σκληρες και απαισιες, που δεν συγκρινονται. Και παλι ομως δεν νιωθω τραυμα, αλλα αυτο εχει και σχεση με την προσωπικοτητα και στηριξη καθε παιδιου.Θα πω μερικα ασχημα περιστατικα:Στην πρωτη δημοτικου ημουν στην αμερικη, ηταν δυσκολο να προσαρμοστω αλλα χαρη σε αλλα ελληνακια και κατι αμερικανιακα που τους αρεζαν οι ζωγραφιες μου ηταν μια χαρα. Θυμαμαι και ενα παιδι που στην αρχη μας εκανε παρεα αλλα μεα σταματησε. Ο μπαμπας του ηταν δασκαλος στο σχολειο αλλα σε μικροτερη ταξη. Μια μερα μετα το σχολειο επαιζα με κατι παιδια, και ηρθε το παιδι αυτο και αρχησε να λεει πως "αυτο το παιδι ειναι ελληνας δεν ειναι απο εδω μην πεζεται μαζι του" αλλα με τον ποιον ασχημο και βιαιο τροπο, με εσπρωχνε και εφτυνε κατω, παραξεις και λογια που δεν μπορουσα να συνδεσω λογικα, ταυτοχρονα ειδα τον πατερα του να κοιταει απο το παραθυρο. Ηταν μεγαλος ρατσιστης και συντηριτικος ο πατερας, και τελικα μετακομισε επειδη η περιοχη ηταν γεματη απο οικογενειες καθε χωρας(λογω της στρατιωτικης βασης). Και ακομα σκεφτομαι πως αυτος ο πατερας γεμισε το παιδι του με τοσο μισος χωρις λογο και διδασκε και σε μικρα παιδια. Υπηρξαν κιαλλα τετοια περιστατικα αλλα ποτε δεν με ενοιξαν η ισως δεν τα καταλαβα πληρως.Ενα αλλο ηταν που η δασκαλα μας εδεινε κατι βιβλιαρακια να διαβαζουμε, αλλα δεν ειχα ιδεα, και με πιεζαν οι δικοι μου ενω δεν μπορουσα να τα προφερω ακομα, μου δωσανε μια μπατσα και ματωσα το χαρτινο βιβλιαρακι. Επρεπε να το δωσω την επομενη μερα στην δασκαλα και να της πω οτι εξυσα την μυτη μου και ετρεξε αιμα(με χειρονομιες).Στην δευτερα δημοτικου στην ελλαδα, παιζαμε τρικλοποδιες και μου ειχε σπασει το δοντι, ο διευθηντης ηθελε να το κολλησουμε με κολλα υχου. Αλλα θυμαμαι ειχαμε και εναν συμμαθητή (να ειναι καλα το παιδι ελπιζω) που ηταν παχουλο,χαζουλι και αθωο. Αλλα μπορουσε να δειρει. Ολοι το κοροιδευανε αλλα αυτο δεν καταλαβαινε. Μια μερα ακουσα εναν παιδι να τον ρωταει για το που ειναι ο πατερας του και αυτος απαντησε πως ειχε πεθανει σε τροχαιο καθως ειχε μεθυσει...και ηταν αληθεια. Αλλα μετα τα παιδια το θεωρουσαν αστειο που το ελεγε τοσο αναισθητα σε ολους και ολο του το ρωτουσαν και γελαγανε. Εγω προσπαθουσα να τους πω να σταματησουν και να παίξουμε και τελικα σταματησε η ερωτηση...βλεπεται το παιδι νομιζε οτι ειχε παει καπου ο μπαμπας και οτι θα γυρνουσε.Και αλλα περιστατικα απο παιδια αυτης της ταξης αλλα ηταν προσωπικα πραγματα καλυτερα να μην τα αναφερω.Στην τριτη, τεταρτη, πεμπτη θυμαμαι ειχαμε κατι παιδια με ειδικες αναγκες. Ντροπη μου. Απο την πρωτη μερα μου εδειξαν τα παιδια ενα εκτακη που ειχε προβλημα εμφανησιακα και ελαχιστο αυτισμο και μυριζε ξυλοσομπα. Τον κοροιδευαμε αδιακοπα με ονοματα και τον αποφευγαν, ετσι και εγω, επειδη νομιζα οτι ηταν παιχνιδι.Αλλα αυτος χαμογελουσε που και που, αλλα φαινοταν οτι το στιγμα ηταν μεγαλο. Αργοτερα ειχαν ερθει δυο παιδια απο την αλβανια με μεγαλο βαθμο προβληματος. Δεν μιλουσαν καλα, τους εσταζαν τα σαλια, τα καναν πανω τους...ηταν τοσο σοκαριστικο που δεν τα κοροιδευανε ευθεως τα υπολοιπα παιδία. Αλλα θυμαμαι ενας αρχαιος δασκαλος που εκεγε στον πατερα τους να τα κανει να διαβαζουν και εκεινος ελεγε οτο τα εδεινε τα πιο δυναρα χαστουκια και τιποτα δεν γινοταν. Ενιωσα τοσο ασχημα για αυτη την κατασταση, πατερας,παιδια,δασκαλος,λαθος σχολειο...Υπηρχε ενα ακομα κοριτσι πολυ μεγαλο στην ταξη μας που φενεται ειχε αυτισμο, αλλα ποτε δεν μιλουσε και ηταν ησυχη, πολυ την κορπιδευαν αλλα δεν εδινε σημασια.Ηταν και ενα περιστατικο ενος παιδιου που ενω ηταν κοριτσι ειχε ολα τα χαρακτηριστικα αγοριου,φωνη,σωμα,συμπεριφορα...ολη την χρονια νομιζα ηταν αγορι. Μας φανηκε αστειο/περιεργο/αξιοσημειωτο/απιστευτο οταν το μαθαμε αλλα περιμενα να υπαρχουν πιο τρελες αντιδράσεις, και ομως τιποτα. Μεχρι που μια μερα μαλωσε με ενα παιδι και το εδειρε "η τυπισσα" και εκεινος αρχησε να της λεει οτι χειροτερο για την μανα της, πως ολοι ντρεπονται,μουνοπανο,θα σε ξεπαρθ*** μαυροι....και ενα σωρο απαισια πραγματα που την εκαναν να νιωθει τοσο αβολα και οργισμενα. Τοτε μου φανηκε σαν θεαμα απιστευτης ενεργειας, αλλα τωρα απλα ειναι απαισιο.Επισης ενα παιδι εκοψε το δαχτυλο του στην πορτα.Ηταν και ενα παιδι που ολο ειχε μυξες και εκλανε, το διωξανε απο το σχολειο, οργισμενοι οι γονεις μονο μυνηση δεν καναν.Μια αλλω μερα παλι, πρωι πρωί πριν την προσευχη, ηταν ολα τα παιδια μαζεμενα στο προαυλιο, καο τι να δω...ενα δευτερακι κατεβαζε το παντελονι και εδειχνε "τον λιλο" σε ολο το ρεπερτοριο. Μεχρι που το μάσαν οι δάσκαλοι.Θυμαμαι και πολλα ωραια/περιεργα/αστεία απο αυτες τις 3 ταξεις.Θα σταματησω εδω...τα υπολοιπα θεωρω ειναι πιο προσφατα, πολλα και σοκαριστικα. Οποιος θελει να μαθει κιαλλα να μου στειλει μυνημα.
Ειναι 2:Η πρωτη ειναι το σχολειο γενικοτερα.Ολο αυτο το πρωινο ξυπνημα για να παω καπου οπου δε μαθαινα παρα ελαχιστα χρησιμα πραγματα και επρεπε να παρακολουθω αρκετα αλλα που μου δε με ενδιεφεραν ουτε στο ελαχιστο,καθως και η ελλειψη υποδομης την οποια συνειδητοποιησα αργοτερα στο λυκειο οταν αρχισα να ενδιαφερομαι για τις θετικες επιστημες και το μαθημα ηταν απιστευτα ασχημο,διοτι ουτε εξοπλισμο ειχαμε,ουτε πειραματα καναμε,τα βιβλια ηταν κακογραμμενα μεχρι αηδιας,ολο αυτο το αγχος των βρωμοεξετασεων και η αναγκη παπαγαλιας ογκου υλης ΤΟΣΟΥ,απο την οποια δε θα θυμαμαι παρα ελαχιστα πραγματα μολις τελειωσω με το καλο και μπω εκει που θελω...2) Μια φορα στην 3η γυμνασιου ειχα το netbook μεσα στην τσαντα την οποια ειχα πανω στο θρανιο και ημουν στη ταξη με 2 φιλους μου εν ωρα διαλλειματος.Και εκει που καθομαστε ο ενας μου κλωτσαει τη ν τσαντα για πλακα και αρχιζει και γελαει.Εκεινη τη φαση θολωσα και αρπαξα την καρεκλα διπλα μου και την πεταξα κατα πανω του ενω αυτος ετρεχε προς την πορτα.Ευτυχως εσκυψε και η καρεκλα εσκασε στον τοιχο οπου εκανε μια μικρη τρυπα ενω ο φιλος μου συνεχισε να γελαει.Αλλα δε θα ξεχασω ποτε εκεινο το συναισθημα ενοχης αμεσως μολις η καρεκλα εφυγε απο τα χερια μου,οπου συνειδητοποιησα τι ειχα κανει και πως θα μπορουσε να εχει εξελιχθει η κατασταση.
κατα τη διαρκεια του σχολειου εχω ακουσει δουλεμμα, εχω φαει και δωσει ξυλο, εχω υποτιμηθει απο δασκαλους και καθηγητες και προσβληθει απο αυτους μπροστα σε ολη την ταξη...επεισης εχω περασει αγωνιες τρελες πριν και μετα απο εξετασεις. αλλα το χειροτερο ηταν οταν στην τριτη δημοτικου δυο συμμαθητες μου (οι γνωστοι ψευτομαγκες) βρηκαν κατι ποιηματα που ειχα αντιγραψει απο μια συλλογη ποιηματων και σκοπευα να τα δωσω στο κοριτσι που "αγαπουσα"... οταν λοιπον εκεινη τα εδειξαν στη δασκαλα, εκεινη με κρατησε με το κοριτσι μετα το τελος του μαθηματος και μας εκανε αυστηρη παρατηριση λεγοντας μας πως αυτα δεν ανηκουν στο σχολειο ...ο λογος που το κραταω ως την χειροτερη αναμνηση ειναι γιατι περασα ωρες αναρωτουμενος τι εκανα λαθος! τι σκατα μπορει να ηταν λαθος οταν αγαπουσες ενα κοριτσι και του εγραφες ποιηματα...εχω εναν νεογεννητο γιο και δεν θα υπηρχε πραγμα που να με εκανε πιο περηφανο για αυτον απο το να ετρεφε και να εξωτερικευε με τετοιους τροπους την τρυφεροτητα του προς τους ανθρωπους που τον αγγιζαν...
Ντροπη! Εμενα οταν τα βρηκε δασκαλος γελασε και τα εδωσε πισω και οταν τα ειχε βρει ενας συμμαθητης τα χρησιμοποιησε για την δικια του υποθεση! Επισης πουλουσα ελευθερα ραβασακια και ερωτιμες συμβουλες στο διάλειμμα...
π**στη, @δ..φη και άλλα τέτοια άκουγα σχεδόν κάθε μέρα από μια συγκεκριμένη παρέα. Ενιωθα άσχημα και ντροπή αλλά δε στεναχωρέθηκα ποτέ. ίσως είχα πάντα αυτοπεποίθηση και ήξερα ότι την αξία μου εγώ μόνο μπορώ να την καθορίσω. Και σίγουρα βοηθούσε ότι είχα καλούς φίλους και στενή σχέση με οικογένεια.
Μεγάλο θέμα ανοίγεις...λοιπόν.Τα κλασικά:χοντρούλα,καλή μαθήτρια,γυαλάκια,από άλλη πόλη (13 χιλιόμετρα μακριά,still),συνταγή για σίγουρη επιτυχία στο δημοτικό.Πρώτο και επαναλαμβανόμενο σκηνικό,η ομάδα των "plastics" της τάξης να μου σηκώνει τη φούστα στη μέση του προαυλίου για να δουν ποσο ενδιαφέρον ήταν το εσώρουχό μου.Εννοείται έκανα χρόνια να ξαναβάλω φούστα στο σχολείο.Και άλλο υπέροχο,έχουμε πάει βρασμένα αυγά για βάψιμο στα καλλιτεχνικά και όλοι συνεννοούνται και βάζουν καθαρισμένο αυγό στη δικιά μου τσάντα.Μόνο.Μύριζαν όλα μου τα πράγματα για μέρες.Για ομάδες στη γυμναστική φυσικά πάντα τελευταία επιλογή.Και κλάμα η κυρία μέχρι που ψήλωσα και με πήραν από φόβο.Για πραγματική φιλία ούτε λόγος.Και προφανώς δεν θα τα ξεχάσω ποτέ ολα αυτά,και προφανώς με πονάνε ακόμα...οχι λοιπόν στο bullying,από τα μικρά όπως τα δικά μου μπορεί να φτάσει να καταστρέψει ζωές.(και συγγνώμη για την έκταση)
δυστυχως και στην ταξη μου υπηρχαν θυματα bullying.υπηρχε ενα συγκεκριμενο ατομο το οποιο απλως δεν ειχε την ιδια προσαρμοστικοτητα με τους υπολοιπους και ειχε καποιου ειδους δυσλεξια..το τι ψυχολογικη βια δεχτηκε(δυστυχως και απο τον ανωριμο τοτε εαυτο μου σε μικροτερο βαθμο αλλα ικανο να δημιουργησει προβλημα) καθως και σωματικη πιστευω οτι ξεπερναει τα ορια της φαντασιας(καθημερινη ασκηση και των δυο μορφων βιας απο μεγαλο μερος της ταξης).ολα αυτα βεβαια σταματησαν σχετικως απο το λυκειο και μετα οπου θεωρω οτι υπηρξε καποια ωριμανση
Εγω το μονο που θυμαμαι απο το σχολειο ειναι μονιμως μια συγκεκριμενη παρεα που τα εβαζε με ολα τα παιδια, τα κοροιδευαν, τα χτυπουσαν κλπ. Ετσι, με θυμαμαι καθισμενη στο θρανιο μου στο διαλειμμα να με πειραζουν, να με σκουντανε εντονα και να με βριζουν και γω να καθομαι και να κλαιω σιωπηλα. Επισης, να προσπαθω να τους αποφευγω στον δρομο για το σχολειο αλλαζοντας δρομολογιο, και γενικα να προσπαθω να ειμαι αορατη γι αυτους.. Τα περισσοτερα τα εχω απωθησει απο τη μνημη μου και θεωρω οτι αφου καταφερα και επιβιωσα απο τετοιου ειδους κωλοπαιδα και για τοσο μεγαλο χρονικο διαστημα, μπορω να επιβιωνω παντα αντιμετωπιζοντας ακομα και την πιο αθλια συμπεριφορα που θα δω. Το bulling δεν ειναι κατι νεο, δυστυχως τα παιδια ειναι παρα-μα παρα- πολυ σκληρα..
Θυμάμαι με ντροπή, οργή και λύπη το γεγονός ότι υπήρξα θύτης και όχι θύμα bulling στο δημοτικό.. Ήμουν αυτό το όχι όμορφο κοριτσάκι, με γυαλιά και σιδεράκια που τα "in" παιδιά του έκαναν τη τιμή να το έχουν στη παρεα τους! Οπότε κι εγώ ζούσα με αυτή τη τιμή.. Κι έβγαζα μαζί τους προσβλητικά τραγουδάκια για τον Αλβανό συμμαθητή, έπαιζα παιχνίδια τύπου ποιος θα κολλήσει τον Αλβανό και μετά τον έκραζα, σε όποιον ήθελε να ακούσει, για την επιθετική του συμπεριφορά, που εμείς είχαμε γεννήσει.. Δε ξέρω τι έγινε αυτό το παιδί αλλά θα θελα τόσο πολύ να τον συναντήσω τώρα να του ζητήσω συγγνώμη, να του πω ότι ότι του έκανα με πληγώνει όλη μου τη ζωή και ότι δε το άξιζε αυτό.. Ντρέπομαι τόσο πολύ για τον "παιδικό" μου αυτό ρατσισμό που δεν το είπα ποτέ στους γονείς μου ή σε μετέπειτα φίλους μου..
θυμαμαι οτι δεν ειχα καθολου φιλους μεχρι το τελος δευτερας λυκειου.στο γυμνασιο συγκεκριμενα τα παιδια με κοροιδευανε επειδη φορουσα γυαλια, ακουγα μεταλ και δεν ντυνομουν οπως τα υπολοιπα κοριτσια αρα δεν ημουν και αρκετα ομορφη για αυτους.μονο μια κοπελα με πλησιασε που ηταν και λιγο outsider και ειμαστε φιλες απο τοτε.κατα τα αλλα ημουν πολυ μονη και εντελως κλεισμενη στο καβουκι μου.παντα σε θρανιο που να μη φαινομαι και οι καθηγητες με το τσιγκελι μου βγαζανε μια κουβεντα.οταν εγινα φοιτητρια μου φανηκε απιστευτο πως ξαφνικα αλλαξαν τα πραγματα και γνωρισα τοσα πολλα ατομα και εκανα φιλιες που κρατησαν και κρατανε
δεν μπορω να πω οτι εχω ασχημη αναμνηση απο το σχολείο, απλα εχω να πω οτι στη Γ' Λυκείου όποτε ήθελα να κάνω κοπάνα για καποιο μαγικό τρόπο όλα τα 'καλά' παιδια της τάξης μου ελειπαν και έπρεπε να μην αδειασει και πολύ η τάξη σύμφωνα πάντα με την/ τον απουσιολόγο!!! ετσι κι εγω εφευγα κι ας επαιρνα απουσία !! ε μα θα κατσω να σκάσω!!!! μιλάμε για γκαντεμια οχι αστεία!!!
οι δικοι μου με στειλανε σε ιδιωτικο, που εννοειται δεν ηθελα.. δεν μπορεσα να προσαρμοστω ποτε. εκανα φιλους και διαφορετικες παρεες αλλα δεν κερατησα κανεναν και καμία γιατι τελικα μαλλον δεν ταιριαζα εκει μεσα.. η χειροτερη μου αναμνηση ειναι μια μερα που μου ειχε ερθει για 1η φορα περιοδος και δεν το ειχα καταλαβει και ειχα κανει την καρεκλα κοκκινη αλλα καταφερα με ενα τζιν μπουφανακι να το κρυψω και να το καθαρισω. καλα υποτιμητικα σχολια και τετοια ακουγα απο διαφορους ψευτοπλουσιομαγκες εκει μεσα, αλλα απο καποια φαση και μετα ημουν οφθαλμος εναντι οφθαλμου. καθομασταν και παιρναμε απο το σπιτι ολοκληρη παραγωγη μπισκοτων, φρουτων, κτλ επειδη μας πετουσαν την ωρα του μαθηματος. ετσι αρχισα να κανω και γω οτι μου κανανε και σε καποια φαση με αφησαν ησυχη!δε θα ξεχασω την πρωτη μερα που πηγα, 12 και κατι παιδακι ημουν, με την μπλουζα την αθλητικη και ενα σορτσακι.. τι το θελα.. ολες στα 12 τους ειχαν ξυρισμενα ποδια και ειχαν ερθει με μινι! και φανταστειτε αυτο καμια 20αρια χρονια πριν! φρικη.. ενα καλοκαιρι εκλαιγα για να μην παω σε αυτο το σχολειο και μαλλον κατι ηξερα.. το θεμα ποιο ηταν.. οτι απο κει που διαβαζα και ημουν μια μετρια προς καλη μαθητρια εγινα κακη λογω του οτι ασχολιομουν με ολους αυτους αντι να διαβαζω..