Το χάος

Το χάος Facebook Twitter
11

 

Με την απεργία της Δημοτικής Αστυνομίας οι πεζόδρομοι της Πλάκας μεταβλήθηκαν σε δωρεάν πάρκινγκ, η Διονυσίου Αρεοπαγίτου σε αυτοκινητόδρομο διπλής κατεύθυνσης και ο καθένας στην Αθήνα έκανε ό,τι ήθελε. Παρόμοιες εικόνες θα δούμε το επόμενο διάστημα, αποτέλεσμα και του νέου πολυνομοσχεδίου-μίνι μνημονίου: τα σχολεία δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν ομαλά τον Σεπτέμβριο όχι μόνο γιατί απολύονται οι απαραίτητοι σχολικοί φύλακες αλλά και χιλιάδες καθηγητές, πολλοί δήμοι θα κατεβάσουν ρολά.

Όπως και στην ΕΡΤ, όλα γίνονται την τελευταία στιγμή, υπό τις απειλές των δανειστών, χωρίς καμιά σοβαρή μελέτη για τις πραγματικές ανάγκες του κάθε οργανισμού που γκρεμίζεται ή κουρεύεται από υπαλλήλους, χωρίς κανένα σχέδιο για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων που θα έχουν οι περικοπές. Κεφάλια δημοσίων υπαλλήλων να πέφτουν, κι ας είναι και από τα δημόσια νοσοκομεία, όπου γιατροί και νοσηλευτές δίνουν ηρωικές μάχες για να κρατήσουν στη ζωή ένα σύστημα που με τα χίλια προβλήματά του αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο των πολιτών που έχουν πρόβλημα υγείας, αλλά δεν έχουν χρήματα.

Όπως στην περίπτωση της ΕΡΤ ή της Δημοτικής Αστυνομίας, τα πράγματα δεν ήταν καθόλου ιδανικά και χρειάζονταν ριζικές αλλαγές. Άλλο όμως αυτό και άλλο ο ξαφνικός θάνατος οργανισμών, φορέων και ανθρώπων που αντικαθίστανται από το απόλυτο κενό. Ακόμα και ο μετριοπαθής Δήμαρχος Αθηναίων δήλωσε ότι χωρίς τη Δημοτική Αστυνομία ο δήμος θα αντιμετωπίσει αξεπέραστα προβλήματα, καθώς θα μείνουν ορφανές μια σειρά από υπηρεσίες.

Όταν άρχισαν να εφαρμόζονται τα μνημόνια, πολλοί άνθρωποι, συχνά καλόπιστοι, τα υποστήριξαν ή τα ανέχτηκαν, πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα μπορούσαν να υλοποιηθούν μεταρρυθμίσεις που εκκρεμούσαν για δεκαετίες στη χώρα. Τίποτα τέτοιο δεν έχει γίνει, ούτε πρόκειται. Πρώτον, γιατί μεταρρυθμίσεις γίνονται βασικά σε περιόδους κατά τις οποίες οι κοινωνίες, αν δεν ευημερούν, δεν βρίσκονται σε θεραπεία-σοκ ή δεν καταρρέουν: όταν πέφτεις από τον έβδομο όροφο σε ελεύθερη πτώση, δεν σκέφτεσαι ότι πρέπει να αλλάξει το χρώμα στα μπαλκόνια αλλά πώς θα πιαστείς από κανένα κλαδί για να σωθείς (γι' αυτό, άλλωστε, και η διαφθορά και η φοροδιαφυγή αυξήθηκαν, παρά τα σχετικά μέτρα).

Και, δεύτερον, επειδή στόχος των μνημονίων και των μέτρων δεν είναι να αλλάξουν τη χώρα: όπως συμβαίνει εδώ και αιώνες, ο σκοπός τους είναι να μαζέψουν με τους φόρους τα χρήματα από τους πολίτες, να τα δώσουν στους δανειστές και να λεηλατήσουν ό,τι βρουν. Τον τόνο, δηλαδή, δεν τον δίνει ο Φούχτελ ή ο Ράιχενμπαχ, ακόμα και αν έχουν τις καλύτερες προθέσεις του κόσμου, αλλά τα γεράκια που πιέζουν μέσω τρόικας όχι μόνο για τις ιδιωτικοποιήσεις αλλά και για να ξαναρχίσουν οι πλειστηριασμοί των σπιτιών.

Η Ελλάδα συχνά θολώνει την εικόνα, γιατί οι Μαυρογιαλούροι που μας κυβερνούν δεν έκαναν τα στοιχειώδη για να ελαφρώσουν κάπως τα βάρη που φόρτωσαν στις πλάτες ενός λαού για τον οποίο δεν δίνουν δεκάρα. Ασφαλώς οι Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος και Σία θα έπρεπε να είχαν αξιοποιήσει τη λίστα Λαγκάρντ, όπως ακριβώς ο Στουρνάρας και οι προκάτοχοί του θα έπρεπε να είχαν ψηφίσει τον νόμο για την επιβολή φόρου πολυτελείας στα σκάφη αναψυχής. (Ο απίστευτος Στουρνάρας τον ξανάβγαλε από το συρτάρι, αλλά με διατυπώσεις που αφήνουν παράθυρα αποφυγής του φόρου!) Μπορεί τότε να υπήρχε το αίσθημα μιας μεγαλύτερης κοινωνικής δικαιοσύνης καθώς και λιγότερο μίσος για το πολιτικό σύστημα, αλλά πάλι πόνο και τραγωδίες θα ζούσαμε.

Απόδειξη γι' αυτό είναι τόσο η Ισπανία, που βασανίζεται από ένα μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον πρωθυπουργό της, όσο και η Πορτογαλία. Η καλύτερη μαθήτρια της τάξης, που όχι μόνο είχε διαβάσει τα μαθήματα της ημέρας αλλά ήξερε απ' έξω κι ανακατωτά το μάθημα και της επομένης: στις εκλογές του 2011 ο Κοέλιο, ο σημερινός πρωθυπουργός, υποσχόταν στους εκλογείς να πάρει περισσότερα μέτρα λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων από αυτά που προέβλεπε το Μνημόνιο. Δύο χρόνια μετά έχουν πέσει έξω όλοι οι στόχοι της κυβέρνησής του, που ανασυγκολλήθηκε με το ζόρι, από κόλλα made in Germany.

Το ζήτημα είναι ποια χώρα θα καταρρεύσει πρώτη και η δική μας, προς το παρόν, προηγείται: την ώρα που η Δικαιοσύνη και το Κοινοβούλιο υπολειτουργούν, διαθέτει μια κυβέρνηση που ξέρει ότι δεν έχει πολύ χρόνο ζωής και κοιτάζει να αρπάξει ό,τι μπορεί, απ' ό,τι έχει απομείνει. Βαδίζουμε προς την κατάσταση που έζησαν όλες οι χώρες της Λατινικής Αμερικής που πέρασαν από τη συνταγή του ΔΝΤ και συμβόλισαν οι εικόνες της Αθήνας στην απεργία της Δημοτικής Αστυνομίας: το χάος.

Στήλες
11

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

9 σχόλια
Το χάος, που ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει ενώ ο μέσος δημοτικός αστυνόμος έπαιρνε πριν τις περικοπές, αρχικό μισθό € 1.800 (!).Η Αθήνα δεν είναι μόνο η Δ. Αρεοπαγίτου και τα στενά της Πλάκας, ξέρεις. Και στα υπόλοιπα, κεντρικά και μη σημεία της, το κυκλοφοριακό σφαγείο συνεχίζονταν και διογκώνονταν.Ας έκανες όσο ακόμα η Δ.Α. ήκμαζε, το τεστ στις διελεύσεις - διαβάσεις του Ζαππείου - Καλλιμαρμάρου, που έχουν και τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα από την άνοιξη για να δεις τι μπαλαούρο και καρμανιόλα που είναι.Δεν χρειάζεται να αναφέρω σε συνοικιακό επίπεδο, το έκανε ήδη ο σχολιαστής παραπάνω.
Μπράβο Στέλιο. Άσε τους κάθε λογής δεξιούς - ακροδεξιούς να λένε ότι θέλουν. Αυτοί απλά δεν αλλάζουν ποτέ, το έχει αποδείξει η Ιστορία περίτρανα. Έτσι όπως τα είπες είναι.
Μαλλον μπερδεψατε τον τιτλο κυριε Κουλογλου, το χαος ειναι αυτο που θελει να φερει ο φιλος σας ο κυριος Τσιπρας.Και αυτη η δημοτικη αστυνομια ειναι προφανως κατι μεταξυ FBI, CIA, NSA, τρομεροι ρε παιδι μου και δεν τους βλεπει και κανεις τοσα χρονια, αρα εχουν και την ικανοτητα καμουφλαζ.. Η χωρα ειναι αυτην την στιγμη σαν ενα καραβι που μπαζει νερα και καποιοι προσπαθουν να μην βουλιαξει. Καποιοι εξ αριστερων κανουν μανιωδως τρυπες στο σκαρι, μπας και βουλιαξει. Δεν ειστε αμετοχος κυριε Κουλογλου. Σαν δημοσιογραφος εχετε ευθυνες, το ξερετε;!
> ο Στουρνάρας και οι προκάτοχοί του θα έπρεπε να είχαν ψηφίσει τον νόμο για την επιβολή φόρου πολυτελείας στα σκάφη αναψυχής.Αντιγράφω [σχόλιο που είχα κάνει σε παλαιότερο κείμενό σας](http://bit.ly/14eoWIs), που κι εκείνο ήταν αντιγραφή παλαιότερου σχολίου άλλου σχολιαστή (Vasvas):> «ειναι απλό: Ο φορος ηταν παραλογος, και ειχε σαν αποτελεσμα απωλια εσοδων παρα αυξηση τους. Για παραδειγμα απο 170 ελαφρα αεροσκαφη (αξιας 30.000 εως 100.000 ευρω μεταχειρισμενα) με ελληνικο νηολογειο το 2004 νομιζω οτι το 2012 επεσαν γυρω στα 50...»Ας προστεθεί ότι ο λεγόμενος «φόρος πολυτελείας» στ’ αυτοκίνητα με βάση τα κυβικά έχει ως αποτέλεσμα να μην φορολογούνται Mercedes και Lexus με τιμή πάνω από €50.000, αλλά να φορολογούνται αμάξια με τα μισά λεφτά, επειδή έχουν κινητήρα πάνω από 1929 κυβικά. Περισσότερα στην «Ελευθεροτυπία»: [Εκτός φόρου γερμανικά πολυτελή Ι.Χ.](http://bit.ly/18Yod00) — ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗΣ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑΣ ΜΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΥΒΙΣΜΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.Τέλος, αντιγράφω από [άλλο ένα σχόλιό μου επί του παλαιότερου κειμένου σας](http://bit.ly/15N7xFC):> Κι ο λεγόμενος φόρος πολυτελείας τέτοιου είδους είναι. Όχι μόνο δεν εισέπραξε η κυβέρνηση όσα έλπιζε, αλλά κατέρρευσε η ήδη παραπαίουσα αγορά αυτοκινήτων, ζημιώνοντας το κράτος που έχασε _και_ τους κανονικούς φόρους επί των πωλήσεων των αυτοκινήτων που τελικά δεν πουλήθηκαν, τα τέλη κυκλοφορίας, τους φόρους στα καύσιμα που δεν πουλήθηκαν αφού δεν αγοράστηκαν αυτοκίνητα κτλ.> Δυστυχώς κάνετε κι εσείς τη λανθασμένη υπόθεση ότι η ζήτηση κάθε προϊόντος είναι ανελαστική, ακριβώς σαν κι αυτούς που αύξησαν το φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης ή τους ταξιτζήδες που με το υψηλό κόμιστρο νόμιζαν ότι θα έχουν και υψηλά έσοδα.
> στόχος των μνημονίων και των μέτρων δεν είναι να αλλάξουν τη χώρα: όπως συμβαίνει εδώ και αιώνες, ο σκοπός τους είναι να μαζέψουν με τους φόρους τα χρήματα από τους πολίτες, να τα δώσουν στους δανειστές και να λεηλατήσουν ό,τι βρουν.(Βαθειά ανάσα…) Τα Μνημόνια δεν μας παίρνουν λεφτά για «να τα δώσουν στους δανειστές». Μας δίνουν λεφτά, με τα οποία πρώτον ξεπληρώνουμε τα παλιά χρέη και δεύτερον κάνουμε καινούργια (το λεγόμενο πρωτογενές έλλειμμα). Το νόημα των Μνημονίων είναι να μας δώσουνε χρόνο ώστε να κλείσουμε το πρωτογενές έλλειμμα (που το 2009 ήταν €24 δις) όχι πολύ απότομα. Οι φόροι δεν πηγαίνουν στους δανειστές, αλλά στους κρατικοδίαιτους του Δημοσίου.
Το πρόβλημα του Μνημονίου, είναι ότι συνοδεύει μια εντελώς παράλογη δανειακή σύμβαση, που την συνάψαμε επειγόντως. Προβλέπει μέτρα που δεν αποδίδουν, όχι γιατί είναι άδικα, αλλά γιατί είναι άτοπα. Άλλο οι"κρατικοδίαιτοι του Δημοσίου", και άλλο ένα σωστό Δημόσιο. Διότι πως να το κάνουμε, χρειαζόμαστε δημοτικούς αστυνομικούς.Το ότι ξηλώνονται ενώ χρειάζονται, τί δείχνει για την δανειακή σύμβαση και το Μνημόνιο; ότι είναι αποτελεσματικά; Ή ότι το χρέος ίσως θα εξυπηρετηθεί τελικά μόνο από ισχνό προυπολογισμό για το Δημόσιο, για να πάνε τελικά οι φόροι στους δανειστές, που θα έχει όμως επιπτώσεις στις υπηρεσίες, στις ανάγκες της κοινωνίας, την τάξη, την νομιμότητα και την δημοκρατικότητα, αφού κόβεις βασικές παροχές, υποβαθμίζεις το ήδη κεκτημένο-όσο υψηλό ή χαμηλό και να είναι- και στέλνεις στην ανεργία με απεχθείς όρους δεκάδες χιλιάδες κόσμου χωρίς καμιά προοπτική και άλλωστε έτσι, μειώνοντας και τις δυνατότητες απόδοσης και είσπραξης φόρων αφού μειώνεις την καταναλωσιμότητα αγαθών με ανεργία, ρίξιμο μισθών, απολύσεις, άνοδο ΦΠΑ, χαράατσια(!) και φορολόγηση στην φορολόγηση;
οι δημοτικοί αστυνόμοι ήταν το μόνο που στεκόταν ανάμεσα στους πεζόδρομους και την παράνομη στάθμευση; και με δυο μέρες απεργίας τους αυτή γενικεύτηκε;ΟΡΙΑΚΑ πιο γελοίο ψέμα από το να ισχυρίζεσαι ότι οι καθημερινές προσευχές των παπάδων στέκονται ανάμεσα στον πλανήτη γη και στη δίκαιη θεϊκή οργή.
Μερικες φορες νομιζω οτι καποιοι θελουν να γινουμε Αργεντινη απλα και μονο για να δειξουν ποσο δικιο ειχαν. Οπως ελεγε κι ο Μπρεχτ καποιοι θελουν να επιτυχει η σοσιαλιστικη επανασταση για να αποδειξουν την ορθοτητα του διαλεκτικου υλισμου.
Μια επισήμανση μόνο για τους σχολικούς φύλακες...Οι σχολικοί φύλακες πριν κανά 3άρι χρόνια ήταν συμβασιούχοι και στα πλαίσια της σύμβασής τους φυλούσαν τα σχολεία και το βράδυ καθώς και τα Σαββατοκύριακα (με βάρδιες εννοείται).Από τότε που μονιμοποιήθηκαν, το συνδικάτο τους απαίτησε και πέτυχε να φυλάνε τα σχολεία μόνο καθημερινές και ημερησίως. Αυτό ήταν το καθεστώς στην Αμαλιάδα του Ν. Ηλείας. Φαντάζομαι ότι και για την υπόλοιπη Ελλάδα το καθεστώς ήταν το ίδιο αλλά επειδή δεν είμαι σίγουρος, δεν το υποστηρίζω...