Αν δεν έχεις βοήθεια και υποστηρικτικές δομές αλλάζει η ζωή προς το δραματικά χειρότερο!! Είσαι δέσμια των παιδιών και του προγράμματός τους. Δεν μπορείς να κοιμηθείς. Δεν μπορείς να βγείς. Δεν μπορείς να διαβάσεις ένα βιβλίο με ησυχία. Δεν μπορείς ούτε ένα μπάνιο της προκοπής να κάνεις. Μην σου πω ότι ούτε να κάνεις την ανάγκη σου μπορείς (όποιος δεν έχει ζήσει την εμπειρία να είναι στην χέστρα και να κάνει το χοντρό του κι εκείνη τη στιγμή ΑΚΡΙΒΩΣ να μπουκάρει το παιδάκι και να σε τραβάει από το μπράτσο "έλα μαμάαααααα" δεν ξέρει τι θα πει κάνω παιδιά).Δεν μπορείς να ησυχάσεις γιατί έχεις μονίμως το άγχος αν θα φάνε/χτυπήσουν/κοιμηθούν/κάνουν φιλίες/αναπτυχθούν όπως τα υπόλοιπα/περνάνε καλά/σε ακούνε/είναι χαρούμενα/τι τους απασχολεί/μήπως στεναχωρήθηκαν/μήπως δεν σου λένε κάτι που τους απασχολεί/αν θα πάνε καλά στο σχολείο κλπ. Kαι ακόμα κι αν λείψουν για λίγο από κοντά σου πάλι άγχος έχεις τι κάνουν!Απλώς με ένα παιδί σου δίνεται για μία και μοναδική φορά στην ζωή σου η ανεκτίμητη ευκαιρία να δεις τον κόσμο ξανά από την αρχή. Να τον ανακαλύψεις εκ νέου μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Μέσα από τα μάτια της αγάπης χωρίς καμμία υστεροβουλία :)