Πολύ ωραίο το ρεπορτάζ σας και μπράβο σας που μας μεταφέρετε σε μια απομακρυσμένη περιοχή της χώρας, έστω και ετεροχρονισμένα (δεδομένου ότι η επίσκεψη έγινε το καταχείμωνο).Ωστόσο, δεν κρατιέμαι να μην κάνω δυο τρεις παρατηρήσεις.Α) Με χιουμοριστική διάθεση, θα ήθελα να σχολιάσω πως η συντάκτρια δεν πρέπει να έχει και πολύ καλές σχέσεις με την ελληνική επαρχία και, πιο συγκεκριμένα, με εκείνη του βορρά, καθώς οι προσλαμβάνουσές της τής δημιουργούν εικόνες αναφοράς από την μακρινή Αριζόνα (που δεν έχει ούτε δέλτα, ούτε θάλασσα) και τον Καναδά... Πόσο αστείο.Β) Πάλι γινεται λόγος για "λαθρομετανάστες". Ας επινοήσει η δημιουργική σας φαντασία επιτέλους έναν άλλον όρο, έστω, από αυτόν που πρώτη η ΧΑ υιοθέτησε και μάλιστα στη πιο αργκό και μαγκιόρικη εκδοχή του. Και μόνο για τον λόγο αυτόν, δεν θα έπρεπε πια να αναπαράγεται.Γ) Ίσως το πιο σημαντικό στοιχείο του ρεπορτάζ: «Τους βλέπετε;» ρωτάω. «Και να περνάνε και να πνίγονται», μου απαντάει (ο συμπαθέστατος, κατά τ'άλλα, Θανάσης).Και μέσα σε δυο φράσεις συνοψίζεται ο απόλυτος κυνισμός που μας περιβάλλει. Ειδικότερα για την περιοχή του Δέλτα του Έβρου, για μένα ήταν πολύ θλιβερή η εικόνα και οι πεποιθήσεις των ποταμίσιων ανθρώπων του, των βαρκάρηδων που συνάντησα εγώ τουλάχιστον, την τελευταία φορά που το επισκέφτηκα -το 2009- οπότε και συνάντησα στρατόκαυλους άντρες και τουρκοφάγους, αυτόκλητους ακρίτες. Προφανώς και η ζωή στον Έβρο δεν είναι όπως η ζωή στο Γαλάτσι, το ξέρω. Μην αρχίσουμε τώρα...Τέλος, ένας συνειρμός για τον Έβρο είναι πάντα το επεισόδιο με το Θανάση Βέγγο από την ταινία "Όλα είναι δρόμος" του Παντελή Βούλγαρη. Αν ο σκηνοθέτης γυρνούσε τώρα την ταινία, ποιος ή ποια θα έπαιρνε τον ρόλο της "Μαιρούλας" άραγε;Συγγνώμη για την πολυλογία.