#7.Φίλη αγαπημένη αδυνατούσε να καταλάβει κάποια εποχή,γιατί δε με ενδιέφερε να κάνω σχέση.Δεν υπήρχε τότε κάποιος να με συγκινεί τόσο πολύ κι αν υπήρχε (όπως φάνηκε στο μέλλον,υπήρχε,αλλά δεν ήταν η ώρα του) ήταν μια φάση,που δεν την πάλευα,να ασχοληθώ με αισθηματικές περιπέτειες.Προξενιά δε μου έκανε,αλλά επειδή δε μου έλειπαν τα φλερτ και επιπλέον διατηρούσα σεξουαλικές σχέσεις με συγκεκριμένα άτομα,με παρότρυνε να το προσπαθήσω με κάποιον από από αυτούς.Όταν είδε κι αποείδε,μου λέει,πάρε τουλάχιστον ένα σκύλο.Πέθανα στο γέλιο.Απ'την άλλη είχα στεναχωρηθεί,γιατί νόμιζε,ότι είμαι δυστυχισμένη.Δε μου αρέσει να έχουν αυτή την εικόνα οι φίλοι μου για μένα.Ξέρω όμως,ότι εκείνη είναι έτσι.Δεν μπορεί να είναι μόνη και ποτέ δεν ήταν μόνη.Εγώ είμαι από άλλο ανέκδοτο.Όχι ότι δε με ενδιαφέρει η συντροφικότητα.Κάθε άλλο.Αν δεν υπάρχει όμως και κάποια περίοδο στη ζωή μου,δεν το βιώνω σαν δράμα,σαν απώλεια,σαν μειονέκτημα.Έχω πέσει στα πατώματα για σχέσεις,που τελείωσαν,επειδή τελείωσαν,αλλά όχι για τη μοναξιά,που με περίμενε.Ακόμα και τώρα,που έχω μπει στον "ίσιο" δρόμο κι έχει ανακουφιστεί μερικώς,διότι αν δε δει κουφέτα,δε θα ησυχάσει τελείως,τη φουρκίζω καμιά φορά.Της λέω,ότι θα μείνω η γεροντοκόρη με τους μεγάλους έρωτες και θα με θέλετε όλοι στα τραπέζια στις γιορτές,γιατί θα έχω τις καλύτερες ιστορίες.
