Κάποιοι όταν βλέπουν να κατακρίνουν το φετιχισμό της βίας των αντιεξουσιαστών και να κάνουν λόγο για τραμπούκους, σπεύδουν να επικαλεστούν τις ελευθεριακές ιδεολογικές διακηρύξεις της αναρχίας, ώστε να "καταρρίψουν" την κατηγορία του τραμπούκου φασίστα. Ο Μαρξ έλεγε πως " όπως δεν μπορούμε να κρίνουμε ένα άτομο από την ιδέα που σχηματίζει για τον εαυτό του, έτσι δεν μπορούμε να κρίνουμε μια εποχή μεγάλων μεταβολών από τη συνείδηση του εαυτού της". Είσαι δεν είσαι μαρξιστής, η σκέψη του αυτή είναι βαθιά αληθινή. Αυτό καθ' αυτό, το τσιτάτο του Μαρξ μοιάζει άσχετο με την υπόθεση, αλλά ο τρόπος σκέψης του είναι που έχει ενδιαφέρον. Ένα πολιτικοκοινωνικό κίνημα όπως ο αντιεξουσιαστικός χώρος, δεν θα κριθεί από τις ιδεολογικές του διακηρύξεις, αλλά από τις πράξεις του. Και ο θρησκευτικός ζήλος και φανατισμός των αντιεξουσιαστών, η αυθαίρετη απόδοση "δικαιοσύνης" στο όνομα των αφαιρέσεων τους, ο μηδενισμός τους, τους καθιστά για τα δικά μου κριτήρια, άκρως ακατάλληλους για ένα δημοκρατικό καθεστώς, κι όχι απλά για ένα φιλελεύθερο αστικό καθεστώς όπως τα σύγχρονα δυτικά.