Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας φόβος;
O μεγαλύτερός μου φόβος είναι η μοναξιά, το να είμαι μόνος μου.
Έχεις μείνει για πολύ καιρό μόνος;
Ολοκληρωτικά μόνος έμεινα για περίπου δέκα μήνες, όσο ταξίδευα. Βέβαια γνωρίζεις πάντα κόσμο στα μέρη που πας, αλλά δεν είναι το ίδιο. Είναι καλύτερα να ταξιδεύεις με παρέα.
Να μείνω μόνη στη ζωή μου. Είναι μία σκέψη που έρχεται πρώτη απ' όλες, με διαφορά, όταν μιλάμε για φόβους ή φοβίες.
Ο μεγαλύτερός μου φόβος;
Ναι.
Οι γυναίκες!
Γιατί;
Γιατί είναι σκέτη ταλαιπωρία, και αν και είμαι τώρα σε σχέση δεν τις εμπιστεύομαι. Έχω πάντα μία επιφύλαξη, μια "φοβία" αν θες.
Αυτό που φοβάμαι περισσότερο απ' όλα είναι η αποτυχία.
Ποια θα έλεγες ότι είναι η μεγαλύτερή σου προσωπική αποτυχία μέχρι τώρα;
Δεν έχω βιώσει κάποια μεγάλη, σοβαρή, αποτυχία ως τώρα, και ίσως γι' αυτό να την φοβάμαι και τόσο. Επειδή δεν ξέρω ακόμα πως θα μπορούσα να την διαχειριστώ. Ως μεγαλύτερή μου αποτυχία θεωρώ μία περίοδο δύο περίπου χρόνων, που ενώ θα μπορούσα να είμαι πολύ παραγωγική δεν έκανα απολύτως τίποτα. Φλατ. Ούτε καν διασκέδαζα. Η απόλυτη αδράνεια. Το έχω μετανιώσει αυτό.
Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι η έλλειψη προοπτικής.
Επαγγελματικής;
Όχι επαγγελματικής. Κοινωνικής.
Δηλαδή;
Δηλαδή η προοπτική του να ζεις σε μία κοινωνία που είναι από "γύψο", και δεν θέλει καν να αλλάξει.
Να μην αρρωστήσουν οι δικοί μου άνθρωποι. Οι γονείς, οι φίλοι... Αυτό φοβάμαι περισσότερο, ακόμα και από το εργασιακό μέλλον και απ' όλα.
Lucas: Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι ότι θα χαθώ στον ωκεανό.
Είχες καμία άσχημη εμπειρία στην θάλασσα;
Όχι, αλλά με φοβίζει το νερό, απεραντοσύνη του.
Julia: Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι να μην αρρωστήσω σοβαρά.
Η μοναξιά. Δεν μπορώ να μένω καθόλου μόνος. Νιώθω ότι χρειάζομαι συνεχώς ανθρώπους γύρω μου για να μη σκέφτομαι. Ακόμα κι αν πρόκειται για αγνώστους.
Αυτό που φοβάμαι περισσότερο, και το φοβόμουν από πάντα, είναι ότι θα ξυπνήσω μια μέρα και δεν θα νιώθω κανένα μα κανένα συναίσθημα. Είναι μία σκέψη που κάνω συχνά. Φοβάμαι δηλαδή μην έρθει μία μέρα και δεν μπορώ να αισθανθώ τίποτα.
Φοβίες καθημερινές, εμμονές δηλαδή, δεν έχω. Ούτε και για τα εργασιακά φοβάμαι πια. Τα έχουμε ξεπεράσει αυτά. Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι η αρρώστια, τα θέματα υγείας γενικά. Και φυσικά η μοναξιά.
Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι οι ίδιες μου οι σκέψεις.
Δηλαδή;
Κάνω άθελά μου δυσάρεστες και ανεπιθύμητες σκέψεις οι οποίες μετά με κατακλύζουν και καταντούν έμμονη ιδέα. Από ασήμαντα πράγματα, π.χ. βλέπεις κάποιον να σε κοιτάει περίεργα και μετά σου μπαίνουν διάφορες ιδέες που δεν φεύγουν, μέχρι πιο σοβαρά. Μπορεί να έχεις ακουστά τον ψυχολογικό όρο intrusive thoughts (παρεμβατικές σκέψεις), αυτό είναι. Παλαιότερα δεν μπορούσα να τις διαχειριστώ καθόλου, και με φόβιζαν, αλλά πλέον μπορώ και τις ελέγχω κάπως.
Η ανεργία! Η οικονομική και κατ' επέκταση κοινωνική αβεβαιότητα.
Ένας μόνο φόβος; Πολλοί είναι! Περισσότερο απ' όλα φοβάμαι τον καρκίνο, να μην αρρωστήσω, ενώ ένας ακόμα μεγάλος μου φόβος είναι οι ενέσεις. Να φτωχύνω δεν φοβάμαι πια, το έχω πάθει πολλές φορές.
Σίγουρα δεν φοβάμαι πια τον θάνατο. Τον έχω απομυθοποιήσει. Την αρρώστια ναι, αλλά όχι τον θάνατο. Αυτό που φοβάμαι μάλλον περισσότερο απ' όλα είναι ο ίδιος ο φόβος. Παλαιότερα λόγου χάρη μου έμπαιναν ιδέες ότι με ακολουθεί κάποιος και τέτοια. Αλλά το ξεπέρασα. Μάλλον αυτό που με φοβίζει είναι η ιδέα του περιορισμού.
____________________________
*Ο δικός σας;
Επιμέλεια: Άλκηστη Γεωργίου