Στις 2 Μαΐου του 2013 ο δήμαρχος Αθηναίων ήταν ο πρώτος Έλληνας πολιτικός που αποφάσισε ν' αντιδράσει απέναντι στη Χρυσή Αυγή, απαγορεύοντας τη διανομή τροφίμων «μόνο για Έλληνες» στην πλατεία Συντάγματος και χαρακτηρίζοντας την εκδήλωση «συσσίτιο μίσους». Η αντίδραση της Χρυσής Αυγής ήταν άμεση. Την ίδια μέρα, ο βουλευτής της Χ.Α. Γιώργος Γερμενής επιτέθηκε στον Γιώργο Καμίνη την ώρα που ο τελευταίος συμμετείχε σε διανομή αγαθών σε άπορες οικογένειες στον Κόμβο Αλληλοβοήθειας του Δήμου Αθηναίων. Ο Γερμενής, μάλιστα, όταν απομακρύνθηκε από τους άνδρες της προσωπικής φρουράς του δημάρχου, αποπειράθηκε να χρησιμοποιήσει και το όπλο το οποίο είχε μαζί του. Την επόμενη εβδομάδα ο Γιώργος Καμίνης προχώρησε σε μήνυση για απόπειρα σωματικής βλάβης και εξύβριση, την πρώτη μήνυση εναντίον στελέχους της Χ.Α. από κεντρικό πολιτικό πρόσωπο. Με την ενέργειά του αυτή ο δήμαρχος Αθηναίων έκανε το πρώτο και πιο αποφασιστικό βήμα, δείχνοντας στο πολιτικό σύστημα της χώρας τον δρόμο που θα έπρεπε ν' ακολουθήσει για να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής.
Ζητήσαμε από τον δήμαρχο Αθηναίων μια σχετική δήλωση:
Στην απόφασή μου ένιωθα όμως σίγουρος, γιατί δεν ήταν η πρώτη φορά που αντιδρούσα εγώ προσωπικά, αλλά και ο δήμος συνολικά, στις πράξεις βίας στην πόλη. Οι επιθέσεις εις βάρος μεταναστών αλλά και κάθε κατατρεγμένου ήταν σχεδόν στην ημερήσια διάταξη. Η προσπάθεια κάποιων να παίξουν τον ρόλο της Αστυνομίας, επιβάλλοντας την "τάξη" με όρους μαφίας στις γειτονιές που πλήττονταν περισσότερο από την κρίση, ήταν παραπάνω από έκδηλη. Η, έστω και φραστική, καταδίκη σπάνιζε τότε. Εμείς επιμείναμε. Είπαμε πρώτοι ότι πρόκειται για νεοναζιστικό μόρφωμα και ότι η δράση τους παραπέμπει σε εγκληματική οργάνωση. Δεν κρυφτήκαμε πίσω από τα λόγια μας. Αν και τους είχαμε (τρόπος του λέγειν, διότι η παρουσία τους είναι υποτυπώδης) στα απέναντι έδρανα στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Σήμερα, έστω και καθυστερημένα, αποτελεί κοινό τόπο για τις πολιτικές δυνάμεις η ανάγκη για μετωπική σύγκρουση με τα σχήματα που αποστρέφονται τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό. Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας πρέπει όμως να αντιληφθούν ότι δεν δικαιούνται να καθυστερήσουν, ότι τέτοιου τύπου μορφώματα θα υποχωρήσουν μόνο όταν εκλείψουν οι λόγοι που τα δημιούργησαν: η εγκατάλειψη γειτονιών, η ανασφάλεια και η παντελής απουσία μεταναστευτικής πολιτικής, τόσο στην ένταξη των νομίμων όσο και στη διευκόλυνση επιστροφής των υπολοίπων στις πατρίδες τους».