Αν ο Σαμαράς της είχε δώσει το υπουργείο Υγείας δεν νομίζω να είχε προκύψει κανένα σοβαρό και ηχηρό κιχ. Για 1-2 μέρες θα έκαναν viral τίποτα πρόχειρα και κακόγουστα κολάζ της πενηνταπεντάρας πια Γκερέκου ως φιλήδονης Γερμανίδας νοσοκόμας με αμφιθεατρικό μπούστο και κατακόκκινα χείλη με χυμένο περίγραμμα, αλλά πολύ σύντομα το κέντρο βάρους θα μετατοπιζόταν σε πιο ουσιώδη θέματα ζωής και θανάτου και οι κακεντρεχείς θα έβαζαν τα σεξιστικά τους αστεία υπόθετο.
Ξεδιπλώνοντας, όμως, άλλη μια πτυχή της εκκεντρικής συλλογιστικής και του διεστραμμένου χιούμορ του, ο πρωθυπουργός που σε κρίσιμους καιρούς υπουργοποίησε τον Γιακουμάτο, τον Ντινόπουλο, τον Κικίλια και έκανε κυβερνητικό εκπρόσωπο τη Σοφία Βούλτεψη, διάλεξε να τοποθετήσει και τη βουλευτή Κερκύρας στο πιο κόντρα και ξένο σε εκείνη (υφ)υπουργείο από όλα: το Πολιτισμού.
Το ξέρω ότι υπάρχουν ένα σωρό απαξιωτικές και άδικες απλουστεύσεις που η κοινωνία κολλάει σαν τις τσίχλες στα τακούνια των ωραίων γυναικών για να τις καθυστερεί στον πολιτικό βηματισμό τους. Όπως και μια παραδεδομένη αισθητική γραμμή στη διακυβέρνηση, που με ανατριχιάζει με τη μπαναλιτέ της -λες και είναι η καράφλα του μεσήλικα και το προκοίλι τα φωτοστέφανα της αποτελεσματικότητας στην πολιτική.
Όμως, εγώ που δεν τσιμπάω με κάτι τέτοια σεξιστικά κλισέ και μια χαρά θα σεβόμουν τη Ζιζέλ ως πρόεδρο της Βραζιλίας, κατανοώ ταυτόχρονα γιατί τα social media ξεχείλισαν -δευτερόλεπτα μετά τον ανασχηματισμό- από κουλτουριάρικη οργή και διανοουμενίστικο σαρκασμό (με ολίγον από topless φωτογραφίες αρχείου και πολύ Τόλη Βοσκόπουλο). Tο (υφ)υπουργείο Πολιτισμού φαίνεται ότι παραδόθηκε στα μακριά και καλοσχηματισμένα χέρια της Άντζελας, όχι μόνο γιατί είναι ικανή στο πολιτικό μάνατζμεντ (στο οποίο btw παίζει και να είναι άριστη), αλλά επειδή επιπλέον, η ηθοποιός του παρακάτω βίντεο, είναι λέει και καλλιτέχνης. Άντζελα=καλλιτέχνης, άρα υπουργείο=Πολιτισμού. Τόσο απλά. Και τόσο γκροτέσκα.
Είναι νομίζω ανώφελο να μπούμε ξανά στη χωρίς τέλος θεωρητική συζήτηση σχετικά με το τι είναι Τέχνη και τι όχι. Από το pole dancing μέχρι το drag show και από τα τραγούδια της τάβλας μέχρι τον Τζεφ Κουνς, δεν λύνεται αυτός ο γόρδιος δεσμός αν δεν λιπανθεί από τα αιθέρια έλαια της εμπειρίας. Να έχεις δει, δηλαδή, και Σταμάτη Φασουλή και Θοδωρή Τερζόπουλο και να γνωρίζεις από ένα σημείο και μετά ότι δεν έχεις το ηθικό δικαίωμα αυτά τα δύο να τα κατατάσσεις κάτω από το ίδιο λήμμα «θέατρο».
Βρίσκω, λοιπόν, πολύ επί κοντώ το άλμα της λογικής που έκαναν ο Αντώνης Σαμαράς, ο Ευάγγελος Βενιζέλος κι όποιος άλλος ευθύνεται για την απόφαση να πάει, τρόπον τινά δικαιωματικά, μια πρώην στάρλετ στο υπουργείο του Αρχαίου Δράματος και του Παρθενώνα. Αυτό που λέω ίσως ακούγεται βαρύγδουπο και υπερβολικό για τις χίμα εποχές που ζούμε και επιπλέον ενδέχεται η κυρία Γκερέκου να είναι μια ικανή (σε όλα τα άλλα εκτός από το θέατρο), δυναμική, ηθική και ακέραιη πολιτικός –δεν το ξέρω, δεν το αμφισβητώ. Όμως, καλύτερα να πάρει το υπουργείο Υγείας ένας δικηγόρος, παρά ένας μαιευτήρας με ιστορικό βρεφικής θνησιμότητας 100%. Καλύτερα το υπουργείο Οικονομικών ένας αστυνομικός, παρά ένας λογιστής που έχει φαλιρίσει δέκα εταιρίες.
Είναι και αυτή η αναπόφευκτη σύγκριση με τη Μελίνα Μερκούρη που την κατακαίει... Βλέπεις, η Μελίνα του Χατζιδάκι και του Γκάτσου, του Κουν και του Χορν, της Ίλιας, της Φαίδρας και της Στέλλας, του αντιδικτατορικού αγώνα και πάνω απ' όλα και παντοτινά, του Ζιλ Ντασέν, δεν είναι όμοια και ανάλογη της Άντζελας Γκερέκου, συζύγου Τόλη Βοσκόπουλου, επειδή, όπως επισήμαναν αβασάνιστα κάποιοι, ήταν και οι δυο ηθοποιοί, σέξι και ΠΑΣΟΚ.
Όχι ότι θεωρώ προσβολή και ταμπού τη σύγκριση της μίας υπουργού Πολιτισμού με την άλλη. Οι φωτεινές προσωπικότητες σαν τη Μελίνα, που άφησαν το φάλτσο στίγμα τους σε μια ολόκληρη εποχή, δεν είναι δα τοτέμ να μην τις αγγίζουμε. Ίσα ίσα που θα 'πρεπε να χρησιμοποιούνται κατά κόρον ως αιώνια αναλλοίωτα σταθμά φυλαγμένα στο μουσείο της μνήμης, παγκόσμιες σταθερές με τις οποίες θα αντιπαραβάλλουμε συχνά όλους τους υπόλοιπους για να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε. Να μπορούμε να υπολογίσουμε, δηλαδή, κάθε στιγμή με ακρίβεια τι δεκαδικό της Μελίνας είναι η Άντζελα και πόσο έχει αποπληθωριστεί το υπουργείο Πολιτισμού από το 1981 έως σήμερα.
Το είδα σε ένα σχόλιο στο facebook, γραμμένο κάτω από παλιές γυμνές φωτογραφίες της, οι οποίες κακώς βέβαια θεωρούνται από μόνες τους σεμνότυφο επιχείρημα εναντίον της: «Μα πως κάνετε έτσι;», έγραψε κάποιος. «Και για τη Μελίνα τα ίδια έλεγαν κάποιοι το '81 και τώρα την έχουμε σχεδόν ανακηρύξει αγία. Για συνέλθετε και αφήστε την Γκερέκου να αποδείξει τι είναι ικανή να κάνει. Ίσως φέρει αυτή πίσω τα Ελγίνεια που δεν μπόρεσε η άλλη».
Δεν του έκανα φυσικά like, αλλά η υπομονή μου είναι πια ανεξάντλητη σαν τη φιλοδοξία της Άντζελας Γκερέκου και θα περιμένω στα αλήθεια να δω τι ωφέλιμο θα προκύψει για το έθνος από τον τελευταίο ανασχηματισμό στο (υφ)υπουργείο που ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς προβάλλει ξανά και ξανά ως τη σωσίβια λέμβο στο ηθικό μας ναυάγιο. Και ύστερα η υπομονή μου θα αγκαλιάσει την Κατερίνα Καινούργιου -μέχρι κι εκείνη να φτάσει στη βουνοκορφή του στόχου της. Την είδα προχθές στο πάρτι ενός celebrity περιοδικού και αμέσως σκέφτηκα: Μωρέ λες;