Το «Στα ‘δωσα όλα κι έμεινα στον άσο», αντηχεί καθώς ο Χ. μπαίνει στην κουζίνα.
«Μωρό τί ακούς, μου κάνεις πλάκα;»
«Κάνω αντίφα», λέω.
«Είναι Λάμψη;»
«Όχι. Είναι ο σταθμός μου.»
«Ο σταθμός σου παίζει γκαράζ πανκ. Αυτή είναι η Δέσποινα Βανδή.»
«Η Βανδή είναι πανκ».
«Από πότε;»
«Από τότε που έκραξε τον φασίστα τον Νότη. Μόλις την έχωσε ο Σάκιτ, μετά την Λύντια Λαντς», λέω και ο Χ. μένει κάγκελο.
Όταν ο Σάκιτ αναφέρθηκε για πέμπτη φορά στην εκπομπή του, τρυφερά, στο ‘Δεσποινάκι’, φαντάστηκα μια έφηβη εξαδέλφη με πλεξίδες και βέρμαχτ από τα Σεπόλια. Αλλά στην πορεία αποσαφήνισα ότι ο αναρχικός ραδιοφωνατζής αναφερόταν στην τραγουδίστρια Βανδή. Που μέσα σε δυο μέρες, από Σκυλού έγινε ‘Δεσποινάκι’. Με το παίξιμο του τραγουδιού της, άρχισαν να μαλώνουν οι συμπαρουσιαστές στον αέρα. «Φεύγω! Τι παρακμή!» φώναζε η Αποσύνθεση. «Έχεις στεγανά Αποσύνθεσή μου. Καλά είναι να τα σπάσεις. Ας ακούσουμε λίγο Δεσποινάκι. Ας την τιμήσουμε», απαντούσε ο Σάκιτ. Στη μέση του τραγουδιού η Αποσύνθεση δεν άντεξε, όρμησε. Ακούστηκε ένας ήχος σαν καλώδιο που βγαίνει απότομα από την πρίζα.
Απ’ άκρη σ’ άκρη στη χώρα σφάζονται, λόγω Δεσποινακίου. Οι αστεγανοποίητοι μερακλώνουν απενοχοποιημένα, βάζουν λίγο ουίσκι μπουζουκιών στο πανκ τους. Οι σκληροπυρηνικοί αναρχικοί άξαφνα την αγαπούν, την παίζουν στα προχώ ραδιόφωνά τους. Διότι το παν(κ) δεν είναι το στυλ. Δεν είναι όλα αισθητική. Εκτός αν είσαι Έλληνας δήμαρχος. Η ζωή όμως είναι κυρίως πολιτική. Και η πολιτική κερδίζει την αισθητική, ή τουλάχιστον θα έπρεπε. Τι να το κάνω που ο τύπος απέναντι φοράει υπέροχο μπλουζάκι με σφυροδρέπανο αν δεν έχει διαβάσει μαρξισμό; Τι να το κάνω το βρακί Τσε Γκεβάρα; Θα προτιμήσω τον άλλο, με το αστάμπωτο μπλουζάκι και το τυπωμένο μυαλό.
«Πώς παίζεις Λύντια καπάκι με Βανδή;» φώναζε η Αποσύνθεση στον Σάκιτ και είχε κάποιο δίκιο. Η Λύντια Λαντς είναι αυτοκαταστροφική, ανισσόροπη, ανύπαντρη, μηδενίστρια, αχαλίνωτη, ουρλιάζουσα, απόλυτα κι επίτηδες αντεργκράουντ - αλλά όχι σωπασμένη. Η άλλη είναι ισορροπημένη, παντρεμένη, μητέρα, ματσωμένη, καβατζωμένη, μέινστρημ. Την Λύντια έτρεξα από Μυτιλήνη για να τη δω λάιβ. Την άλλη, και να ‘παιζε στη γειτονιά μου, δεν. Τι κοινό έχουν αυτές οι δυο για τον ντιτζέι; Καθώς ο υπερδημοφιλής ποπ σταρ με τα μπράτσα έλεγε ότι «δεν τον ανησυχεί η Χρυσή Αυγή», ότι κι αν σήμαινε αυτό, καθώς ο Βυζαντινός τραγουδιστής δήλωνε συμπαθών, η Βανδή διατύπωνε μια ξεκάθαρη στάση. Δεν ήταν σωπασμένη. Όταν σε μια χώρα μπερδεμένη, ζαλισμένη, με ακυρωμένη δημόσια τηλεόραση, ψυχοπαθή κανάλια και σκυλάδες που γουστάρουν ναζί, κάποια με απήχηση λέει το προφανές, παραβλέποντας συνεργασίες και χρήμα, κάτι κάνει. Κάνει αποτελεσματικότερη αντίφα από δυο πυρήνες αντιεξουσιαστών που συνεδριάζουν κάθε βδομάδα. Και τότε ο Σάκιτ δε μπορεί παρά να την αγαπήσει. Γιατί έχουμε πόλεμο γαμώ το. Και όσοι είναι αντί, είναι δικοί μας.
Ήταν κίνηση αντίφα. Καράτε. Και το πανελλήνιο στάθηκε κι άκουσε. Διότι μίλησε μια ντίβα. Όντας έξω από το τάργκετ γκρουπ της, μακριά από τις πίστες της, βλέπω ότι είναι ντίβα. Από αντίφα φωνάρα. Κι από φωνή φωνάρα: Η δεύτερη φορά που το σκέφτηκα αυτό ήταν προχθές, που έκανε την Δήλωση. Η πρώτη ήταν στο αθάνατο σήριαλ ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ όπου τραγουδούσε το «Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι». Μαχαίρι, όπως η σχέση της με τον Σφακιανάκη για τον οποίο την κράζουν άγρια στο φέισμπουκ. Όταν μια διασημότητα λέει το προφανές μία τέτοια μεσαιωνική, μεσσιανική στιγμή της χώρας, είναι σα να ουρλιάζει. Σα να ουρλιάζει δίπλα στους Σεξ Πίστολς.
Ψάχνοντας ν’ ακούσω Βανδή ανακαλύπτω ότι ξέρω τα κομμάτια της. Κάπου κάποτε ακούγονταν παντού, απόηχος της Ελλάδας της χλίδας. Ίσως μια μέρα να θεωρηθεί καλτ, σαν την Πόλυ Πάνου. Ίσως όχι. Δεν έχει σημασία. Έχει κοινό. Κι αν επηρέασε έστω και έναν από αυτούς, μπράβο. Στην επιστολή της πάντως τραγούδησε ένα τραγούδι που ήθελα να ακούσω. Και νιώθω πιο κοντά της απ’ ότι στη γειτόνισσα που μερακλώνεται εναλλάξ με Χατζιδάκι (το πρωί) και Μήλο μου κόκκινο (στους γάμους) αλλά πιστεύει, όπως ο Νότης, ότι οι μετανάστες μας χαλάνε την αισθητική. Ότι η φτώχεια μας χαλάει την αισθητική. Η γειτόνισσα πιστεύει βέβαια ότι κι ο Νότης μας χαλάει την αισθητική: με την αισθητική δε βγάζεις άκρη. Δε νομίζω ότι διάβασε το κείμενο του Χατζιδάκι: δεν καταλαβαίνει χριστό από Χατζιδάκι. Που είναι αντίφα χριστός, Κυρία μου. Εύχομαι η κόρη της να τα φτιάξει με μετανάστη χωρίς χαρτιά και να φύγουν μαζί στη Σουηδία.
Πλάκα πλάκα, οι πιο αντιναζί ανακοινώσεις της διετίας έχουν γίνει από τους ΠΑΟΚτσήδες και τη Βανδή. Σταράτα και χωρίς μισαλλοδοξία.
Ναι, είναι της πίστας, πλούσια, λάιφσταιλ - αυτό δε σημαίνει ότι δε θα μιλήσει.
Ναι, είσαι αδύναμος, ένας, άγνωστος - αυτό δεν σημαίνει ότι δε θα μιλήσεις.
Μπάοκ.