Παρουσιάστηκε χθες στο υπουργικό συμβούλιο το νομοσχέδιο που αφορά την αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών. Πολλοί έχουν βιαστεί να μιλήσουν για «αποποινικοποίηση» και να περιμένουν είτε με αγωνία είτε με τρόμο τα γνωστά «coffee shops» να ανοίξουν στην Αθήνα. Λάθος. Από όσο μπορούμε να καταλάβουμε ο συγκεκριμένος νόμος προσπαθεί να αδειάσει τις φυλακές από τους χιλιάδες ανθρώπους που βρέθηκαν εκεί επειδή απλά ήταν εξαρτημένοι από τις ουσίες. Αν και είναι γνωστό πως στη φυλακή αντί να «κόψεις» γίνεσαι χειρότερος, κανείς ποτέ δεν σκέφτηκε πως όλα αυτά τα παιδιά χρειάζονται θεραπεία και όχι σωφρονισμό.
Καταρχάς, δεν αλλάζει η διαδικασία: αν συλληφθεί κανείς με ποσότητα ναρκωτικών, πηγαίνει αυτόφωτο και μετά δικαστήριο. Η ποσότητα που θα ξεχωρίζει τον χρήστη από τον έμπορο θα ορίζεται από την εκάστοτε σύνθεση του δικαστηρίου. Άρα περιμένουμε την πρώτη εκδίκαση υπόθεσης για να έχουμε δεδικασμένο. Η δημόσια χρήση ναρκωτικών τιμωρείται με πρόστιμο και με φυλάκιση. Επίσης, αλαφραίνουν οι ποινές για τους εθισμένους που διακινούν ναρκωτικά ώστε να διασφαλίσουν τη δική τους δόση. Αντιθέτως, βαρύτερες είναι οι ποινές για τους μεγαλέμπορους. Πράγμα που ίσχυε πάντα άσχετα άμα δεν τους έπιαναν ποτέ.
Το σημαντικότερο όλων είναι η άμεση συσχέτιση των προγραμμάτων απεξάρτησης με τα σωφρονιστικά ιδρύματα. Αρκεί βέβαια να βρεθεί η κατάλληλη φόρμουλα.
Το νομοσχέδιο κινείται προς μια σωστή κατεύθυνση υπό την έννοια ότι η αντίληψη για τα ναρκωτικά στην ελληνική κοινωνία είναι απαρχαιωμένη. Όταν σε γενικές γραμμές οι εξαρτημένοι παρουσιάζονται σαν παράσιτα που πρέπει να εξοντωθούν το να έρχεται το κράτος και να σου μιλάει για «ασθένεια» και όχι για «έγκλημα» είναι θετικό. Το μεγάλο ζήτημα είναι αν θα καταφέρει το κράτος να ανταπεξέλθει σε αυτό που εξαγγέλλει;
Θα υπάρξει μεγαλύτερη χρηματοδότηση για τα προγράμματα απεξάρτησης ώστε να μπορέσουν να βοηθήσουν περισσότερο κόσμο;
Θα τελειώνει το αστείο με τη «λίστα» των χρηστών για υποκατάστατα της ηρωίνης από νοσοκομεία, ΟΚΑΝΑ και ιατρεία. Πολλές φορές άνθρωποι περιμένουν περισσότερο και από επτά χρόνια για να μπουν σε πρόγραμμα μεθαδόνης και όταν έρθει η ώρα τους είναι πιθανότατα νεκροί;
Θα φροντίσει κάποιος φορέας να πείσει και να εκπαιδεύσει την κοινωνία ότι τα ναρκωτικά είναι ένα πρόβλημα που προκαλείται από την ίδια την κοινωνία (όχι από το Θεό ή τα γονίδια) και λύνεται από την ίδια την κοινωνία;
Είναι σε θέση η αστυνομία να εφαρμόσει το νέο νόμο; Ή θα επιδείξει μια χαλαρότητα που είναι εξίσου επικίνδυνη;
Η συζήτηση στη δημόσια διαβούλευση έχει ξεκινήσει και μακάρι να είναι εποικοδομητική. Τα αντεπιχειρήματα στο νομοσχέδιο από κόμματα και παπάδες που μιλάνε περί «μαστούρας» του λαού είναι τουλάχιστον ρατσιστικά και δείχνουν το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο των ανθρώπων που ρυθμίζουν την καθημερινότητα μας. Τι να κάνουμε, αυτοί είμαστε.