Σου αρέσουν τα ταξίδια, λατρεύεις να χαζεύεις με τις ώρες φωτογραφίες από το εξωτερικό, αλλά δεν μπορείς να συνεννοηθείς με την παρέα σου για να πας σε κάποιον από τους αγαπημένους σου προορισμούς. Οι λόγοι είναι πολλοί, άλλος δουλεύει συνέχεια, άλλος έχει οικονομικές δυσκολίες, άλλος δεν «ψήνεται» και τόσο. Αλλά εσύ, έχεις τρελαθεί και θες να πας κάπου να ξεφύγεις λίγο από όλο αυτό που ζεις εδώ.
Το solo travelling είναι μια λύση για όλους τους παραπάνω και απευθύνεται σε όλους. Αν βάλεις στόχο να πας σε ένα μέρος, τίποτα δεν πρέπει να μπαίνει εμπόδιο ανάμεσα σε εσένα και στα θέλω σου. Το μόνο που χρειάζεται είναι προγραμματισμός, καλή οικονομική διαχείριση και πάνω απ' όλα θέληση.
Τρανό παράδειγμα η Ειρήνη, μια 25χρονη κοπέλα που εργάζεται στην Αθήνα στον τομέα των τουριστικών και είχε τη δυνατότητα φέτος στην περίοδο των Χριστουγέννων να μην χρειαστεί να εργαστεί για κάτι παραπάνω από έναν μήνα.
Έχοντας αυτή την ευκαιρία δεν την άφησε ανεκμετάλλευτη, είχε οργανώσει το ταξίδι της από το περασμένο καλοκαίρι και από τις 21 Δεκεμβρίου μέχρι τις 21 Ιανουαρίου βρισκόταν σε έναν εκ των πιο δημοφιλών προορισμών, την Ταϊλάνδη.
Η δραματική διαφορετικότητα της πραγματικότητας, τα ιλιγγιώδη συναισθήματα και τo μέγεθος της φαντασμαγορίας που έζησα, δεν είναι κάτι που μπορεί να περιγραφεί με πολλές λέξεις πέρα από το "καλά". Αν μπορούσα να ξεχωρίσω με κόπο μια εμπειρία ως την πιο δυνατή ίσως διάλεγα τις μέρες που έκανα scuba diving στο νησί Tao. Να γίνεσαι μάρτυρας του ωκεανού σε όλο του το μεγαλείο, εμπειρία ζωής που σου κόβει την ανάσα.
Πώς, όμως, κατάφερε να κάνει κάτι τέτοιο, να το πάρει δηλαδή απόφαση, αφού όπως μας είπε είναι από τα άτομα που δεν μπορούν με τίποτα ούτε στο σπίτι να κάτσουν μόνοι.
— Πώς σου «καρφώθηκε» η ιδέα να ταξιδέψεις ολομόναχη για έναν μήνα στο εξωτερικό;
«Ακόμα αναρωτιέμαι. Η ιδέα του "μεγάλου ταξιδιού" γεννήθηκε στα μέσα του καλοκαιριού και εν ώρα εργασίας, δεδομένου ότι απασχολούμαι στον τουρισμό και η προοπτική των καλοκαιρινών διακοπών που όλοι περιμένουμε, βρισκόταν 4932.53 μίλια μακριά, όσα και η Ταϊλάνδη, τυχαίο; Έτσι αναρωτήθηκα πώς θα γίνει, όταν όλοι θα είναι τυλιγμένοι με τα κασκόλ στην άδεια μου, εγώ να λιάζομαι σε καμιά εξωτική παραλία, αργάμιση.
»Η πρόσκληση, να σου πω την αλήθεια, ήταν πάντα ανοιχτή, αλλά μετά τα πρώτα «όχι» από φίλους και γνωστούς, αρχίζει κανείς και απογοητεύεται. Όλα, κατέληξα, είναι θέμα προτεραιοτήτων, οπότε ήταν ή μόνη ή καθόλου, και δε θα μπορούσα να επιτρέψω να συμβεί το δεύτερο».
— Πώς επέλεξες τον προορισμό σου;
«Κακά τα ψέματα, πρωταρχικό μέλημα ήταν το budget και μέχρι πού μπορώ να φτάσω με αυτό. Έψαχνα τον πιο value for money προορισμό και κατέληξα στην νοτιοανατολική Ασία που όλοι κάπως, κάπου έχουμε ακούσει ότι είναι πιο οικονομικά.
Βιετνάμ-Λάος-Καμπότζη ήταν το αρχικό σχέδιο, μα καθώς έψαχνα στο χάρτη, συνειδητοποίησα ότι τους λείπει αυτό που χρειαζόμουν πιο πολύ. Οι εξωτικές παραλίες που σταδιακά έχτιζα στο μυαλό μου όλο το καλοκαίρι που πέρασα στο Μοναστηράκι.
Έτσι κατέληξα στην Ταϊλάνδη και ό,τι χρειάστηκε για να με πείσει ήταν πραγματικά η πιο κλασσική εικόνα των Windows, η εικόνα μιας παραλίας με ένα φοίνικα».
— Ποια ήταν τα βήματα που ακολούθησες κανονίζοντας το ταξίδι σου και τι είχες στο μυαλό σου όταν βρισκόσουν σε φάση οργάνωσης;
«Βήματα, μυαλό, οργάνωση... ΤΙ; Η πρώτη παρορμητική απόπειρα της αγοράς των εισιτηρίων πήγε στράφι όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορείς να ταξιδέψεις εκτός Ευρώπης μόνο με ελληνική ταυτότητα αλλά πρέπει εκ των προτέρων να αποκτήσεις διαβατήριο, καλό; Καλό
. Εκεί ήταν λοιπόν που άρχισα να το σκέφτομαι πιο σοβαρά για πρώτη φορά. Κίνησα, τότε, τη διαδικασία έκδοσης διαβατηρίου, η οποία όλως παραδόξως έκανε μόνο τρεις μέρες και μετά έλυσα το επόμενο θέμα που με είχε αγχώσει πολύ με μια απλή αναζήτηση στο ίντερνετ. "THAILAND VISA". Ό,τι χρειάζεται να ξέρεις.
»Επόμενο τέθηκε το ζήτημα της διαδρομής και του πόσα μέρη μιας χώρας μπορεί να καλύψει κανείς σε ένα μήνα. ΠΟΛΛΑ. Έκοψα και έραψα αρκετά, ξεσηκώνοντας ιδέες από διαδρομές που έχουν ακολουθήσει άλλοι, ακόμα και από έτοιμα τουριστικά πακέτα. Το αποτέλεσμα ήταν υπέροχο. Διαμονή, oh my God! Έναν έναν τους προορισμούς και χόστελ. Ιδανική ευκαιρία για solo travelers για να γνωρίσουν άλλους μοναχικούς ταξιδιώτες. Και όλα ήταν –σχεδόν- έτοιμα».
— Όταν έφτασες εκεί, ποιες ήταν οι πρώτες σου σκέψεις για όλα όσα θα βίωνες;
«Οι πρώτες σκέψεις ξεκινάνε πολύ πιο πριν απ' αυτό. Όταν έμπαινα στο λεωφορείο για Ελ. Βενιζέλος και σκεφτόμουν, "τώρα όντως, στ' αλήθεια, έχω ξεκινήσει και πάω;".
Όταν πια έφτασα εκεί και μετά το άγχος του "ποιο λεωφορείο παίρνω για το κέντρο;" -που με τα πολλά ήταν το μεγάλο έξω από την πόρτα του αεροδρομίου (εκεί όπου κατευθύνονταν όλοι) και είδα για πρώτη φορά την κοπέλα στο γκισέ που μου ζήτησε 60baht (1,58 ευρώ) για το εισιτήριο με το πιο αυθόρμητο, αυθεντικό χαμόγελο που έχω δει ποτέ, όλα ξαφνικά έγιναν απλά. Μία εσωτερική γαλήνη και μια ψυχική ηρεμία με πλημμύρισε παρότι βρισκόμουν μέσα στο χάος της Μπανγκόκ. Ένα μήνα Ταϊλάνδη. Ωραία».
— Πώς κύλησαν οι μέρες σου εκεί; Θυμάσαι την πιο δυνατή σου εμπειρία;
«Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει. Ο όγκος των πληροφοριών, απίστευτος. Φρενίτιδα, ολοκλήρωση, έξαψη, συγκίνηση. Ακόμα και όταν πια γύρισα, η απάντηση στο κλασσικό "πώς πέρασες" ήταν να χάνομαι στις σκέψεις μου για μερικά δευτερόλεπτα και ύστερα να απαντάω ένα σκέτο "καλά".
Η δραματική διαφορετικότητα της πραγματικότητας, τα ιλιγγιώδη συναισθήματα και τo μέγεθος της φαντασμαγορίας που έζησα εκεί, δεν είναι κάτι που μπορεί να περιγραφεί με πολλές λέξεις πέρα από το "καλά".
Αν μπορούσα να ξεχωρίσω με κόπο μια εμπειρία ως την πιο δυνατή ίσως διάλεγα τις μέρες που έκανα scuba diving στο νησί Tao. Να γίνεσαι μάρτυρας του ωκεανού σε όλο του το μεγαλείο, εμπειρία ζωής που σου κόβει την ανάσα».
— Δημιούργησες φίλους με τους οποίους κρατάς επαφές μέχρι σήμερα;
«Εξυπακούεται! Από Αργεντινή και Κολομβία, μέχρι την άλλη άκρη του πλανήτη, τη Νέα Ζηλανδία. Ελπίζω να καταφέρω να επισκεφτώ έστω κάποιους από αυτούς. Ή να έρθουν αυτοί εδώ. Ήδη, αυτό το καλοκαίρι καταφθάνουν οι πρώτοι για διακοπές στην Ελλάδα και η προσμονή είναι παραπάνω από γλυκιά».
— Τι θα έλεγες σε κάποιον που θέλει να ταξιδέψει αλλά δεν βρίσκει την παρέα για να το κάνει;
«Αν όχι "πάμε μαζί" όπως πια συνηθίζω, θα ήταν, πολύ σωστά: "Και γιατί δεν πας μόνος/η σου, τότε;". Ο πρώτος φόβος, αυτός της μοναξιάς, από το "να βγούμε μόνοι για ποτό στο μπαρ που δουλεύει ένας φίλος, απλά θα έχει δουλειά και δε θα μπορεί να μας μιλάει", μέχρι ένα μήνα στην Ταϊλάνδη πρέπει να ξεπεραστεί. Χρειάζεται να καταβάλλει κανείς προσπάθεια για να μην γνωρίσει άλλο κόσμο.
Μάτια ανοιχτά, άλλοι σε παρέες και άλλοι solo travelers είναι παντού έτοιμοι να σε εντάξουν ή να ενταχθούν στην παρέα. Αλλά ακόμη και αν μια μέρα είναι κάπως πιο μοναχική από τις άλλες, υπάρχει πάντα ένα ωραίο μέρος με γρασίδι, άμμο ή ωραία θέα για να διαβάσεις ένα βιβλίο, ή απλά να βάλεις μουσική και να καθίσεις να παρατηρείς τον κόσμο.
Ο δεύτερος και πιο σημαντικός φόβος είναι αυτός της ασφάλειας, ειδικά για τις γυναίκες, γα αυτό και η επιλογή του προορισμού πρέπει να γίνεται με προσοχή και αποφασιστικότητα. Ο κόσμος είναι στην πραγματικότητα μικρός και η ενημέρωση βρίσκεται παντού! Και στην τελική δίνεις απλά απάντηση και στην ερώτηση: "Τι κι αν έκανα τελικά αυτό το ταξίδι;"»
— Σκέφτεσαι να το ξανακάνεις;
«Μα φυσικά, τι εννοείς! Νομίζω άρχισα να σκέφτομαι τον επόμενο προορισμό με το που έφτασα ξανά Ελλάδα. Νομίζω πως έχω βρει το νόημα της ζωής και σκοπεύω να το ακολουθήσω, όσα μίλια μακριά και να είναι αυτή τη φορά. Ακατόρθωτο δεν είναι, το μόνο που χρειάζεται είναι ο στόχος.
»» Δεν γνωρίζω αν αυτό θα γίνει σύντομα αλλά η κατανόηση της λέξης αυτάρκεια, η κοινωνικοποίηση και η ώθηση της αυτοπεποίθησης στη ζωή είναι αρκετοί λόγοι για μένα ώστε να το επιχειρήσω ξανά».