Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Τα δάκρυα του Υπουργού

Αν αυτός, που δουλειά του είναι να προλαβαίνει τέτοιες τραγωδίες, κλαίει, τότε τι να κάνουν όσοι ψάχνουν στα νεκροτομεία ν’ αναγνωρίσουν τους αγαπημένους ανθρώπους τους, εξαιτίας του;

Τα δάκρυα του Υπουργού

Η ΕΙΚΟΝΑ  του Υπουργού Μεταφορών και Υποδομών να βουρκώνει στον τόπο της τραγωδίας, θα μπορούσε να είναι συγκινητική εάν δεν ήταν εξοργιστική.

Αν αυτός, που δουλειά του είναι να προλαβαίνει τέτοιες τραγωδίες, κλαίει, τότε τι να κάνουν όσοι ψάχνουν στα νεκροτομεία ν’ αναγνωρίσουν τους αγαπημένους ανθρώπους τους, εξαιτίας του; Υπουργός είσαι για να δρας εκ των προτέρων, όχι για να κλαίς εκ των υστέρων. Αυτό, δυστυχώς, το κάνουν άλλοι καλύτερα.

Ειδικά αν δεν μιλάμε για μια απρόσμενη φυσική καταστροφή που όσο και να την προβλέψεις, κάτι θα σου ξεφύγει. Αλλά για  κακοδιαχείρηση ενός κράτους που καμώνεται το σύγχρονο, αλλά είναι σχεδόν αστείο.

Υπουργός είσαι για να δρας εκ των προτέρων, όχι για να κλαίς εκ των υστέρων. Αυτό, δυστυχώς, το κάνουν άλλοι καλύτερα.

Εδώ υπάρχει ένα καθαρά πολιτικό έγκλημα που δεν πρέπει να παραμείνει ατιμώρητο. Το έργο ηλεκτροκίνησης-σηματοδότησης της γραμμής Αθήνα -Θεσσαλονίκη είναι ένα έργο που είχε ανακοινωθεί από τον Σπίρτζη (του ΣΥΡΙΖΑ) ότι θα είναι έτοιμο μέσα στους πρώτους μήνες του 2018. Δεν παραδόθηκε ποτέ. Ο Καραμανλής (της ΝΔ), τέσσερα χρόνια υπουργός, δεν έκανε επίσης απολύτως τίποτα. Έβλεπε τα τρένα να περνούν. Και τώρα κλαίει in situ. Aστείος επίσης.

Eξ ίσου εξοργιστική θα είναι (είναι ήδη) η προεκλογική διαχείριση της τραγωδίας. Ιδίως στα λασποτόπια των social media. Τόσοι νεκροί θα γίνουν ταληράκια μιας απέραντης στρεψοδικίας. Ο ένας θα τα φορτώνει τού άλλου προκειμένου να απεκδυθεί των ευθυνών του. Τόσες δεκαετίες με πακτωλούς χρηματοδοτήσεων, έργα που έγιναν και ξανάγιναν, διορθώθηκαν και ξαναδιορθώθηκαν, λογύδρια σαν καθρεφτάκια για απολίτιστες φυλές, τόσοι υπουργοί και τόσοι σωτήρες―  για να έχουν τα έμμισθα τρολ «επιχειρήματα».

Ακόμη όμως κι αν δεχτούμε ότι φταίνε όλοι, κάποιος έχει μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης: εκείνος που τώρα κυβερνά. Ιδίως αν ανέλαβε την εξουσία, καταγγέλλοντας την αποδεδειγμένη ανικανότητα των προηγουμένων.

Είναι να απορεί κανείς: Αν επί τέσσερα χρόνια, ο κύριος Καραμανλής δεν κατάφερε να λύσει αυτό το κομβικό ζήτημα, με τι ασχολείτο; Με το πώς κλαίνε αισθαντικά μπροστά στις κάμερες;

Θα έπρεπε ήδη να έχει παραιτηθεί, αίροντας τις αμαρτίες ενός χρονίως άρρωστου κρατικού μηχανισμού. Ούτως ή άλλως κανείς δεν θα τον θυμάται ως ικανό υπουργό· τουλάχιστον να τον θυμάται ως εύθικτο.