ΤΑ ΕΞΗΝΤΑ ΕΚΛΕΙΣΕ, ΛΟΙΠΟΝ, προχθές ο στοιχειωμένα αειθαλής Τομ Κρουζ και μπορεί να θεωρείται πλέον βαμπίρ, ρομπότ, Übermensch των σαϊεντολόγων, μοναδικό σχεδόν τοτέμ ενός περασμένου Χόλιγουντ, κατά καιρούς όμως, ειδικά εκεί γύρω στην αλλαγή του αιώνα, είχε κάνει τον κόπο να αποδείξει ότι διαθέτει και μια ερμηνευτική γκάμα που δεν μπορεί να φτάσει κανένας Τζόνι Ντεπ και κανένας Μπραντ Πιτ.
Ειδικά σε ταινίες σπουδαίων δημιουργών όπως το Magnolia του Πολ Τόμας Άντερσον, το Collateral του Μάικλ Μαν ή το Minority Report του Στίβεν Σπίλμπεργκ, μεταξύ άλλων, για να μην κάνουμε λόγο για τη μνημειωδώς σπαρταριστή «σπέσιαλ γκεστ σταρ» εμφάνισή του στην κωμωδία Tropic Thunder.
Εδώ και αρκετά χρόνια έχει περιοριστεί στη ζώνη ασφαλείας που φαίνεται να αποτελούν γι’ αυτόν οι μεγάλες ταινίες δράσης οι οποίες δεν χωράνε στις μικρές οθόνες, το βέβαιο όμως είναι ότι εδώ και καιρό αποτελεί, όπως πανηγυρικά απέδειξε πρόσφατα ο θρίαμβος του Top Gun: Maverick στο παγκόσμιο box office, τον τελευταίο οικουμενικό κινηματογραφικό σταρ που υπερβαίνει γλώσσες, κουλτούρες και σύνορα.
Ακόμα και όταν επιχειρεί σε συνεντεύξεις να παρουσιαστεί ως ένα κανονικό άτομο με κανονικά προβλήματα, καταλήγει να μοιάζει με cyborg που απαγγέλλει προγραμματισμένη ομιλία.
«Πάμε να δούμε Τομ Κρουζ» λέει ο κόσμος το 2022, και για ποιον άλλον σταρ μπορεί να ειπωθεί κάτι αντίστοιχο σε μια εποχή που στις ακριβές υπερπαραγωγές δράσης μετράνε μόνο οι καρτούν χαρακτήρες και όχι οι ηθοποιοί που τους υποδύονται (το κοινό πάει να δει το καινούργιο Batman ή το καινούργιο Spider Man, ασχέτως του ποιος υποδύεται κάθε φορά τον μασκοφορεμένο ήρωα);.
Ήταν είκοσι τεσσάρων όταν βγήκε το πρώτο Top Gun και τώρα που βγήκε το δεύτερο (που ήταν η 45η ταινία του) είναι εξήντα χρονών πια, αλλά, πέρα από την αναλλοίωτη στον χρόνο φυσιογνωμία, είναι σαν να μην έχει μετακινηθεί καθόλου από το βάθρο/μαυσωλείο όπου αναρριχήθηκε τότε.
Είναι επίσης ο τελευταίος σταρ του Χόλιγουντ που θα καταδεχτεί να «ξεπέσει» στις τηλεοπτικές πλατφόρμες, στην πολτώδη μάζα του «περιεχομένου» και στη δίνη του streaming αλγόριθμου. «Κάνω ταινίες αποκλειστικά για τη μεγάλη οθόνη», ξεκαθάρισε πρόσφατα.
Όπως είχε πει πρόσφατα και ο Γουίκ Γκόντφρεϊ, πρώην πρόεδρος της Paramount, «ο Τομ Κρουζ τρώει, κοιμάται και ονειρεύεται μέσα στη δουλειά – τίποτε άλλο δεν μπορεί να του αποσπάσει την προσοχή».
Από την άλλη, δεν πρέπει να υπάρχει άλλος σταρ τέτοιου μεγέθους και τόσο μαζικής δημοτικότητας που να εμφανίζεται τόσο ακραία μυστικοπαθής και παθολογικά κρυψίνους σε ό,τι έχει να κάνει με την ιδιωτική του ζωή. Ακόμα και όταν επιχειρεί σε συνεντεύξεις να παρουσιαστεί ως ένα κανονικό άτομο με κανονικά προβλήματα, καταλήγει να μοιάζει με cyborg που απαγγέλλει προγραμματισμένη ομιλία.
Φυσικά, δεν επιτρέπεται καν να τον ρωτήσει κανείς για τις επίσημες ρομαντικές συνδέσεις του που κατέρρευσαν τόσο θεαματικά – από τη Νικόλ Κίντμαν ως την Κέιτι Χολμς. Όμως είναι αυτή ακριβώς η ανεξιχνίαστη υπόθεση («ποιος είναι τελικά ο Τομ Κρουζ;») που τον κάνει να είναι ο τελευταίος αξιόπιστος σταρ ενός συστήματος και μιας εποχής που θα τελειώσει μαζί του.
To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.