Εύχομαι να μην επιχειρήσουν οι υπεύθυνοι του Δήμου να τοποθετήσουν για τρίτη φορά χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Πλατεία Εξαρχείων, εντελώς από πείσμα και εν γνώσει τους ότι θα καεί άμεσα, πείθοντας τους πάντες ότι γι' αυτό ακριβώς το βάζουν. Όχι εξαιτίας μιας ατόφιας πρόθεσης να επιβληθεί «ο νόμος και η τάξη», αλλά για να σκοράρουν πρώτοι σε άλλο ένα προβλέψιμο ντέρμπι με τον αντιεξουσιαστικό χώρο, παρότι γνωρίζουν την κατάληξη του αγώνα.
Δεν χρειάζεται άλλο δέντρο. Ο στολισμός, άλλωστε, της πλατείας συντελέστηκε χθες κανονικά με το φωτισμένο αναρχικό άλφα που τοποθετήθηκε στο άγαλμα με τους τρεις μπαρόκ έρωτες, προσδίδοντας τους και μία εξεγερτική υπόσταση πέρα από τον κατά καιρούς παρεμβατικό χρωματισμό τους. Το έργο ανήκει σαφώς στο πεδίο της εικαστικής παρέμβασης ή της εγκατάστασης με εμφανές πολιτικό πρόσημο, παρά σε οποιουδήποτε τύπο βανδαλισμό.
Λες και με ένα τέτοιο σύμβολο παράδοσης και εορταστικής εκεχειρίας θα έπαυε ως διά μαγείας να μοιάζει ο συγκεκριμένος χώρος δυσοίωνος και αντικοινωνικός (τα Εξάρχεια, παρά τα όποια ζητήματα, έχουν άπειρα καλά για όλον τον κόσμο, η πλατεία σχεδόν κανένα) και θα γινόταν αυτομάτως «γιορτινός» με την συμβατική έννοια
Οι δράστες επέδειξαν όχι μόνο δημιουργικό πνεύμα αλλά και αξιοθαύμαστη ευρηματικότητα (στοιχεία «αριστείας» θα τολμούσε να πει κανείς) καθώς χρησιμοποίησαν όχι μόνο τον ηλεκτρισμό από τις λάμπες που τοποθέτησε ο δήμος Αθηναίων στην περιοχή (είχαν μάλιστα την ευγενή καλοσύνη να ευχαριστήσουν τον δήμαρχο για τον «εξοπλισμό»), αλλά και το (δεύτερο) καμένο έλατο που είχε ξεμείνει στην πλατεία, στολίζοντάς το με μηνύματα κατά της αστυνομικής αυθαιρεσίας.
Δεν ταιριάζει σε όλα τα γούστα ο στολισμός με το αναρχικό άστρο, αλλά τουλάχιστον είναι μια ενδιαφέρουσα ιδέα – ειδικά αφότου καταλήξαμε, μετά την αρχική φασαρία με τον φωτισμό της Βασ. Σοφίας, ότι ο εορταστικός φωτισμός είναι μάλλον υποκειμενικό ζήτημα. Η αυτοσχέδια εορταστική εγκατάσταση στην Πλατεία Εξαρχείων είναι ξαφνικά κάτι.Είναι ένα δείγμα ζωής.
Άντε να βρεις, μέρες που 'ναι κιόλας, δείγματα ζωής στην Πλατεία Ομόνοιας, την κεντρική κάποτε πλατεία της πόλης που είναι σα να κραυγάζει στο σκοτάδι εδώ και χρόνια, «μη με κοιτάτε, μη μου δίνετε σημασία, πείτε ότι δεν υπήρξα ποτέ», και ακούγεται πλέον μόνο για το κολαστήριο που λειτουργεί στο τοπικό αστυνομικό τμήμα.
Το δέντρο δηλαδή τι εξυπηρετεί ακριβώς ως ντεκόρ στην τρέχουσα μορφολογία και ψυχογεωγραφία της πλατείας; Λες και με ένα τέτοιο σύμβολο παράδοσης και εορταστικής εκεχειρίας θα έπαυε ως διά μαγείας να μοιάζει ο συγκεκριμένος χώρος δυσοίωνος και αντικοινωνικός (τα Εξάρχεια, παρά τα όποια ζητήματα, έχουν άπειρα καλά για όλον τον κόσμο, η πλατεία σχεδόν κανένα) και θα γινόταν αυτομάτως «γιορτινός» με την συμβατική έννοια – παιδάκια, φωτάκια, δωράκια, καρτούν, Σινάτρα, κουραμπιέδες, μελομακάρονα, χειμερινή αργία, εποχική ευζωία...
Ας μείνει το αναρχικό αστέρι στην πλατεία ως εμβληματικό τοπόσημο μιας γωνιάς της πόλης, δεν νομίζω ότι ενοχλεί κανένα στην πραγματικότητα. Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.