ΟΤάσσος Παπαδόπουλος, ο άνθρωπος πουζήτησε (με πολύ δραματικό τρόπο, είναιαλήθεια) και έλαβε από τον κυπριακό λαό«ένα βροντερό ΟΧΙ» στο ΣχέδιοΑνάν, εισέπραξε ο ίδιος την περασμένηΚυριακή, στον πρώτο γύρο των προεδρικώνεκλογών στη Κύπρο, ένα εξίσου βροντερόκαι αναπάντεχο ΟΧΙ από τη πλειοψηφίατων ψηφοφόρων.
Ήτανμια έκπληξη το αποτέλεσμα αυτό. Όχιεπειδή όλες οι δημοσκοπήσεις, επί μήνες,έδειχναν σταθερά τον κ. Παπαδόπουλο πρώτο από τους τρεις, έστω και με μικρήδιαφορά -ελάχιστοι πίστευαν ότι θατεθεί εκτός β΄ γύρου-, αλλά επειδήεκπροσωπούσε ένα μεγάλο κομμάτι τουλαού που είτε δεν θέλει καθόλου λύση(«μπορούμε και μόνοι μας», λένε,και δεν φοβούνται να προτείνουν «εκείνοισ.σ.: οι Τουρκοκύπριοι> από κει κιεμείς από δω»), είτε δεν θέλει μιαλύση «τόσο συμβιβαστική» όσονομίζει ότι θα επιδιώξουν οι άλλοι.
Οι«άλλοι» ήτανο κ. Ιωάννης Κασουλίδης και ο κ. ΔημήτρηςΧριστόφιας, που εκπροσωπούν τα δύομεγαλύτερα κόμματα της Κύπρου - τονδεξιό Δημοκρατικό Συναγερμό ο πρώτος,το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ ο δεύτερος. Αυτάτα δύο μεγάλα «μπλοκ» απέδειξανκαι σε τούτες τις εκλογές, αν καιαποστασιοποιημένα κάπως από τις εντάσειςτου Σχεδίου Ανάν, ότι μπορούν νασυσπειρώσουν ένα μεγάλο κομμάτι τωνοπαδών τους.
Πέρααπόαυτό όμως, η απόρριψη του κ. Παπαδόπουλουενέχει σαφώς και την ερμηνεία ότι ηπλειοψηφία των πολιτών της Κύπρου, όσοεπιφυλακτική και αν είναι σε ένα νέοσχέδιο λύσης του Κυπριακού, πιο πολύφοβάται το τέλμα στο οποίο αισθάνθηκανπως είχε οδηγήσει τη χώρα ο κ. Παπαδόπουλος,με την εν γένει αδιαλλαξία του νασυζητήσει οτιδήποτε και με οποιονδήποτε.
Οαπερχόμενος πρόεδρος της Κύπρου δενμπόρεσε, ως φαίνεται, να στηρίξει μεεπιτυχία του επιχείρημά του ότι είναιέτοιμος και πρόθυμος να καθίσει ξανάστο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ήτανπολλές οι προϋποθέσεις που έθετε. Ακόμακαι την κατακαημένη τη «διζωνική -δικοινοτική λύση», που από την εποχήτου Μακαρίου συζητούν και αποδέχονταιάπαντες ως βάση συζήτησης, ο κ. Παπαδόπουλοςήρθε άξαφνα να τη «νοθεύσει», μετην περίφημη ρήση του «διζωνική -δικοινοτική λύση, αλλά με το σωστόπεριεχόμενο».
Αυτό,το αυτονόητο, ο κ. Παπαδόπουλος κατάφερενα το μετατρέψει σε συγκεχυμένο. Και τησύγχυση ο λαός πάντα την τιμωρεί. Δεντου αρέσει.
Τιπάει να πει, κύριε, «με το σωστόπεριεχόμενο», τον ρωτούσαν σε όλεςτις συνεντεύξεις, και εκείνος αντιμετώπιζετην ερώτηση περίπου αλαζονικά. Σημαίνεινα επιστρέψουν ΟΛΟΙ οι πρόσφυγες στασπίτια τους; Καμία απάντηση. Σημαίνει«ελληνοκυπριακή πλειοψηφία σε όλατα επίπεδα»;Συγκεχυμένες απαντήσεις.
Οκυπριακός λαός αισθάνθηκε πως η πολιτικήΠαπαδόπουλου τον οδήγησε σε τέλμα. Καιψήφισε αποτελμάτωση - χωρίς αυτό νασημαίνει ότι θα δεχτείόποιο σχέδιο του προτείνουν οι άλλοιδύο. Επιθυμεί όμως να δει κάποια προσπάθειανα γίνεται. «Να δείξουμε», όπωςμου έλεγε πρόσφατα στη Κύπρο έναςιδιοκτήτης εστιατορίου στη Λευκωσία,«ότι μπορεί να απορρίψαμε το ΣχέδιοΑνάν, αλλά εμείς πρώτοι, οι Ελληνοκύπριοι,θέλουμε την επανένωση της πατρίδαςμας».
Τίποτεστα τέσσερα χρόνια που πέρασαν δενέδειξε ότι «καιγόμαστε» για λύση.Κατηγορήθηκε από πολλές πλευρές ο κ.Παπαδόπουλος για «κακή διαχείρισητου ΟΧΙ». Και του αποδόθηκαν πολλέςευθύνες για το γεγονός ότι «όλη ηΕυρώπη» ξαφνικά σταμάτησε να μιλάειγια κατοχή της Κύπρου και για την παρουσία40.000 Τούρκων στρατιωτών στο έδαφός της,και άρχισε να πιπιλίζει την καραμέλατης «οικονομικής, και όχι μόνο,απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων» στοκατεχόμενο βόρειο τμήμα του νησιού.
Ηυπερψήφισητων άλλων δύο υποψηφίων, ο ένας από τουςοποίους, ο κ. Χριστόφιας του ΑΚΕΛ,συνέπλευσε σχεδόν αδιαμαρτύρητα με τονκ. Παπαδόπουλο μέχρι το «παρά πέντε»,δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι οιΕλληνικύπριοι εναποθέτουν σ' αυτούςσοβαρές ελπίδες για να λυθεί το Κυπριακό.Είναι όμως μια ψήφος-απαίτηση να κάνουνό,τι δεν έκανε ο κ. Παπαδόπουλος: να μηνείναι τόσο απόλυτοι, να ξαναρχίσουνειλικρινείς συζητήσεις, να βελτιώσουντις σχέσεις της Κύπρου με τους άλλουςευρωπαίους εταίρους, να λάβουν και ναεφαρμόσουν ουσιαστικά μέτρα οικοδόμησηςεμπιστοσύνης με τους Τουρκοκυπρίους.
Οκυπριακός λαός, και λόγω των πολλώνδεινών που έχει υποφέρει, έχει γίνειπολύ επιφυλακτικός- αλλά και πολύ συντηρητικός, θα έλεγεκάποιος· σωστότερα, μετριοπαθής. (Ακόμακαι το κομμουνιστικό του κόμμα, το ΑΚΕΛ,είναι μάλλον του... γλυκού νερού,συστεγάζοντας άνετα και εύπορουςεπιχειρηματίες και βαθιά θρησκευόμενους,και ό,τι άλλο τελοσπάντων απέρριπτε ομακαρίτης ο Λένιν!)
ΤοΣχέδιο Ανάν τον τρόμαξε, και ας ήξερε-επί χρόνια- τι συζητείτο. Το καταψήφισε.
Φαίνεταιτελικώς πως τον τρόμαξε και ο ΤάσσοςΠαπαδοπουλος, που «πήρε πάνω του»το σχέδιο αυτό και έπαιξε σημαντικόρόλο στην απόρριψή του. Τον άφησε εκτόςβ΄ γύρου.
Και,πλέον, ένα μεγάλο μέρος Ελληνοκυπρίωνεπιστρέφει στο ήρεμο «καβούκι»του- το κόμμα του και την ήπια και πιοδιαλλακτική προσέγγιση στο εθνικό θέμα.
Όποιοςκαι αν εκλεγεί την Κυριακή -ο «προοδευτικόςδεξιός» κ. Κασουλίδης ή ό «συντηρητικόςκομμουνιστής» κ. Χριστόφιας-, αυτήτην ήπια και διαλλακτική προσέγγιση θαυπηρετήσουν.