Αυτό που τον τελευταίο καιρό μου έχει κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση δεν είναι τα σκάνδαλα που ξεσπούν το ένα μετά το άλλο ή οι καθημερινές πλέον συλλήψεις των εμπλεκομένων και των Χρυσαυγιτών. Κάποτε θα γινότανε κι αυτό, δεν μπορούσε ο νόμος της ομερτά να μη ραγίσει σε μια χώρα που είναι σαν να έχει χάσει τον πόλεμο. Αυτό που είναι το πιο αποκρουστικό είναι η ανανδρία με την οποία οι πρώην μάγκες και αλαζόνες αντιμετωπίζουν το παρελθόν τους και τις κατηγορίες που τους βαρύνουν.
Κλασικό παράδειγμα, οι τύποι της Χρυσής Αυγής. Όσο δρούσαν ανεξέλεγκτα, δεν ανέχονταν Πακιστανό στο σπαθί τους. Δέκα εναντίον ενός φυσικά, όπως συνηθίζουν, τους ξυλοκοπούσαν ή τους μαχαίρωναν και καυχιόνταν γι' αυτό. Ο τσαμπουκάς περίσσευε στα μέσα ενημέρωσης που μιλούσαν, στη Βουλή ή στις συγκεντρώσεις, όπου οι Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης και ΣΙΑ υπόσχονταν περισσότερο μίσος και αίμα.
Οι ίδιοι άνθρωποι που καμάρωναν μπροστά στις κάμερες για τις επιθέσεις κι ύστερα τις αναρτούσαν στο YouTube, είπαν τώρα, απολογούμενοι στις ανακρίτριες: «Τις καταδικάζω απερίφραστα (τις επιθέσεις της Χρυσής Αυγής). Και μόνο που το ακούω είναι αποκρουστικό» είπε ο Γερμενής ή Καιάδας. «Είμαι αθώος και ο μέχρι σήμερα προηγούμενος βίος μου στην κοινωνία είναι τύπος και υπογραμμός». (Υπογραμμός, κάτι σαν το εγέρθητος δηλαδή.)
«Καταδικάζω απερίφραστα το γεγονός αυτό της δολοφονίας (σ.σ. του Παύλου Φύσσα)» πρόσθεσε ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος. «Δεν θεωρώ τον εαυτό μου, καταρχάς, ηγετικό μέλος του κόμματος. Δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ βία, δεν την αποδέχομαι για κανέναν λόγο στη ζωή μου».
Μαθαίνει ουρντού (γλώσσα που μιλούν στο Πακιστάν) για να συνεννοείται με τους υπαλλήλους του, πληροφόρησε τις ανακρίτριες ο Στάθης Μπούκουρας, ενώ για δολοφονικές ενέργειες σε βάρος μεταναστών απάντησε: «Ανατριχιάζω με όσα ακούω, δεν με εκφράζουν όλα αυτά, δεν μου το επιτρέπει η θρησκεία μου». Επικαλέστηκε, μάλιστα, και τον μπαμπά του, τον οποίο σε μια συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής είχε ρωτήσει από το μικρόφωνο: «Μπαμπά, στο ΠΑΣΟΚ δεν είμαστε;» μια και, όπως είπε, ήταν και οι δύο θαυμαστές του Ανδρέα Παπανδρέου. Μάλιστα, «αν η Χρυσή Αυγή αποδειχτεί εγκληματική οργάνωση, εγώ δεν έχω θέση σε αυτή».
Το φαινόμενο δεν περιορίζεται στη Χρυσή Αυγή. Στη Ελλάδα σχεδόν κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του και δεν ζητά συγγνώμη. Ο Φιλιππίδης του ΤΤ έδωσε ένα δάνειο μόλις 17 εκατομμυρίων σε έναν εκλεκτό της κυβέρνησης Καραμανλή τον Αύγουστο του 2009, όταν η χώρα πήγαινε για εκλογές, ενώ δύο μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες έδωσε δάνειο ύψους 100 εκατ. ευρώ στον Λ. Λαυρεντιάδη. Ο πρώτος την κοπάνησε με τα εκατομμύρια, ο δεύτερος είναι στη φυλακή γιατί πήρε τα λεφτά για πάρτη του, αλλά ο Φιλιππίδης ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό στη συμπεριφορά του, ούτε φυσικά χρειάζεται να ζητήσει συγγνώμη για τόσα χαμένα εκατομμύρια δημόσιας περιουσίας.
Αμ, οι άνδρες με πλούσια γεννητικά όργανα, όπως ο Τατσόπουλος που είχε πηδήξει και τη μισή Αθήνα; «Θεωρώ απαράδεκτο να μπαίνεις στη Βούλη και για οποιονδήποτε λόγο, συνειδησιακό για παράδειγμα, να έρχεσαι σε αντιπαράθεση με το κόμμα σου και να ανεξαρτητοποιείσαι και να παίρνεις και την έδρα σου μαζί. Θεωρώ απαράδεκτο να μη δίνεις την έδρα σου πίσω στο κόμμα, σε μια τέτοια περίπτωση, όπως έκαναν τα μέλη της ΔΗΜ.ΑΡ. και άλλοι. Και το θεωρώ απαράδεκτο, διότι χωρίς το κόμμα, δεν θα έμπαινες στη Βουλή» δήλωνε τo 2012 στο tvxs.gr.
Δύο ανακρίτριες στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής και μια δύο ακόμα στις υποθέσεις διαφθοράς δεν κολλάνε, προχωράνε με ελάχιστα μέσα και παρά τα χίλια εμπόδια. Χωρίς να λογαριάζουν τις απειλές, όπως την έμμεση του Κασιδιάρη, που έφτασε να κατηγορεί τη μία ότι είναι παντρεμένη με στέλεχος της ΔΗΜ.ΑΡ.! Υπάρχουν φυσικά και άνδρες δικαστικοί στο ίδιο μήκος κύματος, αλλά είναι τυχαίο ότι στη χώρα των άνανδρων είναι βασικά γυναίκες αυτές που βγάζουν το φίδι από την τρύπα;