- Τον τελευταίο καιρό κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο μια λίστα με τα επιτεύγματα του Ιωάννη Μεταξά. Αρχίζει με την ερώτηση: «Από ποιον πρωθυπουργό της Ελλάδος έγιναν τα παρακάτω;». Και μετά απαριθμεί δεκαπέντε δράσεις, μεταξύ των οποίων η καθιέρωση του 8ώρου, η πληρωμή υπερωριών, η υποχρεωτική αργία της Κυριακής, η απαγόρευση της παιδικής εργασίας, η καθιέρωση κατώτατων ορίων μισθών και ημερομισθίων –το λεγόμενο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» – και οι πρώτες συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ακολουθεί η ίδρυση του ΙΚΑ, της Εργατικής Εστίας, η υποχρεωτική διαιτησία μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, η καθιέρωση της Πρωτομαγιάς και η άδεια μετ' αποδοχών. Ακόμα, αναφέρει ότι χαρίστηκαν αγροτικά δάνεια, ιδρύθηκαν κρατικοί παιδικοί σταθμοί, η ανεργία εξαφανίστηκε και ο προϋπολογισμός για πρώτη φορά έγινε πλεονασματικός.
- Χαρακτηριστικό είναι ότι η λίστα μού έχει έρθει περισσότερες από δέκα φορές μέσα σε μια εβδομάδα, από διάφορους επώνυμους και γνωστούς αποστολείς. Μερικοί προσθέτουν και το γεγονός ότι: «Ο Μεταξάς ήταν ο πρωθυπουργός που αρνήθηκε να πληρώσει δάνειο της Ελλάδος στη Βελγική Société Commerciale de Belgique, με το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του λαού και της χώρας. Η Ελλάδα δικαιώθηκε από το Διεθνές Δικαστήριο».
- Η λίστα, βέβαια, προπαγανδίζει και μεροληπτεί. Ωστόσο, είναι ιστορικό γεγονός ότι ο Μεταξάς ήταν ένας «ήπιος» δικτάτορας με εκσυγχρονιστικές τάσεις (αντίθετα με τον Παπαδόπουλο), ο οποίος δεν βαρύνεται με τις εκατόμβες θυμάτων των συγκαιρινών συναδέλφων του, Χίτλερ, Στάλιν, Φράνκο και Σία. Αλλά ήταν δικτάτορας. Υπήρξε καταπίεση και τρομοκρατία. Πολλοί φυλακίστηκαν, άλλοι εξορίστηκαν ή βασανίστηκαν από τον Μανιαδάκη. Αυτά δεν τα αναφέρει η λίστα. Ούτε, βέβαια, ότι η τάξη και ευημερία μιας δικτατορίας είναι φαινομενικές, οι στατιστικές ψεύτικες – και κάποια στιγμή καταρρέει από μέσα (έτσι έγινε με όλες τις άλλες). Τον Μεταξά τον έσωσε ο πόλεμος.
- Αλλά το θέμα δεν είναι τι έκανε ο Μεταξάς. Αυτό αφορά τους ιστορικούς. Οι αφελείς που κυκλοφορούν τη λίστα και προτείνουν έναν δικτάτορα ως πρότυπο και τη δικτατορία ως πολίτευμα προς μίμηση καταλαβαίνουν τι κάνουν; Συνειδητά ή όχι, παίζουν το παιχνίδι των σημερινών εχθρών της δημοκρατίας, που καπηλεύονται τη μνήμη του Μεταξά και θεωρούν «δική τους» την 28η Οκτωβρίου. Δεν είναι απλοί φασίστες, είναι ναζί. (Ο Μεταξάς δεν ήταν.) Ήδη μαχαιρώνουν, δέρνουν και τρομοκρατούν. Δείτε την ιστοσελίδα τους για να καταλάβετε.
- Πιο επικίνδυνη από τη «Λίστα Λαγκάρντ» μου μοιάζει η «Λίστα Μεταξά»...
ΥΓ. Σε προηγούμενο κείμενό μου για τον Κεμάλ, ζητούσα ένα δυναμικό μεταρρυθμιστή - αλλά όχι βέβαια δικτάτορα! Αυτό το είχα ήδη ξεκαθαρίσει από την αρχή του κειμένου, όταν αναφέρθηκα στις ιδιότητες του Κεμάλ.