Ο Αλέξανδρος Αρνόλδος Κωνσταντίνος Ισσιγόνης γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου του 1906 στην Σμύρνη. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος Ισσιγόνης, και ο παππούς του ήταν Έλληνες μηχανικοί, η μητέρα του Χίλντα Πρόκοπ, ήταν από την Βαυαρία. Δεν ήταν το παιδί που θα είχε επιρροές άπό την αυτοκίνηση, καθώς είδε για πρώτη φορά ένα μπροστά του, στην ηλικία των 12. Ίσως γι 'αυτό, στα 50, ήταν σε θέση να ανακαλύψει εκ νέου το αυτοκίνητο. Το Μini του δεν έμοιαζε με κανένα άλλο. Ο ίδιος μπορούσε να σκεφτεί "έξω από το κουτί". Μισούσε την ακαμψία των μαθηματικών, άλλωστε ήταν και ο λόγος που απέτυχε τρεις φορές να μπει στην Πολυτεχνική σχολή της Battersea στο Λονδίνο. Έλεγε για τα μαθηματικά "ότι είναι ο εχθρός του πραγματικά δημιουργικού ανθρώπου."
Μισούσε τις πολυτέλειες, όπως το ραδιόφωνο και τα άνετα καθίσματα, επειδή νόμιζε ότι αποσπάται η προσοχή του οδηγού. Ως φανατικός αντικαπνιστής, δεν έβαζε τασάκι στα αυτοκίνητα που δημιουργούσε.
Όταν ήταν 16, η μητέρα του τον πήγε στην Αγγλία για να σπουδάσει. Δύο χρόνια αργότερα ο Ισσιγόνης αγόρασε το πρώτο του αυτοκίνητο, ένα "Singer" με αμάξωμα Weymann, με το οποίο ταξίδεψε στην Ευρώπη το 1925 αντιμετωπίζοντας συνεχώς μηχανικές βλάβες. Αυτή ήταν μία εμπειρία που δεν θα ξεχνούσε ποτέ. Όταν επέστρεψε και κατάφερε τελικά να γίνει δεκτός στην Πολυτεχνική σχολή του Battersea στο Λονδίνο, ακολούθησε ένα τριετές πρόγραμμα σπουδών σαν μηχανολόγος μηχανικός.
Την δεκαετία του '30 ξεκινά να εργάζεται στην αυτοκινητοβιομηχανία κάνοντας εξαιρετική δουλειά και εξελίσσοντας σε μεγάλο βαθμό τα σασί. Αυτός ήταν ο λόγος που το 1936, η Morris Motors του έκανε πρόταση συνεργασίας, που δε μπόρεσε να αρνηθεί. Το 1943, σχεδίασε ένα διθέσιο, που αντιπροσώπευε το όραμά του για το πως θα πρέπει να είναι ένα μικρό αυτοκίνητο. Το αυτοκίνητο αυτό εξελίχθηκε στο θρυλικό Morris Minor και βγήκε στην παραγωγή από το 1948 έως το 1971.
Το Μini βγήκε στην παραγωγή το 1959 με το τελευταίο να φεύγει από το εργοστάσιο τον Οκτώβριο του 2000. Πούλησε 5,3 εκατομμύρια μοντέλα και έγινε το αυτοκίνητο με τις περισσότερες πωλήσεις στη Βρετανία, ενώ μπήκε και στην κατηγορία των αγωνιστικών μοντέλων
Όταν η Austin συγχωνεύθηκε με την Morris το 1952, οι εσωτερικές διαμάχες μεταξύ των εργαζομένων των δύο πρώην ανταγωνιστών απογοήτευσαν τον Ισσιγόνη. Πολύ σύντομα παραιτήθηκε και ξεκίνησε να εργάζεται στην Alvis, για την οπο'ια σχεδίασε ένα V-8 σπορ σεντάν. Όταν η Alvis αποφάσισε να μην βγάλει στην παραγωγή το αυτοκίνητο το 1955, επέστρεψε στην Austin Morris, τη σημερινή British Motor Co.
Ως επικεφαλής μηχανικός, έφτιαξε μια ομάδα εργασίας για να μελετήσει την ιδέα ενός μικρού αυτοκινήτου. Ο χρόνος ήταν σωστός. Η κρίση του Σουέζ το Σεπτέμβριο του 1956 οδήγησε στην αγορά της βενζίνης με δελτίο, και η διεύθυνση της αυτοκινητοβιομηχανίας του ζήτησε να σχεδιάσει ένα αυτοκίνητο μικρότερο από το Morris Minor το οποίο θα χωράει τέσσερις επιβάτες και θα χρησιμοποιεί μια από τις υπάρχουσες μηχανές. Με τιμή 496 στερλίνες το Mini Cooper ήταν το δεύτερο πιο οικονομικό αυτοκίνητο που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή. Θα γινόταν ένα από τα σύμβολα της δεκαετίας του 60.
Η μεγάλη μέρα ήρθε στις 26 Αυγούστου 1959, με το Mini Classic να παρουσιάζεται επίσημα σε όλες τις χώρες, στις οποίες είχε εκπροσώπηση η British Motor Corporation. Αρχικά το αυτοκίνητο κυκλοφόρησε σε δύο εκδόσεις, ως Morris Mini-Minor και Austin Seven, αν και τα μόνα στοιχεία διαφοροποίησης ήταν η μάσκα, οι αποχρώσεις του αμαξώματος και οι καλύπτρες στις ζάντες (τάσια). Τα δύο μοντέλα συμπτωματικά προέρχονταν από διαφορετικά εργοστάσια παραγωγής, με το Austin να κατασκευάζεται στο Μπέρμινχαμ και το Morris στην Οξφόρδη, αν και αργότερα η BMC κατασκεύαζε και τις δύο εκδόσεις και στα δύο εργοστάσια.
Ο Ισσιγόνης, χρίστηκε ιππότης από τη βασίλισσα Ελισάβετ για την μεγάλη επιτυχία του, ωστόσο κάποιοι τον κατηγόρησαν ως αλαζόνα και δογματικό. Μισούσε τις πολυτέλειες, όπως το ραδιόφωνο και τα άνετα καθίσματα, επειδή νόμιζε ότι αποσπάται η προσοχή του οδηγού. Ως φανατικός αντικαπνιστής, δεν έβαζε τασάκι στα αυτοκίνητα που δημιουργούσε.
Το Μini βγήκε στην παραγωγή το 1959 με το τελευταίο να φεύγει από το εργοστάσιο τον Οκτώβριο του 2000. Πούλησε 5,3 εκατομμύρια μοντέλα και έγινε το αυτοκίνητο με τις περισσότερες πωλήσεις στη Βρετανία, ενώ μπήκε και στην κατηγορία των αγωνιστικών μοντέλων μετά τη συνεργασία με τον κατασκευαστή αυτοκινήτων για τη Φόρμουλα 1, Τζον Κούπερ.