Γιος κοσμικής κυρίας και συντηρητικού βουλευτή, ο Ίαν Φλέμινγκ δεν ήταν ακριβώς καλόβολο και σίγουρα όχι χαρισματικό παιδί. Σε ηλικία 6 χρονών, η οικογενειακή παράδοση τον στέλνει εσώκλειστο στο σχολείο Durnford στο Ντόρσετ και από εκεί ξεκινούν οι περιπέτειες: κακομαθημένος και συνηθισμένος να ζει στα πούπουλα παραπονιέται για το κακό φαγητό και την πειθαρχία, δεν τα πάει καλά στα σχολικά παιχνίδια και οι συμμαθητές του τον κοροϊδεύουν για τη "μη μου άπτου" συμπεριφορά του. Δεν είναι καλός μαθητής, ωστόσο του αρέσουν τα σπορ και το να γράφει ιστορίες.
Αυτά τα δύο προσόντα δεν θα τον βοηθήσουν ακριβώς στο Κολέγιο Ίτον. Στα ακαδημαϊκά μαθήματα στην καλύτερη περίπτωση είναι μέτριος, στη χειρότερη, χειρότερος του κακού. Έχει, όμως, επιτυχία στα κορίτσια και εκδίδει και το φοιτητικό περιοδικό "The Wyvern". Ντύνεται και χτενίζεται σύμφωνα με τη μόδα της εποχής, οδηγεί και αντιμιλάει σε καθηγητές και όποιον του πάει κόντρα. Αυτή η συμπεριφορά του θα προκαλέσει το ξέσπασμα του υπεύθυνου διαμονής του Ίτον, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ θα ζητήσει από τη μητέρα του Φλέμινγκ, την επίσης περιπετειώδη κυρία 'Εβελιν Σεν Κρουά Ρόουζ - Φλέμινγκ να πάρει τον γιο της και να πάνε στο καλό.
Ο νεαρός Φλέμινγκ, μέσω των γνωριμιών της μητέρας του θα βρεθεί στο προπαρασκευαστικό σχολείο του Βασιλικού Στρατιωτικού Κολεγίου στο Σάντχερστ, όμως, ούτε κι εκεί θα μείνει για πολύ μακριά από μπελάδες. Θα αποχωρήσει από το σχολείο, μετά από ένα μικρό ερωτικό σκάνδαλο, το οποίο τον "φιλοδώρησε" και με γονόρροια.
Και πάλι η κυρία Φλέμινγκ θα βάλει μπροστά τα μεγάλα μέσα για να καταφέρει ο γιος της να προετοιμαστεί για εισαγωγή στο Φόρειν Όφις. Για τον λόγο αυτό τον στέλνει στην Αυστρία, σε ένα μικρό σχολείο, του οποίου επικεφαλής ήταν ένας βρετανός βετεράνος της κατασκοπείας και η συγγραφέας σύζυγος του. Εκεί, ο Φλέμινγκ θα βελτιώσει τις επιδόσεις του στις ξένες γλώσσες και στη γλώσσα του έρωτα. Θα φτάσει, μάλιστα, λίγα χρόνια μετά να αρραβωνιαστεί, υπολογίζοντας, ωστόσο, χωρίς τη μανούλα, στην οποία δεν αρέσει η μέλλουσα νύφη. Ο αρραβώνας θα διαλυθεί, ο Φλέμινγκ δεν θα καταφέρει να περάσει τις εξετάσεις για το Φόρειν Όφις και τη λύση θα τη δώσει και πάλι - ποιός άλλος; - η μαμά. Η μαμά, η οποία θα φροντίσει να προσληφθεί ο γιος της στο Reuters, παρακαλώντας την "κεφαλή" του ειδησεογραφικού πρακτορείου, τον σερ Ρόντερικ Τζόουνς.
Εκεί, ο Φλέμινγκ δεν παίρνει κάποια σπουδαία θέση, αλλά η ζωή του παίρνει να αλλάζει, όταν αποφασίζουν να τον στείλουν στη Μόσχα για να παρακολουθήσει τη δίκη 6 μηχανικών της βρετανικής εταιρείας Metropolitan - Vickers. Όχι και τόσο σπουδαία υπόθεση, αλλά το ταξίδι εξυπηρετεί τον στόχο του νεαρού, που δεν είναι καν δημοσιογράφος ακόμη. Θέλει να πάρει συνέντευξη από τον Στάλιν. Συμπληρώνει τη σχετική αίτηση, η οποία και γίνεται δεκτή (!), ωστόσο λίγο αργότερα θα λάβει ένα σημείωμα από το Κρεμλίνο που τον ενημέρωνε για την ακύρωση της συνάντησης. Όχι κι άσχημα για τον νεαρό που για άλλο βρέθηκε στη Μόσχα και παραλίγο να καταλήξει με μία σημαντική αποκλειστικότητα.
Αλλά ούτε αυτό είναι αρκετό για τη μαμά Φλέμινγκ, που πλέον πιέζει τον γιο της να βρει κάτι πιο σταθερό, πιο ευυπόληπτο και ταιριαστό στην οικογένεια: με το ζόρι ο Φλέμινγκ βρίσκεται στον τραπεζικό τομέα και θα αποτύχει και ως τραπεζικός υπάλληλος και ως χρηματιστής...
Είναι τέτοια η πίεση που ασκεί η μητέρα του σε κάθε πτυχή της ζωής του που ο Φλέμινγκ αναπτύσσει μισογυνικές τάσεις. Παίζει με τις γυναίκες, συνάπτει θυελλώδεις δεσμούς, κάποτε και με παντρεμένες κυρίες των κοσμικών κύκλων, μπλέκεται σε μικροσκάνδαλα, από τα οποία, όμως, φροντίζει να βγαίνει αλώβητος. Το οικογενειακό περιβάλλον και ο περίεργος δεσμός με τη μαμά Φλέμινγκ, λέγεται, ότι κάποτε τον έφτασε στο σημείο να διατυπώσει την εξής άποψη και συζητώντας με φίλο του για τις ερωτικές του περιπέτειες: «Οι γυναίκες είναι κατοικίδια. Τίποτα περισσότερο. Οι άντρες είναι τα μόνα πλάσματα, που αξίζει κανείς να συναναστρέφεται»...
Βέβαια, αφορμή για τη "γέννηση" του χαρακτήρα, που όλοι σήμερα γνωρίζουμε ως "πράκτορα 007" υπήρξε μια γυναίκα. Για την ακρίβεια, η σύζυγος του, Αν Τσέιρτερις, την οποία κυριολεκτικά "'έκλεψε" από τον πρώτο της γάμο: εκείνη ενθουσιαζόταν με τις κατασκοπικές ιστορίες - που στα γεμάτα έζησε ο Φλέμινγκ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και εκείνη τον παρακινούσε να μιλήσει για όσα έζησε ως πράκτορας.
Η εμπειρία, οι γνώσεις του και η ευχέρεια στο "στήσιμο" ιστοριών βοηθούν τον Φλέμινγκ να γράψει όχι μόνο τις 12 πασίγνωστες νουβέλες με κεντρικό ήρωα τον Τζέιμς Μποντ (που πάνω κάτω είναι μια περιγραφή του σκληρού, κομψού, τυχοδιώκτη εαυτού του), αλλά και άλλες τόσες σύντομες ιστορίες για τον "007". Η άποψη του για τις γυναίκες διατρέχει τόσο τα βιβλία, όσο και τη μεταφορά τους στη μεγάλη οθόνη, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Σε κάθε περίπτωση, το σύμπαν του "007" τροφοδότησε 26 κινηματογραφικές ταινίες, άλλες τόσες κόπιες και τηλεοπτικές απόπειρες ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '50 και μια ολόκληρη βιομηχανία γύρω από τις συνήθειες του πράκτορα. Ο Φλέμιγκ θα πεθάνει το 1964 έχοντας δει κάποια από τα βιβλία του να γίνονται ταινίες και σειρές, αλλά όχι την αυτοκρατορία που θα χτιζόταν, λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του και με τις γερές ρίζες της να φτάνουν στο σήμερα. Όσο για τη μητέρα του; Υπήρξε ορκισμένη ορκισμένη κοσμική κυρία του Κένσινγκτον μέχρι το τέλος της ζωής της, που γράφτηκε δύο εβδομάδες πριν τον θάνατο του διάσημου γιου της. Αν πούμε ότι η κυρία Φλέμινγκ "κυνηγούσε" τον "πατέρα" του Νταμπλ Όου Σέβεν μέχρι το τέλος του - ειλικρινά - δεν θα είναι υπερβολή...