Ποιο είναι το σκεπτικό πίσω από αυτό το 24ωρο; Είναι αχαλίνωτο πάρτι, είναι τέχνη, είναι πείραμα;
Σίγουρα δεν θα είναι ένα αχαλίνωτο πάρτι με την έννοια που φαντάζονται οι περισσότεροι το αχαλίνωτο πάρτι. Θα είναι πάρτι γιατί θα είναι μια γιορτή και ένα festivity, αλλά ταυτόχρονα θα είναι καθιστικό, δεν θα υπάρξει χορός. Σίγουρα είναι ένα πείραμα. Πείραμα γιατί δεν το έχουμε ξανακάνει και δεν έχουμε ιδέα πώς θα βγει. Το σκεπτικό είναι να δοκιμάσουμε τι θα γίνει όταν βάλεις τις 24 (κατά την άποψή μας) πιο ενδιαφέρουσες μπάντες της χώρας στον ίδιο χώρο να παίξει η μία μετά την άλλη σε ιδανικές συνθήκες. Ένα πείραμα υπερβολής και αντοχής.
Κανένας πολιτιστικός χώρος δεν πρέπει να αντιπροσωπεύει συγκεκριμένες κουλτούρες αλλά να έχει τις πόρτες του ανοιχτές για όλους. Πρέπει να αντιπροσωπεύει συγκεκριμένη καλλιτεχνική κατεύθυνση και να τη στηρίζει 100%.
Mε τι κριτήριο επιλέξατε τις μπάντες και τους καλλιτέχνες που θα συμμετάσχουν αλλά και τις ώρες στις οποίες θα παίζει ο καθένας; Δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο που ο Boy θα παίξει στις 7 το πρωί...
Τίποτα δεν είναι τυχαίο, προφανώς. Η διαδικασία επιλογής των καλλιτεχνών έχει γίνει από εμένα με διάφορα κριτήρια. Είναι μπάντες τις οποίες γνωρίζω πολύ καλά και παρακολουθώ τη δουλειά τους, τις έχω δει live, είναι μπάντες που έχουν παρουσία στην τοπική μουσική σκηνή, έχουν δισκογραφία, κάποιες είναι ανερχόμενες, κάποιες εδραιωμένες, το σίγουρο είναι ότι όλες μαζί δίνουν ένα αρκετά αντιπροσωπευτικό δείγμα της νέας σύγχρονης μουσικής αυτής της χώρας. Οι ώρες εμφανίσεων ήταν κάτι πάρα πάρα πολύ δύσκολο. Έπρεπε να λάβω υπόψη μου πολλούς παράγοντες, τεχνικά ζητήματα κ.λπ., αλλά το βασικό κριτήριο ήταν το μουσικό δέσιμο και η διαδοχή όλου του 24ώρου. Το 24ωρο θα χωρίζεται σε 3ωρες ζώνες και έχω φροντίσει η κάθε ζώνη να είναι όσο πιο «πειραγμένη» γίνεται. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι η πρώτη ζώνη, αυτή που ανοίγει το event: η 1η μπάντα είναι οι Friend of Gods, ένα hardcore τρίο, ίσως η πιο ακραία και θορυβώδης μπάντα από τις 24, αμέσως μετά είναι οι Balinese Beast, ένα πειραματικό ντουέτο με σαξόφωνο και μπλιμπλίκια, και τρίτη βγαίνει η Δεσποινίς Τρίχρωμη, μόνη της, η φωνή της και το πιάνο της δηλαδή. Ήθελα να χωρέσω όσο περισσότερη ποικιλία γινόταν σε κάθε τρίωρο.
Πολλοί θα έλεγαν ότι Στέγη και six d.o.g.s αντιπροσωπεύουν διαφορετικές κουλτούρες. Εσύ τι λες;
Εγώ δεν θα έλεγα καν ότι αντιπροσωπεύουν κουλτούρες. Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει αυτό ακριβώς για χώρους που έχουν πολιτιστικό χαρακτήρα. Κανένας πολιτιστικός χώρος δεν πρέπει να αντιπροσωπεύει συγκεκριμένες κουλτούρες αλλά να έχει τις πόρτες του ανοιχτές για όλους. Πρέπει να αντιπροσωπεύει συγκεκριμένη καλλιτεχνική κατεύθυνση και να τη στηρίζει 100%. Δεν έχει να κάνει με πρωτοπορίες, δεν έχει να κάνει με mainstream μέσα, δεν έχει να κάνει με τίποτα τέτοιο. Η ποιότητα της σύγχρονης πολιτιστικής παραγωγής ορίζεται με πολλά και διαφορετικά κριτήρια, τα οποία αναδιαμορφώνονται συνεχώς και ο κάθε χώρος έχει υποχρέωση να μπορεί να προσαρμόζεται και να προτείνει νέα πράγματα. Από αυτή την άποψη θα έλεγα ότι η Στέγη και το six d.o.g.s έχουν πολλά παραπάνω κοινά απ' ό,τι μπορεί να φανταστεί κάποιος. Οι δύο χώροι κάνουν πολύ διαφορετικές παραγωγές (και σε μέγεθος και σε κατεύθυνση), αλλά οι στόχοι τους είναι κοινοί. Αυτό έχει σημασία.
Η Στέγη και το six d.o.g.s έχουν πολλά παραπάνω κοινά απ' ό,τι μπορεί να φανταστεί κάποιος.
Τι κερδίζει το six d.o.g.s και τι το κοινό από τέτοιου είδους συμπράξεις;
Δεν είναι απαραίτητο να κερδίζεις πάντα κάτι από μία ενέργεια που κάνεις. Κάποια πράγματα τα κάνεις απλώς γιατί πρέπει να τα κάνεις. Γιατί πρέπει να αφήσουμε κάτι πίσω, γιατί πρέπει να εξελίξουμε την τέχνη. Δεν λέω ότι με ένα 24ωρο live γράφεις ιστορία ή αλλάζεις τη φορά της Γης, αλλά ο καθένας βάζει το λιθαράκι που μπορεί σε μια ιστορία η οποία γράφεται τόσο από μικρούς όσο και από μεγάλους ήρωες.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο μαγαζί τα τελευταία χρόνια που να έχει κάνεις τόσες εξωτερικές παραγωγές σε άλλους χώρους;Σε αποθήκες στον Βοτανικό, σε εγκαταλελειμμένα ξενοδοχεία στην Ομόνοια, τώρα στη Στέγη. Γιατί το κάνετε;
Ξεχνάς ερειπωμένα οικόπεδα στο Μεταξουργείο, αποθήκες στον Ταύρο και άλλα πολλά! Χα χα. Δεν αντιλαμβάνομαι το six d.o.g.s ως ένα μαγαζί. Μαγαζί είναι ένα μέρος που πουλάει χαρτικά είδη, ένα μέρος που πουλάει τυρόπιτες, ένα μέρος που πουλάει τσιγάρα, ένα μέρος που πουλάει μπίρες κ.λπ. Ναι, το six d.o.g.s πουλάει και μπίρες, καθώς και ποικίλες ποσότητες αλκοόλ, γιατί πρέπει να έχει έσοδα και να επιβιώνει για να πραγματοποιεί τα δρώμενα που προγραμματίζει, αλλά λειτουργεί με γνώμονα τον καλλιτεχνικό του προγραμματισμό και την εκπλήρωση αυτών των φιλοδοξιών του και όχι το κέρδος. Εάν στόχος ήταν το δεύτερο, δεν θα κάναμε ποτέ την κίνηση να ιδρύσουμε δισκογραφική που βγάζει μόνο βινύλια το 2014. Ούτε θα ιδρώναμε καθημερινά για να πετύχουμε το πρόγραμμα που στήνουμε κάθε σεζόν. Οι εξωτερικές παραγωγές που κάνουμε έρχονται να ολοκληρώσουν την ιδεολογία του χώρου συνολικά και απλοϊκά. Κάποιες φορές έχουμε όνειρα και στόχους που η υλοποίησή τους δεν χωράει στα λίγα τετραγωνικά του Gig Space μας και πρέπει να βρίσκουμε χώρους και μέρη που να εκπληρώνουν αυτά τα όνειρα. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό, έχοντας τη βάση μας στο κέντρο της πόλης, να αξιοποιούμε και άλλους ενδιαφέροντες χώρους γύρω από αυτή.