Ήταν, τελικά, πολύ δύσκολο να βρω τη Μαριάνθη Κεφάλα. Η τραγουδίστρια-σήμα κατατεθέν της λαϊκής Θεσσαλονίκης ήταν εξαφανισμένη απ' την πόλη. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έβλεπα κάθε σεζόν γιγαντοαφίσες της στους κεντρικούς δρόμους - τώρα όμως που τη χρειαζόμουν ήταν λες και άνοιξε η γη και την κατάπιε! Την έψαξα μέσω της εταιρείας Vasipap, ξανά και ξανά, αλλά το τηλέφωνο που μου έδωσαν δεν ίσχυε πια. Την αναζήτησα στο Ίντερνετ και στον τηλεφωνικό κατάλογο, ρώτησα κόσμο, ζήτησα βοήθεια απ' τους αναγνώστες του blog μου. Μέχρι που μου έδωσαν το νέο της κινητό. Κι όταν την κάλεσα, μου είπε με τη χαρακτηριστική βαριά φωνή της ότι ήταν στην Αθήνα...
― Πώς και σας πετυχαίνω στην Αθήνα;
Παιδεύτηκες να με βρεις ε; Έχω έρθει για εμφανίσεις... Τραγουδάω σ' ένα μαγαζί στο Γκάζι. Βέβαια, είκοσι πέντε χρόνια όλη σχεδόν η καριέρα και η ζωή μου ήταν στη Θεσσαλονίκη. Εκεί γεννήθηκα, εκεί έκανα σταδιοδρομία, τα πάντα. Αλλά ξέρεις, το να τραγουδήσεις και στην Αθήνα είναι κάτι επιβεβλημένο πλέον, αναγκαστικά έρχομαι κι εδώ... Όχι ότι δεν μ' αρέσει, μ' αρέσει! Απλά, είναι κρίμα που όλα τα πράγματα είναι εδώ, στην Αθήνα.
ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΚΕΦΑΛΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ 'ΡΘΕΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ... ΚΛΙΚ!
― Κι η νυχτερινή διασκέδαση;
Στην Αθήνα είναι διαφορετικά. Δεν έχει καμία σχέση με τη δική μας τη διασκέδαση. Καμία σχέση. Σε μας είναι πιο ζεστά. Λένε όλοι για το κοινό της Θεσσαλονίκης. Ότι είναι δύσκολο, απαιτητικό... Εγώ θα πω για το κοινό της Αθήνας: είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Το κοινό της Αθήνας χειροκροτάει, χαίρεται, αλλά δεν είναι όπως πάνω σε μας. Σε μας χορεύει πιο πολύ ο κόσμος. Χορεύει, γλεντάει με την ψυχή του. Είναι πιο εκδηλωτικός, πιο ζεστός, κατάλαβες;
Το μέρος που αγαπάω πιο πολύ είναι επάνω, τα κάστρα. Εκεί γεννήθηκα. Κι όταν θέλω να περάσω ωραία, εκεί πηγαίνω, ψηλά...
― Λέτε ακόμα τα τραγούδια της Θεσσαλονίκης;
Βέβαια! Και το δικό μου το τραγούδι, το ξέρεις, που λέει «Για να με βρεις πρέπει να 'ρθεις Θεσσαλονίκη». Βέβαια εδώ στο μαγαζί τραγουδάνε κι οι άλλοι συνάδελφοι αρκετά τραγούδια για τη Θεσσαλονίκη, και όταν ακούω εγώ για Θεσσαλονίκη... καταλαβαίνεις τι παθαίνω! Γιατί εγώ ήρθα τώρα πρόσφατα Αθήνα και δεν έχω ακόμα εγκλιματιστεί. Μου λείπει και η πόλη μου...
― Τι σας λείπει πιο πολύ;
Όλα μου λείπουν. Κι η οικογένειά μου... Είναι αλλιώς. Στη Θεσσαλονίκη γνωρίζω τους πάντες και με γνωρίζουν οι πάντες. Κι εδώ βέβαια το κοινό με χειροκροτάει πολύ, με σέβεται. Όμως είναι άλλη η ζεστασιά της πόλης μου. Είναι και η συνήθεια...
― Κι αν, με τρόπο μαγικό, μπορούσατε να βρεθείτε τώρα στη Θεσσαλονίκη, πού θα θέλατε να είστε;
Ααα, ωραίο θα 'ταν αυτό! Το μέρος που αγαπάω πιο πολύ είναι επάνω, τα κάστρα. Εκεί γεννήθηκα. Κι όταν θέλω να περάσω ωραία, εκεί πηγαίνω, ψηλά, και πίνω τον καφέ μου και βλέπω τη θέα. Αλλά γενικά μ' αρέσουν πολλά μέρη της Θεσσαλονίκης, η Τούμπα ας πούμε... Α! Μ' αρέσει πολύ και η Κρήνη, με την παραλιακή της...
― Κατά σύμπτωση απ' την Κρήνη σας μιλάω τώρα, το σπίτι μου είναι στην παραλιακή...
Αχ, υπέροχα είναι. Βλέπεις και τη θάλασσα τώρα;
― Ναι.
Αχ είναι στ' αλήθεια υπέροχα εκεί. Θα 'θελα να ήμουν στην Κρήνη τώρα!
― Θα επιστρέψετε εδώ, έτσι δεν είναι;
Ε βέβαια! Οι Αθηναίοι καλλιτέχνες έχουν τη Θεσσαλονίκη για εξτρά εμφανίσεις, εγώ συνήθως έχω την Αθήνα για τα εξτρά μου... Την αγαπάω, αλλά στο τέλος πάντα επιστρέφω στον τόπο μου.
― Ξέρετε, υπάρχει ένα αγγλόφωνο συγκρότημα απ' τη Θεσσαλονίκη, της ανεξάρτητης σκηνής, που εμπνεύστηκε το όνομά του από εσάς...
Α, ναι; Ποιοι;
― Οι Mary's flower Superhead. Είναι σύγχρονο ροκ συγκρότημα της Θεσσαλονίκης. Παίζουν μουσική τελείως διαφορετική απ' τη δική σας, αλλά το όνομά τους είναι λογοπαίγνιο, στα αγγλικά, με το δικό σας όνομα.
Mary's flower... είναι Μαριάνθη ε; Και το άλλο πώς το είπες;
― Εεε... Superhead... Που σημαίνει...
Τι;
― ... Σούπερ Κεφάλι!
Α! Κεφάλα δηλαδή; (Το σκέφτεται λίγο και μετά βάζει τα γέλια. Γελάει με την καρδιά της.) Δεν το ήξερα το συγκρότημα και τους ευχαριστώ, γέλασα πολύ!... Να σου πω πάντως κάτι για το επίθετό μου; Θα σου φανεί παράξενο αλλά το «Κεφάλα» είναι το καλλιτεχνικό μου. Το πραγματικό μου είναι Νήρου. Επειδή όμως ήταν γνωστός μουσικός ο πατέρας μου με το ψευδώνυμο «Κεφάλας» -και ξεκίνησα μαζί του την καριέρα μου- κληρονόμησα κι εγώ αυτό το ψευδώνυμο.
― Πότε ξεκινήσατε;
Σε μικρή ηλικία, δεκατεσσάρων ετών. Είμαι από μουσική οικογένεια, ήταν κι ο πατέρας μου μέσα στη λαϊκή μουσική, οπότε από μωρό παιδί αυτό άκουγα μέσα στο σπίτι μου, αυτό ακούω και σήμερα. Και αυτό ακολούθησα. Δεν πιστεύω ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο... Δεκαπέντε LP έχω βγάλει και συνεχίζω. Και το καινούργιο μου θα 'ναι έτοιμο στο τέλος του χειμώνα.
― Τι είναι για σας το τραγούδι;
Τα πάντα... Είναι τα πάντα, κατάλαβες; Δεν νομίζω ότι μπορώ να ζήσω δίχως τραγούδι. Ό,τι στεναχώρια και να έχω, οτιδήποτε, με το που παίρνω το μικρόφωνο στο χέρι μου τα ξεχνάω όλα.
― Σας ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα.
Κι εγώ σ' ευχαριστώ... Κι όσο γι' αυτό το συγκρότημα που είπες, τους Mary's flower Superhead, αν γίνεται να μάθουμε πού τραγουδάνε, πού εμφανίζονται... Θέλω να τους στείλω κάποια ευχαριστήρια κάρτα!