Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Κάδο Παραντίσο: ένας διαφορετικός χώρος εκπαιδευτικών εργαστηρίων για μικρούς και μεγάλους

Μιλήσαμε με ένα μέλος του δικτύου FatCut για το εναλλακτικό εργαστήρι για παιδιά και μεγάλους που δημιούργησαν στα Πετράλωνα.

Κάδο Παραντίσο: ένας διαφορετικός χώρος εκπαιδευτικών εργαστηρίων για μικρούς και μεγάλους
Tο Κάδο Παραντίσο είναι ένας χώρος για παιδιά αλλά και για εκείνους που έχει επιβιώσει το παιδί μέσα τους, φτιαγμένος εξ ολοκλήρου από φύρα...

Τι είναι το Κάδο Παραντίσο και σε ποιους απευθύνεται;

Το Κάδο Παραντίσο είναι ένας χώρος για παιδιά αλλά και για εκείνους που έχει επιβιώσει το παιδί μέσα τους, φτιαγμένος εξ ολοκλήρου από φύρα. Πρόκειται για έναν χωροχρόνο που προσεγγίζει την παιδεία με μια τελείως διαφορετική ματιά από την κατεστημένη. Η γνώση, δηλαδή, προκύπτει αβίαστα μέσα απ' το παιχνίδι και μόνο. Σε αντίθεση με τις πεπαλαιωμένες, μεσαιωνικές πρακτικές του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, στον Κάδο ξεκινάμε με την εφαρμογή της θεωρίας και αφήνουμε τις ερωτήσεις να γεννηθούν μόνες τους κατά τη διαδικασία, βασιζόμενοι στην έμφυτη ανθρώπινη περιέργεια. Έτσι, καταργούμε τις παραδοσιακές εξουσιαστικές σχέσεις δασκάλου-μαθητή και ταξιδεύουμε όλοι μαζί, μικροί-ες και μεγάλοι-ες, στον μαγικό κόσμο της γνώσης. Η Γεωγραφία, η Ιστορία, η Φυσική, τα Μαθηματικά και μια μεγάλη γκάμα άλλων θεματικών ξεδιπλώνονται μέσα από διαδραστικά παιχνίδια στα έκπληκτα μάτια του επισκέπτη, κρατώντας το ενδιαφέρον του ζωντανό. Με λίγα λόγια, είναι ένα «σχολείο» από το οποίο το παιδί δεν θέλει να την κοπανήσει αλλά ανυπομονεί να ξαναγυρίσει.

Στόχος μας είναι μια παίδευση στη διαφορετικότητα έναντι της ομογενοποίησης, στην αλληλεγγύη έναντι του ατομικισμού, στην αυτονομία έναντι της ανευθυνότητας, στην ανάπτυξης της κριτικής ικανότητας έναντι της παπαγαλίας και του δογματισμού.

Προσωπικά, τι σε παρακίνησε ώστε να συμμετάσχεις σε αυτό το πρότζεκτ;

Τα τελευταία 20 χρόνια δουλεύω ως skipper σε ιστιοφόρα. Έτσι, όταν γεννήθηκε η κόρη μου, πριν από 5 χρόνια, άρχισα να της φτιάχνω τα παιχνίδια της εν πλω, αξιοποιώντας ό,τι υλικό είχα διαθέσιμο. Παλιές φόρμες εργασίας μετατρέπονταν σε κούκλες, χαλασμένα εξαρτήματα μηχανής σε ζωάκια, κονσέρβες σε καλειδοσκόπια και view master κ.ο.κ. Πολλά καινοτόμα παιχνίδια, καθώς και παραμύθια δημιουργούνταν προκειμένου να γεφυρώσουν την απόσταση που μας χώριζε. Η μεταποίηση της ύλης άρχισε να μου γίνεται δεύτερη φύση... Κάπως έτσι άρχισε και η ιδέα του οριζόντιου κατασκευαστικού δικτύου της FatCut.

Πρόκειται για έναν χωροχρόνο που προσεγγίζει την παιδεία με μια τελείως διαφορετική ματιά από την κατεστημένη. Η γνώση, δηλαδή, προκύπτει αβίαστα μέσα απ' το παιχνίδι και μόνο...

Με τι κριτήριο διαλέξατε τον χώρο;

Ο χώρος θέλαμε να είναι μεγάλος και ψηλοτάβανος για να μπορεί να φιλοξενήσει τις ιδιοκατασκευές της ομάδας μας. Επιπλέον, για να μπορεί να μεταβληθεί σε εσωτερικό κήπο και να βρίσκεται σε κεντρικό σημείο μιας μητρόπολης που δεν έχει μεριμνήσει για τη διαμόρφωση αντίστοιχων υποδομών, όπου να μπορεί να διοχετεύεται η παιδική ενέργεια.

Πώς διαμορφώθηκε;

Η κατασκευή του χώρου είναι προϊόν συλλογικότητας και αυτονομίας. Ξεκινήσαμε με σχεδόν μηδενικό budget, χωρίς αυτοκίνητα ή φορτηγά, ειδήμονες, business plan, χορηγούς ή άκρες σε υπουργεία. Πλέαμε σε αχαρτογράφητες περιοχές με μοναδικό μέσο την αλληλεγγύη. Καθώς συλλέγαμε τις πρώτες ύλες από κάδους και χωματερές, αποθήκες και κελάρια, οι κατασκευές εξαρτώνταν άμεσα από το τι θα βρίσκαμε. Έτσι, η φύση του εγχειρήματος απέκλειε έναν αυστηρό προσχεδιασμό. Αντισυμβατικά και αιρετικά, λοιπόν, κάτω από υπερβολικά αντίξοες συνθήκες συνεχίζαμε την πορεία μας για την επίτευξη του ακατόρθωτου. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά όλους όσους στήριξαν, είτε οικονομικά, είτε υλικοτεχνικά, είτε με μια καλή κουβέντα την προσπάθειά μας.

Ποιος είναι ο στόχος σας;

Στόχος μας είναι μια παίδευση στη διαφορετικότητα έναντι της ομογενοποίησης, στην αλληλεγγύη έναντι του ατομικισμού, στην αυτονομία έναντι της ανευθυνότητας, στην ανάπτυξης της κριτικής ικανότητας έναντι της παπαγαλίας και του δογματισμού. Επίσης, η παράταση της βιωσιμότητας αυτού που η καπιταλιστική κοινωνία πετά, είτε πρόκειται για ύλη, ιδέες ή ιστορία.

Eίναι ένα «σχολείο» από το οποίο το παιδί δεν θέλει να την κοπανήσει αλλά ανυπομονεί να ξαναγυρίσει...