38' με τον Νίκο Τριανταφύλλου

Normal 0 false false false EL X-NONE X-NONE MicrosoftInternetExplorer4

/* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}

O Νίκος Τριανταφύλλου έχει κάνει ήχο στα περισσότερα συγκροτήματα της σύγχρονης εναλλακτικής σκηνής, από τους Baby Guru και τους A Victim of Society μέχρι τους Melt Mountain, τους Barbara’s Straight Son και τους Le Page. Κρύβεται επίσης πίσω από το Sonic Playground που εδώ και 12 χρόνια αποτελεί μια δημιουργική πλατφόρμα με έδρα την Αθήνα όπου συναντιούνται κατά καιρούς νέοι καλλιτέχνες, DJs, μουσικοί, συγκροτήματα, σκηνοθέτες γραφίστες κ.ά. με στόχο να προωθήσει τη δουλειά τους και διάφορα κοινά πρότζεκτ τους σε ένα ευρύτερο κοινό.

Τελευταία λειτουργεί ως ένα διεθνές digital label που κυκλοφορεί διαδικτυακά singles και δουλειές από ελληνικά και ξένα συγκροτήματα.

«To Sonic Playground ξεκίνησε από δύο άτομα, με σκοπό να κάνει κάποιες συναυλίες και μετά, ανάλογα με το ποιοι συμμετείχαν σε αυτό, άνοιγε και τις δραστηριότητές του. Κάποια στιγμή έγινε και site γύρω στο 2000 που διήρκησε μέχρι το 2006. Ήταν περίεργο επειδή κάναμε κάποια liveκαι είχαμε μπλέξει με κάποιους τύπους που δεν ήταν σωστοί και είπαμε γιατί να παίρνει κάποιος την ευθύνη αυτού του πράγματος και να το στήνει λάθος και να μην την πάρουμε εμείς; Και μικροί που ήμασταν ανοίξαμε μια εταιρεία» μας λέει ο Νίκος, που τον συναντάμε βράδυ στο στούντιο του.

Με τη μουσική ασχολήθηκε τυχαία. Είχε σπουδάσει ηχοληψία για τον κινηματογράφο. Μέσα από τις ταινίες γνώρισε αρκετά συγκροτήματα και του άρεσε η δουλειά τους. «Ήταν πολύ δύσκολο να κάνεις κάτι δημιουργικό στις ταινίες εκείνη την εποχή και το γύρισα στη μουσική, όπου έμεινα για μεγάλο διάστημα. Βέβαια, πάντα ως ηχολήπτης δούλευα. Δεν έκανα κάτι άλλο.

#quote#

Δεν θα έλεγα ότι έχουν αλλάξει πολλά από τότε στην ελληνική μουσική εναλλακτική σκηνή. Όπως και τώρα, έτσι και τότε συνέβαιναν αρκετά πράγματα όσον αφορά τις συναυλίες, τα συγκροτήματα και τις κυκλοφορίες. Γενικά, απ’ όσο θυμάμαι από πιο παλιά, όσες μπάντες σταματάνε άλλες τόσες ξεκινάνε, με τα πάνω τους και τα κάτω τους. Βλέπω μια ιστορία η οποία κάνει κύκλους με διάφορους τρόπους. Έχουν αλλάξει πράγματα προς το καλύτερο, έχουν χαθεί, ωστόσο, άλλα. Είναι, όμως, γενικότερο φαινόμενο. Δεν έχει να κάνει μόνο με την Ελλάδα αυτό αλλά με το πώς λειτουργεί η μουσική βιομηχανία. Τότε υπήρχαν πολύ λιγότερες κυκλοφορίες. Ήταν πιο δύσκολο για μια μπάντα να ηχογραφήσει και να κάνει live με τον σωστό τρόπο. Η κυκλοφορία είχε πιο πολύ νόημα. Σήμερα, το ότι έβγαλες κάτι δεν σημαίνει και πολλά πράγματα για την μπάντα ή τον κόσμο. Η πληροφορία πλέον είναι τόσο ευρεία, που σε απασχολεί μόνο τη στιγμή που τη βλέπεις. Οπότε, δεν μπορώ να σου πω ότι τώρα είναι καλύτερα ή ότι είναι ευνοϊκές οι συνθήκες. Τα πράγματα είμαι διαφορετικά και οι μπάντες και όσοι άνθρωποι ασχολούνται με την μουσική προσαρμόζονται στις εκάστοτε συνθήκες.

Το Sonic Playground βασίζεται πολύ στο DIY. Μαζεύονται 5 άνθρωποι που έχουν μια κοινή ιδέα, έναν κοινό στόχο και τον πραγματοποιούν. Αυτό είναι το ουσιαστικό στοιχείο που το καθοδηγούσε. Κατά καιρούς έχουν μαζευτεί 10 άνθρωποι για να κάνουν ένα πόρταλ ή δυο μπάντες, να κάνουμε δυο κυκλοφορίες ή έχει τύχει να βρεθώ με κάποιους ανθρώπους και να κάνουμε μια ταινία, ένα βίντεο, να στήσουμε ένα live ή ένα φεστιβάλ. Αυτό άλλαζε πάντα ανάλογα με τα άτομα. Πάντα ξεκίναγε σε ένα τραπέζι. Καθόμαστε, τρώγαμε, έπεφτε μια ιδέα και λέγαμε “ας το κάνουμε”. Και το κάναμε. Ποτέ δεν είμαι μόνος μου, πάντα είναι κι άλλος κόσμος μέσα σε αυτό.

Εδώ και έναν χρόνο έχουμε σταματήσει να κάνουμε φυσικές κυκλοφορίες όσον αφορά το κομμάτι του label. Δεν μπορούσε να καλυφθεί το κόστος της παραγωγής έτσι ώστε να προχωρήσουμε στην επόμενη. Kάναμε, όμως, πάρα πολλές ηχογραφήσεις που ήταν δύσκολο να καλυφθούν από τις υπάρχουσες δισκογραφικές στην Ελλάδα. Έτσι, είπαμε να κυκλοφορούμε διαδικτυακά δύο σινγκλάκια κάθε μήνα, συν κάποια sessions, τα Sunday Tapes, τα οποία είναι live ηχογραφήσεις από συγκροτήματα. Πέρα από τα ελληνικά, ακούω πολλή μουσική στο sound cloud και το bandcamp. Είναι η πρωινή μου απασχόληση, μαζί με τον καφέ. Έβρισκα κάποια συγκροτήματα από το εξωτερικό που μου άρεσαν. Τους στέλναμε mail και αρχίζαμε να δουλεύουμε με αυτούς τους ανθρώπους και τις ιδέες τους».

Μέχρι τώρα έχουν βγει 15 single και 10 Sunday Tapes. Μπορείς να τα βρεις όλα δωρεάν στο bandcamp ή να τα κατεβάσεις από το site. Ο Νίκος έχει μια αρκετά συγκρατημένη αισιοδοξία. Πιστεύει πως πρέπει να συμβαίνουν ωραία πράγματα.

«Γενικά, δεν ασχολούμαι πολύ με τα άσχημα πράγματα, τα αφήνω έξω από την πόρτα. Επίσης, δεν πιστεύω ότι πρέπει να μένουν πράγματα στο συρτάρι επειδή δεν ασχολήθηκε κανένας ποτέ με αυτά και γενικά το label λειτουργεί προωθητικά ως προς τα συγκροτήματα αυτά, δηλαδή μέσα από την κυκλοφορία γίνεται προώθηση του υλικού τους και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ώστε να μπορέσουν να χτυπήσουν την πόρτα μιας δισκογραφικής, να κλείσουν κάποια live, κάπως να τους μάθει ο κόσμος».

Και το έχουν πετύχει αυτό. Ειδικά μέσα από τις συνεργασίες τους με συγκροτήματα και μουσικούς του εξωτερικού.

«Όλες οι μπάντες έχουν κάνει κάτι παραπάνω. Οι κυκλοφορίες πήγαν από την πρώτη στιγμή καλά. Για τους Le Page και τους Melt Mountainπ.χ. γράφτηκαν αρκετά και γενικά έχουν πολλά plays. Δεν μένω όμως σε αυτό. Δεν θα είναι στο τέλος της χρονιάς σε λίστες με τα καλύτερα, αλλά το όλο πράγμα κινείται. Ο Hibou, για παράδειγμα, μετά τη συνεργασία μας ξεκίνησε μια περιοδεία στην Αμερική και τον πρόσεξε μέχρι και το “Pitchfork”. Οι Futureτο ίδιο. Τώρα κάνουν περιοδεία στην Γαλλία. Είναι μια συνεχόμενη κατάσταση στην οποία δουλεύεις.

Γιατί όμως είναι δωρεάν;

«Ο λόγος που είναι free και λειτουργεί έτσι είναι για να ασχοληθούν άνθρωποι που ενδιαφέρονται πραγματικά. Όχι ότι έχει κάτι κακό το να θέλεις να βγάλεις λεφτά από αυτό που κάνεις, κάθε άλλο. Αλλά στις μέρες μας το χρήμα είναι ανασταλτικός παράγοντας, όχι απαραίτητα βοηθητικός σ’ αυτά. Όλα αυτά έχουν μια συγκεκριμένη διάρκεια ζωής. Νομίζω ότι πρέπει να κάνεις πράγματα για να μένουν ευχαριστημένοι όλοι και να μην πιέζεις τόσο κάποιες καταστάσεις, έτσι ώστε να συμβεί κάτι άλλο από αυτό που αρχικά είχες στο μυαλό σου. Καμιά φορά, αν έχεις μεγάλη εμμονή με τον στόχο σου, μπορεί να οδηγηθείς κάπου αλλού. Όλοι σκέφτονται σε κάποια φάση της ζωής τους μήπως κάνουν κάτι λάθος – είναι στο πλαίσιο της αυτοκριτικής. Το ότι συνεχίζω όμως να το κάνω όλο αυτό σημαίνει ότι δεν το έχω σκεφτεί λάθος».

http://www.sonicplayground.gr/