Όσο απελευθερωμένος κι έκλυτος κι αν παρουσιάζεται ο κόσμος του ροκ, στην πραγματικότητα η ελευθερία στην ακρότητα σε όλες τις εκφάνσεις της καλλιτεχνικής έκφρασης ανέκαθεν αφορούσε αποκλειστικά τους άρρενες περφόρμερ όπως αποδεικνύει η ιστορία των Rockbitch και του παγανιστικού φεμινιστικού κοινόβιου που ίδρυσαν σε μια κρυφή τοποθεσία στην Γαλλία.
Η κοινότητα αυτή μετρά ήδη 25 χρόνια ζωής και απαρτίζεται κυρίως από γυναίκες που πιστεύουν στην σεξουαλική ελευθερία, αγαπούν την φύση και ακολουθούν παγανιστικά τελετουργικά επιθυμώντας να δημιουργήσουν μία θηλυκή ουτοπία. Ο βασικός πυρήνας της κοινότητας έχει παραμείνει ο ίδιος εδώ και 25 χρόνια, και τα πιο γνωστά μέλη της είναι η ιδρύτρια της Amanda Smith –γνωστή και ως The Bitch – η Lisa 'Babe' Wills και η Suna 'Kali' Dasi που στη συνέχεια ανέβηκαν και στην σκηνή κηρύττοντας την σεξουαλική απελευθέρωση και την αποδοχή της ανοιχτής γυναικείας σεξουαλικότητας ως υγιές και αυτονόητο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. H Smith είχε φανταστεί την κοινότητα αυτή ως κέλευσμα προς όλους τους ομοϊδεάτες θιασώτες της σαρκικής απόλαυσης και οι ελεύθερες συνευρέσεις που διοργανώνονταν εντός της λειτουργούσαν ως ανορθόδοξες διαδικασίες αποδοχής των μελών της.
Την περίοδο που περιόδευαν ανά την Ευρώπη (1998-2002) οι Rockbitch δέχθηκαν επιθέσεις σε πολλές χώρες και δημιουργήθηκαν ασύλληπτες συμμαχίες με κοινό σκοπό να τις καταδικάσουν και να απαγορεύσουν την εμφάνιση τους.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξη τους στο Dazed, η Kali μίλησε για τις πεποιθήσεις που δομούν τον βίο εντός της ομάδας αυτής. "Πιστεύουμε στην δύναμη των γυναικών που ζούνε μαζί χωρίς την πολιτιστική πίεση να φανούν ανταγωνιστικές, επιθετικές και καθόλου γενναιόδωρες προς το φύλο τους. Πιστεύουμε στην ανάγκη για εξάλειψη των ορίων μέσα από τον καθολικά συνδετικό μηχανισμό του σεξ. Αγαπάμε το σεξ και επιθυμούμε να το απολαμβάνουμε με οποιονδήποτε επιλέξουμε ελεύθερα και με ασφάλεια! Αυτό δεν θα έπρεπε να αποτελεί αφορμή για επικρίσεις ή οργή. Θα έπρεπε να θεωρείται κεκτημένο δικαίωμα. Το γεγονός ότι αυτό το φυσικό δικαίωμα της ανθρωπότητας έχει καταπιεστεί επί χιλιετίες από τον θρησκευτικό ή πολιτικό έλεγχο είναι εκείνο που θα έπρεπε να συγκεντρώνει την οργή μας."
Το μουσικό σκέλος αυτής της κοινωνικής, πολιτιστικής και εν τέλει πολιτικής κίνησης γεννήθηκε με την ίδρυση των Cat Genetica το 1984, οι οποίοι αποτελούνταν από την Amanda Smith και τον Tony Skinner, ή αλλιώς "The Beast". Στη συνέχεια, αντλώντας μουσικούς από την μητριαρχική και πολυερωτική κοινότητα μετασχηματίστηκαν τo 1989 στους Red Abyss κι όταν τα μέλη του σχεδόν αποκλειστικά γυναικείου συγκροτήματος σιχάθηκαν τον σεξισμό με τον οποίο τις αντιμετώπιζαν όλοι γεννήθηκε η πιο έκδηλα σεξουαλική και άγρια θηλυκή ροκ μπάντα: οι Rockbitch.
Οι εμφανίσεις τους δεν ήταν αμιγώς μουσικές αλλά εξελίσσονταν σε τελετουργικά, έντεχνα, παγανιστικής κατεύθυνσης όργια με την συμμετοχή και του κοινού. Για να πάρετε μια ιδέα περί των τεκταινόμενων επί σκηνής αρκεί να αναφέρουμε πως περιγράφουν δύο εκ των μελών την θέσης τους στο συγκρότημα την περίοδο του κολοφώνα της δόξας τους: η Babe έκανε δεύτερα φωνητικά, ήταν κιθαρίστρια, fistfuckee και ουσιαστικά η υποκινήτρια της έξωθεν σεξουαλικής πολιτικοποίησης τους ενώ η Kali λειτουργούσε ως "Ιέρεια Σεξουαλικής Μαγείας" και είχε επαφές τόσο με τα κορίτσια στην σκηνή όσο και με το κοινό, εκτελώντας παγανιστικά σεξουαλικά τελετουργικά και εν γένει πράξεις εύθυμης οργιαστικής φύσεως.
Μια λίαν αναμενόμενη στιγμή των περφόρμανς τους ήταν και ο λαχνός του "χρυσού προφυλακτικού". Κατά την διάρκεια του σετ οι Rockbitch πετούσαν στην κυριολεξία ένα χρυσό προφυλακτικό στο κοινό και εκείνος που το αποσπούσε ήταν προσκεκλημένος του συγκροτήματος για να συμμετάσχει σε σεξουαλικές πράξεις μαζί τους. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο σχετικά με αυτή την πρακτική είναι πως οι μόνοι που την τελευταία στιγμή δίστασαν και αρνήθηκαν το "δώρο" του χρυσού προφυλακτικού ήταν άνδρες.
Η φύση των live τους όμως δεν έγινε δεκτή όπως οι ακραίες σεξουαλικά φορτισμένες εμφανίσεις ανδρών καλλιτεχνών και η τεχνικά και καλλιτεχνικά άρτια μουσική τους δεν έτυχε της ίδιας αναγνώρισης. Προφανώς αυτό δεν ήταν τυχαίο. "Εκείνο που μας εκνεύρισε περισσότερο ήταν η άρνηση της δεξιοτεχνίας μας ως μουσικούς." ανέφερε η Babe στο Dazed. "Πάντα θεωρούσαμε πως αυτό θα ήταν κομβικό σημείο, πως δηλαδή θα υπογράμμιζε το γεγονός πως δεν χρειαζόταν να συμπεριφερόμαστε «ακραία» ώστε να κρύψουμε την απουσία ταλέντου. Όλες ήμαστε μουσικοί που κερδίζαμε μια χαρά τα προς το ζην και πριν το συγκρότημα. Ωστόσο, βαρεθήκαμε να κρύβουμε τον τρόπο ζωής και τις πεποιθήσεις μας, παρότι τις καταθέταμε στα τραγούδια που γράφαμε. Κι έτσι είπαμε να κηρύξουμε, να προκαλέσουμε, είμαστε φεμινίστριες και ριζοσπάστες κατά βάθος, ας προχωρήσουμε το Κίνημα."
Ωστόσο, όπως ομολογούν και οι ίδιες, υποτίμησαν την δολιότητα του Τύπου και την αχόρταγη ανάγκη του για σκάνδαλα και ψεύδη. Η πίστη τους πως ο συνδυασμός του έκλυτου βίου και της υψηλού επιπέδου μουσικής θα ανάγκαζε την κοινή γνώμη να αναζητήσει τα βαθύτερα νοήματα που οι Rockbitch ήθελαν να εκφράσουν μέσα από το σύνολο του έργου τους διαψεύσθηκε. Για την πλειονότητα του κοινού η ομαδική αιδοιολειξία και η πρωκτική διείσδυση με κεριά δεν αποτελούσε παρά θέαμα, η σεξουαλική πολιτική διάσταση των πράξεων τους αγνοήθηκε και προκάλεσε πλείστες αντιδράσεις.
Την περίοδο που περιόδευαν ανά την Ευρώπη (1998-2002) οι Rockbitch δέχθηκαν επιθέσεις σε πολλές χώρες και δημιουργήθηκαν ασύλληπτες συμμαχίες με κοινό σκοπό να τις καταδικάσουν και να απαγορεύσουν την εμφάνιση τους. Σε μία συναυλία στη Σουηδία φεμινιστικές οργανώσεις και ξαναγεννημένοι Χριστιανοί διαδήλωσαν μαζί κραδαίνοντας πλακάτ και ξεστομίζοντας υβριστικά συνθήματα εναντίον τους. Στην Σκωτία η συναυλία τους λογοκρίθηκε πριν καν ξεκινήσει. Όπου ανακοινωνόταν εμφάνιση των Rockbitch οι τοπικές αρχές, τα ΜΜΕ και διάφορες οργανώσεις έσπευδαν πανικόβλητοι να απαγορεύσουν το θέαμα τους αντιμετωπίζοντας την εμφανή γυναικεία σεξουαλικότητα ως ηθική βία. Οι Κάτω Χώρες ήταν μία από τις λίγες χώρες όπου δεν συνάντησαν σοβαρά προβλήματα από τις αρχές. Μάλιστα στο Zaandam πραγματοποιήθηκε και μία συναυλία που μαγνητοσκοπήθηκε ώστε να συμπληρώσει το υλικό για το ντοκιμαντέρ με τίτλο "Bitchcraft".
Οποιοσδήποτε έχει ακούσει τον μοναδικό ηχογραφημένο δίσκο τους "Motor Driven Bimbo" που κυκλοφόρησε το 1999 και τον ζωντανό δίσκο "Rockbitch Live in Amsterdam", αντιλαμβάνεται πλήρως πως η εξαιρετικά περιορισμένη δισκογραφία τους οφείλεται αναμφισβήτητα στην ιδιαιτερότητα του μηνύματος και της φόρμας που επέλεξαν και όχι στην μουσική τους ανεπάρκεια. Οι διαρκείς ακυρώσεις συναυλιών, η ακύρωση της κυκλοφορίας του δεύτερου τους δίσκου Psychic Attack από την δισκογραφική (τον οποίος μπορεί κανείς να βρει bootlegged μόνο σε torrents), οι πιέσεις από την ίδια Interpol να εξαλείψουν τα σεξουαλικά στοιχεία κατά τις εμφανίσεις τους και τελικά ο θάνατος της ντράμερ τους από καρκίνο του μαστού οδήγησαν τις Rockbitch στην διάλυση.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ξεχάστηκαν από το κοινό που εκτίμησε το σύνολο του έργου τους. Μέσω του ιστότοπου των Rockbitch επικοινωνούν μαζί τους ακόμα και σήμερα γυναίκες όλων των ηλικιών, από όλο τον κόσμο για να μοιραστούν πως το συγκρότημα αυτό τις έκανε να συνειδητοποιήσουν πως δεν ήταν οι μόνες με τέτοιες απόψεις για την θέση των γυναικών και την σεξουαλικότητα τους.
Ως δυνατές και απελευθερωμένες γυναίκες επέλεξαν το σεξ ως πολιτική πράξη χειραφέτησης. Οι εμφανίσεις των Rockbitch ήταν ταυτόχρονα ροκ συναυλίες, νεοπαγανιστικές τελετουργίες και ριζοσπαστικές φεμινιστικές δράσεις. Συν απολαυστικά –και για τις γυναίκες – όργια. Τι καλύτερο;
Rockbitch - Motor Driven Bimbo (1999)