Underworld Shakedown. Σάββατο βράδυ στα «παρεξηγημένα» Εξάρχεια, που είναι η αληθινά πραγματική urban γειτονιά της Αθήνας. Σκοτεινά, με τοίχους γεμάτoυς tags και συνθήματα, ουρές έξω από το μαγαζί της πλατείας που πουλάει πάμφθηνες μπίρες για άραγμα στα παγκάκια, κόρνες από μηχανάκια, τσίκνα από σουβλάκια, παρακμιακά ξενοδοχεία, φοιτητές και ροκ σταρ, ριφ από κιθάρες, τσίπουρα και βότκες, εδώ είναι η καρδιά της πόλης, κι ας έχει υποστεί πολλαπλά bypass. Και δεν υπάρχει καλύτερο μέρος που να ταιριάζει με τη μουσική των Blackmail του Γιώργου Καρανικόλα από το An Club της Σολωμού, αυτό το «θρυλικό» υπόγειο που οι μαύροι του τοίχοι είναι ποτισμένοι με τον ιδρώτα των σπουδαίων καλλιτεχνών που έχουν περάσει από εδώ (από τον Marky Ramone και τον Steve Wynn μέχρι τον Mike Patton, τους Yo La Tengo, τον Lee Scratch Perry, τον Shellac, τους Isis και δεκάδες ονόματα της metal, της black metal και της χιπ-χοπ και, φυσικά, όλα τα ελληνικά γκρουπ, από τις Τρύπες και τα Ξύλινα Σπαθιά μέχρι τους Deus Εx Machina και τους Planet of Zeus). Στην πρώτη τους συναυλία στην Αθήνα ύστερα από πολλά χρόνια (και μάλλον θα αργήσει να έρθει η επόμενη) απέδειξαν σε περίπου δύο ώρες ότι είναι μία από τις σημαντικότερες μπάντες της ελληνικής σκηνής. Ψυχεδελικό ροκ με ολίγη από stoner, rockabilly και desert rock, καταπληκτικές ενορχηστρώσεις, έξι άτομα επί σκηνής (σούπερ η προσθήκη της βιόλας), στιβαρό, δεμένο σετ χωρίς φιοριτούρες, άψογος ήχος και κλείσιμο με το instrumental «Hermione's sleep code» από το «Gift», το άλμπουμ που κυκλοφόρησε πέρυσι. Ο Καρανικόλας, φανταστικός frontman, με ουσιαστικό ροκ σταρ quality και δεδομένα «μεγάλος» κιθαρίστας, έχει καταφέρει να στήσει στα απόνερα των Last Drive ένα solo project που είναι της ίδιας υψηλής ποιότητας με την μπάντα που ξεκίνησε (και πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να είσαι μέλος και εγκέφαλος σε δύο από τις καλύτερες ελληνικές μπάντες της ιστορίας). Ένας πραγματικός underground hero.
Το ίδιο βράδυ στην Αθήνα βρισκόταν ο Alex Gopher (ο Γάλλος ευπατρίδης της γαλλικής electro-pop) στο νέο Pixi, στο Γκάζι, με είσοδο 5 ευρώ, ο Ολλανδός dupster 12 Gauge στο αειθαλές Νηπιαγωγείο, ο Ισπανός techno head Svreca σε μυστικό μέρος (που ποτέ δεν μάθαμε ποιο ήταν), η τρομερή Αμερικανίδα Camea στο six d.o.g.s και Needless party στον πολυχώρο των εκδόσεων Άγκυρα, με Mr. Z, Club Kid, Chevy και Blue Lagoon και ελεύθερη είσοδο, κάτι που θα έμοιαζε αδιανόητο (τόσο από άποψη πλουραλισμού όσο και τιμών) τις προ κρίσης εποχές. Και αυτά μόνο στο κέντρο της πόλης.
Αυτό που περιμέναμε να συμβεί τόσο καιρό, τώρα είναι γεγονός. Η έσχατη εσωστρέφεια μια χώρας σε πανικό δημιουργεί τους νέους εξωστρεφείς εναλλακτικούς πυρήνες στη μουσική, στην τέχνη, στο clubbing, στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πόλη. Στον μαγικό ακάλυπτο της Cantina Social, το ίδιο βράδυ, ένα αυτοκόλλητο εναντίον του ναζισμού που γράφει «#sigamifovitho» (εμπνευσμένο από το τραγούδι του Γιάννη Αγγελάκα) γίνεται αυτοσχέδιο viral στα χέρια των θαμώνων και κυκλοφορεί από μέτωπο σε μέτωπο και από πέτο σε πέτο.