Υπάρχειπασόκος που να μην ξέρει ποιον θέλειγια πρόεδρο; Δεν είναι δα και τεράστιαη γκάμα επιλογών. Επιπλέον, δεν υπάρχουνεπικαλύψεις. Μιλάμε για δυο εντελώςδιαφορετικά μοντέλα αρχηγού (ο Σκανδαλίδηςκαταγράφεται ως γενναίος άπελπις). Σελίγο όλοι θα δηλώνουν προτίμηση, τοαπαιτούν όχι μόνον οι υποψήφιοι, όχιμόνον οι κομματικοί μηχανισμοί, αλλάκυρίως η ιστορική στιγμή. Ο αρχηγός στοΠΑΣΟΚ δεν είναι ντεκόρ, οπότε δεν γίνεταισυζήτηση για το μέλλον αφήνοντας απ'έξω το ζήτημα. Το ερώτημα είναι γιατίπαριστάνουν τόσα στελέχη τουςαναποφάσιστους, γιατί δεν βγαίνουν ναπουν σταράτα ποιον θέλουν. Αν αφήσουμεκατά μέρος την ψυχανάλυση (κατά πόσο θαήθελαν να είναι στη θέση του Βενιζέλου,δηλαδή κατά πόσο οδηγούνται από αισθήματαζήλιας), δεν υπάρχει πολιτικός λόγοςπου να τους κρατά στις «κρυψώνες»τους. Υπάρχει όμως σειρά μικροκομματικώνπαραμέτρων που τους υποχρεώνει ναζυγίζουν, να παζαρεύουν και να κάνουνμαντεψιές για τις εξελίξεις.
Ότανσε κάποιον αποδίδεται ο χαρακτηρισμόςτου «στελέχους» (βλ. Β. Παπανδρέου,Α. Διαμαντοπούλου, Μ. Χρυσοχοΐδη, Π.Ευθυμίου) γίνεται μια διάκριση. Όταναποκαλούν κάποιον «στέλεχος»αναγνωρίζουν την επιρροή του. Όλοι αυτοίέχουν το λαό τους. Έναν λαό που δενμπορούν να τον σύρουν, αλλά μπορούν νατον εμπνεύσουν. Με τη μουγκαμάρα τιεπιτυγχάνουν; Πρώτα απ' όλα περιφρονούντον κύκλο των ανθρώπων που τους ανέδειξε.Ο ψηφοφόρος της τάδε ή του δείνα δενπεριμένει κάποια ντιρεκτίβα, αλλάπεριμένει ένα νεύμα. Περιμένει να δοθείο τόνος από τον άνθρωπό τους. Περιμένεινα ακούσει μια καθαρή πρόταση. Τα στελέχηόμως θα πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους.Δεν χαρίζονται. Κάποιοι περιμένουν τιςτελευταίες μέρες για να στρογγυλοκάτσουνδίπλα στο νικητή. Θα έχει διαμορφωθείτο σκηνικό, θα υπάρχει πιο σαφής εικόναγια το τι μέλλει γενέσθαι. Θα επιλέξουνεκείνον που θα τους ξαναδώσει υπουργείο(σε βάθος χρόνου, αν δεν γίνει το ΠΑΣΟΚένα μικρό περιθωριακό κόμμα).
Γιατους άγνωστους βουλευτές της περιφέρειαςτα πράγματα αλλάζουν. Σιωπούν από φόβο.Δεν φοβούνται μήπως χάσουν τη θέση τουςστο ψηφοδέλτιο. Φοβούνται τον ίδιο τονψηφοφόρο. Όταν δεν είσαι Λοβέρδος καιεξαρτάσαι από το παραμικρό σταυρουδάκι,πρέπει να υπακούσεις τις επιθυμίες τωνεντολοδόχων σου. Οι κομματάρχες τηςεπαρχίας έχουν γίνει ελαφρώς απειλητικοίαπέναντι σε κάποια φιντανάκια τηςΒουλής. Υπάρχει ένα δίκτυο που πιέζειπρος μια κατεύθυνση και σε αυτό τοπλαίσιο η δημόσια δήλωση των βουλευτώνπαίρνει συμβολικό χαρακτήρα.
Ουσιαστικάτο κουκί τους μετράει όσο και τωνυπολοίπων. Έτσι συμπλέουν με τα υπόγειαρεύματα του βαθυκράτους του κόμματος.
Έναείναι βέβαιο: η σιωπή μικρών τε καιμεγάλων στο ΠΑΣΟΚ ευνοεί την επικράτησηΓιωργάκη. Η σιωπή των πρωτοκλασάτωνστελεχών τον ευνοεί πολύ περισσότεροαπό τη νεκρανάσταση των δεινοσαύρωνπου κουνάνε τις ιδρυτικές σημαίες μετο οικόσημο των Παπανδρέου. Η σιωπήπάντα ευνοεί το κατεστημένο. Από τηνάλλη, η αμηχανία των λιγότερο γνωστώνστελεχών αφήνει το μηχανισμό να αλωνίζει.Υπάρχουν τρεις υποψήφιοι και μόνο οένας εξ αυτών έχει τα κλειδιά της ΧαριλάουΤρικούπη (ο Μητσοτάκης, να θυμίσουμε,στην ανάλογη περίσταση είχε εγκατασταθείστο πολιτικό γραφείο του).
Ησιωπή των στελεχών του ΠΑΣΟΚ είναισυνώνυμη της απάθειας. Έχουμε συνηθίσει.Την ίδια αντίδραση είχαν και κατά τηνενθρόνιση του Γιωργάκη Παπανδρέου. Τώρακάνουν διορθωτικές δηλώσεις, όπως «τότεδεν μίλησα γιατί ήμασταν σε προεκλογικήφάση». Τώρα γιατί κρατάνε στόμαερμητικά κλειστό;