Πώς κυλούν οι μέρες στο Μεταξουργείο;

• Μένω στο Μεταξουργείο πάνω από τρία χρόνια πια. Στην πολυκατοικία όπου μένω είχα έρθει για να φωτογραφίσω τα παιδιά από τη Fabrika Rec. Μου έκανε εντύπωση το μικρό στενό που είναι γεμάτο τρίκυκλα, η μονοκατοικία των Τσιγγάνων απέναντι που ήταν καλυμμένη με χαλιά για να αεριστούν στον ήλιο, οι δύο φοίνικες που υπάρχουν στις αυλές. Μια σουρεαλιστική προσέγγιση για κέντρο πρωτεύουσας. Ένας έρωτας με την πρώτη ματιά.

• Είναι σίγουρα μία από τις περιοχές της Αθήνας που ενώ εξελίσσεται ραγδαία, μένει στάσιμη. Εδώ θα βρεις να συνυπάρχουν μπουρδέλα με γκαλερί, αστέρια Michelin με φτηνά ρακομελάδικα, μετανάστες, Τσιγγάνοι, αδελφές και παλικάρια. Το Κ-Μ (Κεραμεικός-Μεταξουργείο) δεν είναι τα νέα Πετράλωνα ούτε προέκταση των Εξαρχείων και κάθε σύγκριση με αντίστοιχες περιοχές από μεγάλες μητροπόλεις ή το βομβαρδισμένο Σεράγεβο είναι ανούσια.

Ένα σύνθημα σε τοίχο κάπου στην Πλαταιών που μου έχει μείνει είναι το: «Έχουμε κατάθλιψη, τόλμη και γοητεία».

• Όλη η περιοχή είναι εντός δακτυλίου, περπατώντας την όμως σου αφήνει την αίσθηση επαρχιακής πόλης. Η Ιάσονος, ο πεζόδρομος που έχει τα παλιότερα μπουρδέλα της περιοχής, είναι μία από τις πιο ιδιαίτερες εμπειρίες επαφής με αυτή την πλευρά της πόλης. Το σούρουπο μεταμορφώνεται τελείως, με τα έντονα πολύχρωμα φώτα που είναι βαμμένα τα «σπίτια» να δημιουργούν μια αίσθηση γλυκιάς παρακμής, ενώ η κίνηση απ' όλους αυτούς τους άντρες που μπαινοβγαίνουν βιαστικοί και καυλωμένοι, ένα πλήθος που δεν τελειώνει ποτέ, μέρα και νύχτα, μου αρέσει πολύ, με ηρεμεί.

• Αγαπημένα σημεία της γειτονιάς, το κινέζικο σούπερ-μάρκετ, το μπακάλικο «Αγάπη», το καφενείο «Νούρα», το πακιστανικό Ίντερνετ καφέ, τα κινέζικα μαγαζιά όπου μπορείς να βρεις τα πάντα και τίποτα, το καφενείο στη γωνία της στοάς της Τσαϊνατάουν, το Τραπ, το Πλυντήριο, το Δυάρι, οι Σεϋχέλλες, η Σάουνα. Δυστυχώς, η γειτονιά μας έχει πολλές ελλείψεις: οπτικά, ψαράδικο – μόλις άνοιξε καφεκοπτείο.

• Έναν που δεν ξέρει τη γειτονιά θα τον έπαιρνα από το χέρι και θα περπατούσα μαζί του όλη την οδό Κεραμεικού, από τη Ζήνωνος μέχρι την Ιερά οδό. Έχει τα πάντα.

• Το Μεταξουργείο έχει σχεδόν βαφτεί μονόχρωμο από τους Τσιγγάνους με περισσεύματα χρωμάτων. Όλα τους τα σπίτια, ακόμα και τις πόρτες και τα παράθυρα, τα βάφουν με άκυρα χρώματα που είναι μείξεις διαφορετικών αποχρώσεων.

• Ένα σύνθημα σε τοίχο κάπου στην Πλαταιών που μου έχει μείνει είναι το: «Έχουμε κατάθλιψη, τόλμη και γοητεία».

• Στην ευρύτερη περιοχή μένουν όλοι μου οι φίλοι και μαζί έχουμε ιδρύσει το #covenkerameikou. Από κατοίκους της γειτονιάς ξεχωρίζω επίσης την κυρα-Γιώτα, που έχει το κουτούκι απέναντι από το σούπερ-μάρκετ στην Πλαταιών, τον Άραβα που έχει το μπακάλικο «Αγάπη», τα παιδιά που έχουν το καφέ «Δυάρι». Η Μιντόρα δεν μένει πια εδώ.

• Τα τελευταία χρόνια ανοίγουν συνέχεια προκάτ καφενεία «τύπου Μεταξουργείου». Ως κάτοικοι της γειτονιάς σίγουρα βιώνουμε κάτι άλλο από τους πελάτες αυτών των καφενείων. Φοβάμαι πως στο τέλος η περιοχή θα εξελιχθεί σύμφωνα με τους πελάτες και όχι με τους κατοίκους.

• Νομίζω ότι στο Μεταξουργείο ταιριάζει το «Athena» από τους Sissi Rada, ένα τραγούδι που γράφτηκε στο Βερολίνο.

Ιnfo: O Ρhotoharrie κάθε Tετάρτη βράδυ παίζει μουσική στο μπαρ Κολοκοτρώνη 9.