Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Πώς κυλούν οι μέρες στα Κάτω Πατήσια;

Ο μουσικός Monsieur Minimal μιλάει για την πάλαι ποτέ αριστοκρατική συνοικία της Πατησίων.

Πώς κυλούν οι μέρες στα Κάτω Πατήσια;
Φωτο: Αλέξανδρος Ακρίβος/ LIFO

  • Η γειτονιά μου είναι τα Κάτω Πατήσια, μια τυπική ήσυχη λαϊκή γειτονιά, ανάμεσα σε γκρι πολυκατοικίες ανομοιογενούς κατασκευής. Αντίθετα από αυτό που πολλοί νομίζουν, δεν είναι καμιά κακόφημη και επικίνδυνη γειτονιά.
  • Μένω εδώ τα τελευταία 3-4 χρόνια. Όταν πρωτοκατέβηκα από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, το 2009, έμεινα στα Άνω Πετράλωνα, γιατί ήθελα να αντικαταστήσω τη γραφική γειτονιά μου με μια αντίστοιχα όμορφη στην Αθήνα. Μετά από δυο χρόνια παραμονής εκεί, μετακόμισα στα Κάτω Πατήσια. Η κοπέλα μου είχε το σπίτι της εδώ και λόγω και της περιόδου ήταν μια καλή και βολική οικονομικά λύση. Σώγαμπρος φάση κι έτσι...

Οι πολυκατοικίες είναι αρκετά κοντά μεταξύ τους και μερικές φορές καλύπτουν και το φως της μέρας. Με αυτό τον τρόπο μπορείς να αναπτύξεις σχέσεις με τους γείτονες – θες, δεν θες. Οι περισσότεροι γνωριζόμαστε φυσιογνωμικά και μερικές φορές ανταλλάσσουμε δειλά και μια «καλημέρα».

  • Αυτό που μου αρέσει πολύ είναι ότι είναι όλα κοντά, σχεδόν στα πόδια μου: Ηλεκτρικός, σινεμά, σούπερ-μάρκετ, ταχυδρομείο, φαρμακείο, ΙΚΑ, τράπεζες κ.λπ. Μπορείς να κινηθείς εύκολα και σχετικά ακούραστα για να κάνεις τις καθημερινές σου δουλειές. Εδώ ζουν αρμονικά και ήσυχα οικογένειες Ελλήνων και κάποιων λίγων μεταναστών. Μερικά εναπομείναντα χαμηλά σπιτάκια και νεοκλασικά κτίρια μεταφέρουν τον αέρα μιας παλιάς, ένδοξης εποχής στη γειτονιά.
Η βόλτα που με κέρδισε είναι αυτή παράλληλα και κάτω από τις γραμμές του τρένου... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
  • Οι πολυκατοικίες είναι αρκετά κοντά μεταξύ τους και μερικές φορές καλύπτουν και το φως της μέρας. Με αυτό τον τρόπο μπορείς να αναπτύξεις σχέσεις με τους γείτονες – θες, δεν θες. Οι περισσότεροι γνωριζόμαστε φυσιογνωμικά και μερικές φορές ανταλλάσσουμε δειλά και μια «καλημέρα».
  • Υπήρχε ένα βίντεο στο YouTube, το οποίο είχε γίνει viral, με κάτι πιτσιρίκια που τραγουδούσαν σκυλο-λαϊκά με πολύ αστείο τρόπο και συναίσθημα για την ηλικία τους. Μια φορά, λοιπόν, που γυρίζαμε από το σούπερ-μάρκετ τα πετύχαμε, τους μιλήσαμε φυσικά και αυτά μας αφιέρωσαν τη μεγάλη τους «επιτυχία» στη μέση του δρόμου.
  • Όταν πρωτοήρθα στα Κάτω Πατήσια, ήθελα να περπατήσω κάθε στενάκι και γειτονιά, να ανακαλύψω την αισθητική, την αρχιτεκτονική, τα μικρά μαγαζάκια, τα σουβλατζίδικα, τις μυρωδιές, τα ταβερνάκια και ό,τι άλλο θα μπορούσε να μου δώσει το στίγμα της περιοχής. Η βόλτα που με κέρδισε είναι αυτή παράλληλα και κάτω από τις γραμμές του τρένου. Η βόλτα μέχρι τον Κολωνό, όπου συναντάω παλιές, όμορφες γειτονιές, με χαμηλά και γραφικά σπιτάκια.
Στην πλατεία του Αγίου Νικολάου γίνεται το πάντρεμα των διαφόρων εθνικοτήτων... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
  • Μου αρέσει η λαϊκή, εκεί κάνω τις αγορές μου. Δυστυχώς, δεν υπάρχει κάτι εδώ τριγύρω σε café-εστιατόριο που να ικανοποιεί το γούστο μου. Είναι όμως δίπλα το Gagarin, ένα μέρος που επισκέπτομαι κάθε φορά που φιλοξενεί κάποιο live που με ενδιαφέρει, και το σινεμά Oscar. Επίσης, υπάρχει μια κίνηση πολιτών-κατάληψη σε μια παλιά βίλα που βρίσκεται Πάτμου και Καραβία, όπου το καλοκαίρι μπορείς να πιεις την μπιρίτσα σου στην ωραιότατη και καλοδιατηρημένη από τους ανθρώπους της γειτονιάς αυλή της, να παρακολουθήσεις δρώμενα, να πάρεις μαθήματα ξένων γλωσσών και να γνωρίσεις ανθρώπους. Λίγο πιο δίπλα, κοντά στα Θυμαράκια, υπάρχει και ένα περίεργα διακοσμημένο μπαρ με κίονες, black light και led φωτισμό. Αναπόφευκτα, σου κεντρίζει το ενδιαφέρον...
  • Κάποιον που δεν ξέρει τα Κάτω Πατήσια θα τον πήγαινα στην πλατεία του Αγίου Νικολάου, εκεί όπου γίνεται το πάντρεμα των διαφόρων εθνικοτήτων: εκεί παίζουν τα παιδιά των Ελλήνων και των μεταναστών, εκεί αναμειγνύονται οι γεύσεις, ανάλογα με την κουλτούρα και τον πολιτισμό κάθε ψητοπωλείου, εκεί συνυπάρχουν τα διάφορα παραδοσιακά ελληνικά καφενεία, εστιατόρια και οι διακοσμημένες από άλλη εποχή καφετέριες-μπαρ.
Το highlight στη γειτονιά μου είναι ένας δωδεκαώροφος, '80s ουρανοξύστης, στα πρότυπα αρχιτεκτονικής τύπου USSR. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
  • Από παλιότερους εδώ στη γειτονιά ακούω αρκετές ιστορίες για την πάλαι ποτέ αριστοκρατική συνοικία της Πατησίων. Αυτό το διαπιστώνω κι εγώ κάθε φορά που έρχομαι αντιμέτωπος με ένα πανέμορφο, αλλά δυστυχώς παρατημένο νεοκλασικό αριστούργημα. Το highlight, πάντως, στη γειτονιά μου είναι ένας δωδεκαώροφος, '80s ουρανοξύστης, στα πρότυπα αρχιτεκτονικής τύπου USSR.
  • Μια φορά, ένας μετανάστης είχε προσπαθήσει να κλέψει την τσάντα μιας γυναίκας στον δρόμο. Μετά τις φωνές και την αφύπνιση των περαστικών, τελικά τον έπιασαν λίγα μέτρα πιο κάτω. Έπεσε όλη η γειτονιά πάνω του με απίστευτη μανία και βιαιότητα. Στήθηκε ένα ολόκληρο λαϊκό δικαστήριο και ο κοσμάκης έβγαζε, δικαιολογημένα ή και αδικαιολόγητα, το άχτι του και τις φοβίες του.
  • Η γειτονιά έχει 2-3 ανθρώπους που ξεχωρίζουν. Πρώτος απ' όλους, ο τύπος που έχει το καθαριστήριο, που είναι πολύ φιλικός και μοιάζει με τον Σούπερ Μάριο. Μάλιστα, μια μέρα πήγα να πάρω το παλτό μου και συνειδητοποίησα ότι πίσω από την κουρτίνα υπήρχε ένα πλούσιο και μερακλίδικο «μεζεδοπωλείο». Η περίεργη φιγούρα, που κατά διαστήματα συναντώ και σε άλλες περιοχές της Αθήνας, είναι ο μυστηριώδης τύπος που έχει το λογιστήριο. Αμίλητος και προσηλωμένος, στον κόσμο του.
Αυτό που μου αρέσει πολύ είναι ότι μπορείς να κινηθείς εύκολα και σχετικά ακούραστα για να κάνεις τις καθημερινές σου δουλειές... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Info: Ο νέος δίσκος του Monsieur Minimal βγαίνει στις 23 Μαρτίου και θα παρουσιαστεί ζωντανά στο six d.o.g.s στις 3 Απριλίου. Το βίντεο από το πρώτο single «Never give it up», γυρισμένο στο Λονδίνο, κυκλοφορεί ήδη στο YouTube.