» Hαναπόφευκτη παρελθοντολογία. Τέσσεραχρόνια πριν. Ένα τσούρμο καλοζωισμένωναθλητών, ένας Γερμανός με ύποπτα λαμπεράμαλλιά για τα 70 χρόνια του και μιατσιμεντένια εθνική προκατάληψη γιαάλλη μια επερχόμενη συμπλεγματικήξεφτίλα. Μια ρουτίνα βαλκανικής ανάγνωσηςτόσο κοντά στην ιδιοσυγκρασία μας όσοκαι ο φραπές στο καλαμάκι. Τότε, η διάψευσητων χαμηλών προσδοκιών ήταν τόσο μεγάληπου το εθνικό σοκ, σερβιρισμένο μετσιριχτές κραυγές από συγκαμένουςπατριδοκάπηλους, ακόμα δεν έχειξεπεραστεί. Έφτασε η ώρα.
» Σε ένα περιβάλλονενοχλητικών εκκρεμοτήτων, δανεικήςκαφρίλας από το ποδόσφαιρο στο μπάσκετκαι των γνωστών εκατομμυρίων ευρώ πουξοδεύονται χωρίς κανένα πρόβλημα απότις αθλητικές εφημερίδες για λογαριασμότων ομάδων, το Euroαρχίζει. Και μαζί του, οι κουραστικάκλισέ εικόνες.
» Διαφημίσεις-και- ψαροταβέρνας με πρόσχημα την μπάλα.Αναλυτές (οι γνωστοί) του χρηματιστηρίουτο πρωί, του λαϊκού στριφώματος τομεσημέρι, των πλεονεκτημάτων του 4-4-2 σεσχέση με το δυσκίνητο 3-5-2 το βραδάκι.Πλουτισμός υπερκοστολογημένων deliveryορυκτελαίου. Και οι 11 περίεργοι τύποινα κλωτσάνε την μπάλα είτε (στη νίκη)για την Ελλάδα ρε γαμώτο, είτε (στηνήττα) για τα λεφτά οι παλιοαλήτες πουδεν πάνε καν στρατό.
» Ο σκληρόςπατριωτισμός και η μπάλα ανέκαθεν ήτανμακρινά ξαδέρφια, από αυτά που συναντιούνταιμια στις τόσες, αλλά συνεννοούνταιαπόλυτα. Το 2006, οι Γερμανοί διοργάνωσαντο Μουντιάλ και για πρώτη φορά από τονπόλεμο απελευθέρωσαν την εθνική ανάγκηαυτοεπιβεβαίωσής τους, απενοχοποιώνταςτην σημαία τους (όχι του Βελγίου,συνδικαλιστές, αυτή με την άλλη ρίγα).Οι Άγγλοι ζουν για να απολαμβάνουν τονεμποτισμένο στο DNAτους κομπλεξισμό και την υψηλή τέχνηνα μπερδεύουν τα αυτονόητα. Και οιΈλληνες περιμένουν μπουκωμένοι με junkfoodνα γεμίσουν την Ομόνοια με αντιαισθητικέςεικόνες παλιγγενεσίας και ανύπαρκτωνποδοσφαιρικών γονιδίων.
» Μένουν ακόμαλίγες μέρες. Οι Γιακουμάτοι θα περιμένουνμε τα μπιρμπιλωτά τους μάτια ανοιχτάγια τυχόν στραβοπατήματα. Τα τσάρτερτης χαράς, γεμάτα τσαμπατζήδες, θακαταφθάνουν στο απρόθυμο να μας υποδεχθείΣάλτσμπουργκ. Και όλοι θα πίνουν μπίρεςπειράζοντας (εκ του ασφαλούς, σταελληνικά) ξανθιές Αυστριακές, περιμένονταςνα γδάρουν το λαιμό τους είτε εθνικάείτε καταγγελτικά. Το ερώτημα είναι πώςθα διαχειριστεί αυτό το πρόχειροοικοδόμημα ψεύτικης παγανιστικήςλατρείας το (ορατό) ενδεχόμενο της ήττας.Θα υπάρξει ψυχραιμία, ανάλυση και ορισμόςτου ποδοσφαίρου στην πραγματική τουδιάσταση; Η κραυγές, γερμανικές προδοσίες,ετεροχρονισμένες αποκαλύψεις και «ταέλεγα εγώ αυτά»; Οποίος ψηφίζει τοπρώτο καλωσήρθε στα Βαλκάνια. Όποιοςτο δεύτερο ξέρει καλά: Έτσι πήγαινε,έτσι θα πάει. Όσο η μπάλα θα κυλάει.